Πώς τα μονοποικιλιακά ελαιόλαδα προωθούν την οικολογική καλλιέργεια, προστατεύουν τα τοπία

Περίληψη

Η παραγωγή μονοποικιλιακού έξτρα παρθένου ελαιολάδου έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, με έμφαση στην ποιότητα και τις νέες γεύσεις για τους καταναλωτές. Αυτό το τμήμα παραγωγής είναι σημαντικό για την ενίσχυση της διατροφικής αξίας, των ιδιοτήτων υγείας και των αισθητηριακών χαρακτηριστικών, ενώ παράλληλα προωθεί την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και την προστασία των παραδοσιακών ελαιώνων.

Η παραγωγή του έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από μία μόνο ποικιλία ελιάς, έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ολοένα μεγαλύτερη δέσμευση των καλλιεργητών στην ποιότητα συμβαδίζει με την αναζήτηση νέων γεύσεων που θα παρουσιάζουν στους καταναλωτές.

Από την Coratina στο Picual, το Manaki στο Chemlali και το Itrana στο Ayvalık, ο αριθμός των μονοποικιλιών που υποβλήθηκαν από τους παραγωγούς στο NYIOOC World Olive Oil Competition κάθε χρόνο υπερβαίνει αυτό των μειγμάτων, γεγονός που υποδηλώνει τη σημασία αυτού του τμήματος παραγωγής στη διεθνή αγορά.

"Τα μονοποικιλιακά εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα επιτρέπουν στους παραγωγούς να βελτιώσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ελαίων που μπορούν να ληφθούν από κάθε ποικιλία ελιάς, συμπεριλαμβανομένων αναλυτικών παραμέτρων όπως η σύνθεση λιπαρών οξέων και πολυφαινόλης», δήλωσε η Barbara Alfei, υπεύθυνη για τον τομέα της ελιάς στην Περιφερειακή Υπηρεσία Γεωργίας και Αλιείας Marche και επιμελήτρια του Ιταλική βάση δεδομένων μονοποικιλιακού ελαιολάδου, τώρα στην εικοστή έκδοσή του.

"Αυτή η πτυχή είναι σημαντική από την άποψη της θρεπτικής αξίας και των ιδιοτήτων υγείας, και κυρίως των αισθητηριακών χαρακτηριστικών», πρόσθεσε.

"Ένα άλλο βασικό σημείο είναι ότι η παραγωγή μονοποικιλιών μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του δεσμού μεταξύ των αυτόχθονων ποικιλίες ελιάς και τα εδάφη τους», συνέχισε. ​"Στις χώρες όπου η παραδοσιακή ελαιοκαλλιέργεια είναι ευρέως διαδεδομένη, όπως η Ιταλία, οι περισσότερες ποικιλίες δεν διαδίδονται τυχαία. το καθένα συνδέεται με μια συγκεκριμένη περιοχή και έχει έναν ισχυρό δεσμό με ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, εδάφη και κλιματικές συνθήκες και τοπία».

Ως εκ τούτου προκύπτει η έννοια του ​»terroir» που μπορεί να εφαρμοστεί ρητά στις υψηλής ποιότητας μονοποικιλίες που παράγονται από αυτόχθονες ποικιλίες που συνδέονται με συγκεκριμένες περιοχές με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

"Μετά από δύο δεκαετίες εργασίας για τις μονοποικιλίες, μπορούμε εύλογα να πούμε ότι η έννοια του ​»Το terroir, όπως χρησιμοποιείται στον αμπελοοινικό τομέα, αποτελεί τη βάση της παραγωγής μιας ποικιλίας σε μια συγκεκριμένη περιοχή, υπό συγκεκριμένες παιδοκλιματικές συνθήκες, αναπτύσσοντας χαρακτηριστικά μοναδικά και ανεπανάληπτα σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή», είπε ο Αλφέι.

Διευκρίνισε ότι σε αυτό το πλαίσιο, η χρήση του όρου ποικιλία αντί της ποικιλίας είναι προτιμότερη, καθώς ο τελευταίος υποδηλώνει έναν ευρέως καλλιεργούμενο τύπο ελιάς χωρίς δεσμούς με συγκεκριμένη περιοχή. Αντίθετα, ποικιλία σημαίνει ένα εγγενές είδος που σχετίζεται με μια καλά καθορισμένη περιοχή.

"Σε αυτό το σενάριο, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το στοιχείο της περιβαλλοντικής συμβατότητας», είπε. ​"Όταν μια ποικιλία είναι καλά προσαρμοσμένη και αναπτύσσεται ομαλά σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, πρέπει να επεμβαίνουμε λιγότερο με χημικές επεξεργασίες, κάτι που μας βοηθά να σεβόμαστε τα τρέχοντα περιβαλλοντικά και γεωργικά κριτήρια βιωσιμότητας».

"Πράγματι, αυτό αποδεικνύεται πολύ χρήσιμο στο πλαίσιο της σημερινής κλιματικής κρίσης, η οποία έχει αυξημένη συχνότητα ακραία καιρικά φαινόμενα με συχνά αρνητικές επιπτώσεις στην παραγωγή για άμεσους μετεωρολογικούς λόγους ή για τις επακόλουθες εστίες παρασίτων που πρέπει απαραίτητα να αντιμετωπιστούν», πρόσθεσε ο Αλφέι.

Αυτό υποδηλώνει ότι η προώθηση των γηγενών ποικιλιών μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των παραδοσιακών και ιστορικών ελαιώνων, που συχνά αποτελούνται από αιωνόβια δέντρα, με τα χαρακτηριστικά τοπία τους, είπε ο Αλφέι. Επιπλέον, η καλλιέργεια πολλών ποικιλιών στην ίδια περιοχή επιτρέπει στους αγρότες να διαφοροποιήσουν την παραγωγή τους, ενώ παράλληλα προάγουν την τοπική βιοποικιλότητα.

"Ένα τοπίο με τα μνημειώδη δέντρα του παραπέμπει στην ιστορία της περιοχής», είπε. ​"Αυτό συνεπάγεται αξίες, παραδόσεις και έθιμα που εμπλουτίζουν την ταυτότητα του λαδιού με περαιτέρω συστατικά… Αυτό είναι ένα ισχυρό σημείο που μπορούν να αξιοποιήσουν οι παραγωγοί όταν παρουσιάζουν τα προϊόντα τους στην αγορά.”

Το AMAP διοργανώνει το ετήσιο εθνικό πρωτάθλημα κλαδέματος ελιάς, Forbici d'Oro, που σημαίνει ​»χρυσό ψαλίδι, για να προστατέψουμε και να ανακτήσουμε παραδοσιακούς ελαιώνες και τοπία.

Τα αιωνόβια δέντρα πρέπει να αντιμετωπίζονται σωστά και, όταν χρειάζεται, να αποκαθίστανται κατάλληλο μεταρρυθμιστικό κλάδεμα; Οι ιδιοκτήτες αυτών των παραδοσιακών άλσους απαιτούν δεξιότητες που τους επιτρέπουν να εργάζονται αποτελεσματικά και να κερδίζουν επαρκές εισόδημα. Αυτό βοηθά επίσης αποφύγετε τον κίνδυνο εγκατάλειψης της γης.

"Εάν δεν υπάρχει εισόδημα, τα ελαιόδεντρα εγκαταλείπονται, γεγονός που θα οδηγούσε στην απώλεια της βιοποικιλότητας ενώ θα επηρεάσει τον παραγωγικό ιστό του τοπίου», είπε ο Αλφέι. ​"Στη συνέχεια προωθούμε ένα ενάρετο μονοπάτι που προβλέπει μια βασική στρατηγική και απαιτεί επαγγελματισμό».

"Μέσω της καλύτερης διαχείρισης του κλαδέματος και της συγκομιδής, εκτός από την ενίσχυση της αξίας του προϊόντος, το οποίο θα πρέπει να πωλείται σε κερδοφόρα τιμή, οι αγρότες μπορούν να κερδίσουν αρκετά έσοδα», πρόσθεσε. ​"Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο κίνδυνος εγκατάλειψης γης».

Αυτοί είναι οι στόχοι που οδηγούν την ιταλική βάση δεδομένων μονοποικιλιακών ελαίων. Επί του παρόντος, λεπτομερείς πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των θρεπτικών αξιών, των ιδιοτήτων υγείας και των αισθητηριακών χαρακτηριστικών 194 μονοποικιλιών από 19 ιταλικές περιοχές, βρίσκονται στη βάση δεδομένων 4,087 δειγμάτων που αναλύθηκαν σε διάστημα 20 ετών.

"Έχουμε αποκτήσει έναν εκπληκτικό όγκο δεδομένων και εμπειριών που έχουν συλλεχθεί στη βάση δεδομένων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν δωρεάν τόσο από επαγγελματίες όσο και από λάτρεις», είπε ο Alfei.

"Αυτή η συλλογή πληροφοριών έχει το εύρος ενός τεράστιου ερευνητικού έργου και είναι ο καρπός μιας ομαδικής προσπάθειας: οι παραγωγοί στέλνουν τις μονοποικιλίες. ο πίνακας AMAP εκτελεί τον αισθητηριακό χαρακτηρισμό. το αγροχημικό κέντρο AMAP διεξάγει τις αναλύσεις. Ο Massimiliano Magli στο Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών της Μπολόνια φροντίζει για τη στατιστική επεξεργασία. και ο Giorgio Pannelli είναι υπεύθυνος για τον τεχνικό-επιστημονικό τομέα», πρόσθεσε.

Η βάση δεδομένων περιέχει επίσης μια υποδιαίρεση των αισθητηριακών προφίλ όλων των μονοποικιλιών, χωρισμένη σε έξι αισθητηριακές τυπολογίες.

"Μέσω μιας ανάλυσης συμπλέγματος, έχουμε απλοποιήσει αυτόν τον απίστευτα πλούσιο κόσμο αρώματα και γεύσεις για να βοηθήσει τους καταναλωτές και τους σεφ να επιλέξουν εύκολα τα λάδια που θα συνδυάσουν με τα πιάτα τους», είπε ο Alfei.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που προέκυψαν από τη βάση δεδομένων είναι το επηρεάσει την κλιματική αλλαγή έχει κάποια οργανοληπτικά χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, σημειώθηκε ότι οι ολοένα και πιο ζεστές και ξηρές εποχές σε ορισμένες περιοχές αντιστοιχούν σε σταθερή μείωση του ελαϊκού οξέος σε ορισμένες ποικιλίες.

"Ενώ τα αρώματα συνδέονται με τον γονότυπο και παραμένουν αναλλοίωτα με τα χρόνια, τα λιπαρά οξέα εξαρτώνται επίσης από περιβαλλοντικούς παράγοντες», είπε ο Alfei. ​"Παρατηρήσαμε μείωση του ελαϊκού οξέος σε ορισμένες ποικιλίες σε ορισμένες περιοχές σε αντιστοιχία με τις πολύ ζεστές και ξηρές εποχές».

"Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πώς αυτές οι παράμετροι αλλάζουν ή μπορούν να αλλάξουν λόγω των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς μπορεί να μας βοηθήσει να δράσουμε έγκαιρα για να αναπτύξουμε αποτελεσματικές λύσεις», πρόσθεσε.

Κάθε χρόνο, παραγωγοί από κάθε μέρος της Ιταλίας υποβάλλουν νέες ποικιλίες που αντιστοιχούν σε νέους γονότυπους στη βάση δεδομένων.

Η ομάδα του Alfei βρήκε πρόσφατα δύο νέους γονότυπους στην περιοχή Marche και τώρα εργάζεται για την αναγνώριση από τις αρμόδιες αρχές και την εγγραφή στα επίσημα αρχεία, συμπεριλαμβανομένου του περιφερειακού καταλόγου βιοποικιλότητας και του εθνικού μητρώου ποικιλιών οπωροφόρων φυτών που τηρεί το ιταλικό Υπουργείο Γεωργίας.

"Πολλές ποικιλίες έχουν παραμεληθεί στο παρελθόν, συχνά επειδή ο καρπός ήταν πολύ μικρός ή πολύ ανθεκτικός στην αποκόλληση ή είχε χαμηλή απόδοση σε λάδι», είπε ο Αλφέι.

"Στο σημερινό πλαίσιο, η εξέλιξη του κλάδου του ελαιολάδου ενθαρρύνει τους παραγωγούς να ανακαλύψτε ξανά τέτοιες αυτόχθονες ποικιλίες, που συνδυάζουν τις επιχειρήσεις με την ευχαρίστηση, καθώς, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μπορούν να ανταποκριθούν πολύ καλά στις προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή και επίσης να προσδώσουν νέες γεύσεις που μπορούν να απολαύσουν οι καταναλωτές», κατέληξε.