Πώς ένας λάτρης του ελαιολάδου βρήκε την επιτυχία στην αγορά των ΗΠΑ

Η Joanne Lacina δεν έγινε λάτρης του ελαιολάδου μέχρι τα 20 της χρόνια, όταν βίωσε μια θεοφάνεια στην Κρήτη.

Λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του πανεπιστημίου, ο ντόπιος της Μινεσότα εγκατέλειψε το νησί της Μεσογείου, το οποίο φιλοξενούσε περίπου το ένα τρίτο της ελληνικής παραγωγής ελαιολάδου.

"Μετά το κολέγιο, επέστρεψα στη Μινεάπολη και εργάστηκα σε μια εταιρεία διεκπεραίωσης νομικών αξιώσεων», είπε. Olive Oil Times. ​"Ήταν μια εξαιρετική εταιρεία, αλλά ήθελα να κάνω περισσότερα στη ζωή από αυτό».

Η Lacina πήρε μια δεύτερη δουλειά δουλεύοντας σε ένα εστιατόριο και αφού εξοικονόμησε αρκετά χρήματα, εγγράφηκε για να γίνει καθηγήτρια αγγλικών στην Κρήτη.

"Ήταν απλώς ένα πρόγραμμα τεσσάρων εβδομάδων, αλλά κατέληξα να μείνω για δύο χρόνια», είπε. ​"Έκανα μερικούς καλούς φίλους από το πρόγραμμα. Είναι ένα όμορφο νησί. Το καλοκαίρι ερχόταν. Το φαγητό ήταν καταπληκτικό και δεν βιαζόμουν να φύγω.»

Η Lacina άρχισε σύντομα να εργάζεται σε μια εταιρεία ελαιολάδου. ​"Με ενδιέφερε πολύ αυτό το νόστιμο προϊόν που έτρωγα με κάθε γεύμα», είπε.

Η έξτρα παρθένο ελαιόλαδο Η Lacina που δοκίμασε στο νησί απείχε πολύ από τις μάρκες μαζικής αγοράς που διατηρούσε η μητέρα της στο ψυγείο στη Μινεσότα κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990.

"Αυτό ήταν το μόνο που ήξερα για το ελαιόλαδο, οπότε με είχε ενθουσιάσει η γεύση», είπε, προσθέτοντας ότι οι ποσότητες ελαιολάδου που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες – υπολογίζονται σε 12 κιλά ανά άτομο ετησίως – ήταν επίσης έκπληξη.

Η Lacina αναμίχθηκε περαιτέρω στον κλάδο του ελαιολάδου όταν η εταιρεία τη ζήτησε να βοηθήσει στη δημιουργία μιας εγκατάστασης εισαγωγής και συσκευασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

"Έμαθα πολλά για τη βιομηχανία, αλλά ήμουν ακόμα πολύ πράσινη και ήθελα να μάθω περισσότερα», είπε. ​"Αυτό ήταν απλώς ένας φυσικός δρόμος για να συνεχίσω, να επιστρέψω στις ΗΠΑ και να προσπαθήσω να φέρω μαζί μου υπέροχο ελαιόλαδο».

Η Lacina επέστρεψε στις ΗΠΑ το 2008 και πέρασε δύο χρόνια δημιουργώντας την εγκατάσταση, η οποία τελικά εισήγαγε ελληνικά, ισπανικά και ιταλικά ελαιόλαδα. ​"Ο στόχος ήταν να συσκευάσουμε για ιδιωτικές ετικέτες και να πουλήσουμε τα εμπορικά σήματα μας στο λιανικό εμπόριο και στο σέρβις τροφίμων», είπε.

Η Lacina σύντομα διαπίστωσε ότι η διανομή ελαιολάδου στις ΗΠΑ ήταν πολύ διαφορετική από την Ευρώπη. ​"Ήταν μια καμπύλη εκμάθησης», είπε. ​"Οι ΗΠΑ δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως οι ευρωπαϊκές αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα κανάλια διανομής».

Ο Lacina γρήγορα διαπίστωσε ότι τα σούπερ μάρκετ και τα εστιατόρια ενδιαφέρονται περισσότερο να βρουν την καλύτερη τιμή από το να διαφοροποιήσουν τα ελαιόλαδα με βάση τα οργανοληπτικά τους προφίλ.

"Το λανσάρισμα μιας μάρκας στις ΗΠΑ είναι μια πολύ δαπανηρή και επικίνδυνη προσπάθεια», είπε. ​"Ήταν αλήθεια τότε, ισχύει και σήμερα. Αυτή είναι απλώς η πραγματικότητα.”

Ενώ η Lacina προσπαθούσε να δημιουργήσει το αποτύπωμα της εταιρείας στις ΗΠΑ, ταξίδεψε σε εκθέσεις τροφίμων σε όλο τον κόσμο, συναντώντας παραγωγούς και δοκιμάζοντας τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα τους.

"Σε αυτό το σημείο, ήξερα ότι το κανάλι των σούπερ μάρκετ δεν θα ήταν η καλύτερη διαδρομή για πολλές από αυτές τις μάρκες, ειδικά για μικρότερες εταιρείες», είπε. ​"Έχουν μικρούς προϋπολογισμούς και ακριβές λειτουργίες. Αυτά δεν είναι φτηνά καθημερινά λάδια. Είναι όμορφα, ιδιαίτερα προϊόντα και κοστίζουν λίγο περισσότερο».

Ο Lacina συνειδητοποίησε ότι τα ράφια των σούπερ μάρκετ, όπου ένα μπουκάλι έξτρα παρθένου ελαιόλαδου υψηλής ποιότητας μπορεί να περάσει τρεις μήνες πριν αγοραστεί, δεν ήταν το καλύτερο μέρος για να παρουσιάσει αυτές τις μάρκες.

Εκείνη την εποχή, το ηλεκτρονικό εμπόριο γινόταν όλο και πιο συνηθισμένο. Η Lacina και οι συνεργάτες της αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν ιστότοπο αφιερωμένο στην πώληση ελαιολάδου.

"Το 2010, αυτή η ιδέα έγινε πραγματικότητα, γι' αυτό ξεκίνησα ένα διετές έργο για την προμήθεια ελαίων, τη μετάβαση σε εμπορικές εκθέσεις, τη συνάντηση με παραγωγούς που είχα γνωρίσει και τις περιοδείες συγκομιδής στην Ισπανία, την Ελλάδα και την Ιταλία. είπε.

Μέχρι το 2012, η ​​Lacina ίδρυσε Οι λάτρεις του ελαιολάδου. ​"Και εδώ είμαστε σχεδόν δεκαπέντε χρόνια αφότου ήρθε στο μυαλό μου η ιδέα και, ναι, οι άνθρωποι αγοράζουν οπωσδήποτε ελαιόλαδο μέσω Διαδικτύου».

Ωστόσο, η μεταφορά ελαιολάδου από μικρής κλίμακας, υψηλής ποιότητας παραγωγούς σε όλη τη Μεσόγειο στις πόρτες των καταναλωτών στις ΗΠΑ παραμένει περίπλοκη.

Μέχρι τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο κάθε έτους, η Lacina αρχίζει να παραγγέλνει λάδια χρησιμοποιώντας εταιρικά αναλυτικά στοιχεία που δείχνουν τάσεις πωλήσεων και ιστορικά πωλήσεων προϊόντων.

Με τα χρόνια, έχει καταφέρει να εντοπίζει μοντέρνους παραγωγούς με ισχυρή ανάπτυξη πωλήσεων και έχει διατηρήσει αυτά τα λάδια καλά εφοδιασμένα για τους πελάτες της.

"Η παραγγελία είναι πάντα μια διασκεδαστική, περίπλοκη στιγμή», είπε. ​"Ξοδεύω περίπου ένα μήνα στην αρχή της περιόδου συγκομιδής δουλεύοντας πολλές ώρες για να παραγγείλω μόνος μου όλα αυτά τα προϊόντα. Στη συνέχεια, παίζω Tetris, συνθέτοντας όμορφες παλέτες από όλα τα προϊόντα που παραγγέλνω.”

Αυτές οι παλέτες στη συνέχεια συγκεντρώνονται στις αποθήκες των τοπικών εταιρειών ενοποίησης στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία πριν συσκευαστούν σε εμπορευματοκιβώτια αποστολής και αποσταλούν στη Νέα Υόρκη.

Η Lacina δεν ανησυχεί πολύ για τα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα που αποστέλλονται σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς η συγκομιδή του βόρειου ημισφαιρίου πραγματοποιείται το φθινόπωρο και τα εμπορευματοκιβώτια πλοηγούνται στον Βόρειο Ατλαντικό το χειμώνα.

Μόλις φτάσουν τα εμπορευματοκιβώτια στη Νέα Υόρκη, αποστέλλονται στην αποθήκη της εταιρείας 20 λεπτά μακριά και αποθηκεύονται σε δροσερές, σκοτεινές συνθήκες όλο το χρόνο μέχρι να αγοραστούν από έναν πελάτη και να αποσταλούν στην πόρτα τους.

Την τελευταία μιάμιση δεκαετία, η Lacina έχει δει μια μεταμόρφωση στον κόσμο του ελαιολάδου. Αρχικά, είπε ότι ήταν σπάνιο να βρεθούν εταιρείες που συγκομίζουν νωρίς ελιές για να δώσουν προτεραιότητα στις έντονες γεύσεις και την ανώτερη ποιότητα έναντι της ποσότητας.

Τώρα, η τάση έχει πιάσει. ​"Σήμερα, υπάρχουν πάρα πολλοί παραγωγοί από αυτούς που θα μπορούσα να εκπροσωπήσω ποτέ, αλλά αυτό είναι υπέροχο», είπε.

Μαζί με την ποιότητα, η Lacina έχει δει μια επανάσταση στη συσκευασία. Πιστεύει ότι το πώς παρουσιάζεται το ελαιόλαδο είναι πολύ σημαντικό για τους καταναλωτές. Ενώ η συσκευασία πρέπει να είναι λειτουργική, μπουκάλια με όμορφη ετικέτα βοηθούν να τραβήξουν την προσοχή των καταναλωτών.

Το 2023, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεπέρασαν την Ισπανία και έγιναν το το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο καταναλωτής ελαιολάδου. Η Lacina είπε ότι έχει δει μια αλλαγή στην προτίμηση για μεγαλύτερες μορφές καθώς περισσότεροι Αμερικανοί χρησιμοποιούν περισσότερο ελαιόλαδο.

"Η τσάντα-in-box γίνεται πιο μοντέρνα», είπε. ​"Οι πελάτες μας εκτιμούν τις μεγαλύτερες μορφές. Είναι πιο οικονομικά. Θέλουν ένα σακουλάκι πέντε λίτρων στην κουζίνα που να διατηρεί το λάδι φρέσκο. Εάν περνάτε από πολύ λάδι, είναι μια εξαιρετική επιλογή.”

Τα τελευταία χρόνια, η Lacina έχει επίσης αυξημένη ζήτηση για ελαιόλαδο με υψηλά επίπεδα πολυφαινόλες από καταναλωτές και ομοιοπαθητικά ιατρεία. ​"Ένα μεγάλο σημείο πώλησης είναι, φυσικά, ο παράγοντας υγείας», επιβεβαίωσε.

Η αυξανόμενη όρεξη της Αμερικής για εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο οδήγησε επίσης τη Lacina να αναζητήσει νέες γεύσεις και ποικιλίες για να προσφέρει στους καταναλωτές της. ​"Όσο κι αν αγαπώ το Picual, την Κορωνέικη και την Arbequina, υπάρχουν πολλά από αυτά τα λάδια εκεί έξω», είπε. ​"Ψάχνω για κάτι μοναδικό.”

Ο Lacina πιστεύει ότι η άνοδος του τουρισμού στη Μεσόγειο τις τελευταίες δεκαετίες έχει συμβάλει στην αύξηση της κατανάλωσης ελαιολάδου στην πατρίδα και έχει εκθέσει τους καταναλωτές σε μια πιο ποικίλη γκάμα ελαιολάδων.

"Δοκιμάζουν ένα πολύ καλό λάδι για πρώτη φορά και απλά τους ανοίγει το μυαλό», είπε. ​"Στη συνέχεια, είναι πραγματικά δύσκολο να επιστρέψετε σε ένα γενικό, φθηνότερο λάδι που δεν έχει υπέροχη γεύση. Γι' αυτό πιστεύω ότι η κατανάλωση θα συνεχίσει να αυξάνεται στις ΗΠΑ».

Ενώ συμφωνεί ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν σύντομα να ξεπεράσουν την Ιταλία και να γίνουν ο μεγαλύτερος καταναλωτής ελαιολάδου στον κόσμο, η Lacina λέει ότι δεν υπάρχει καμία τάση που να ακολουθούν οι αμερικανοί καταναλωτές. ​"Οι πελάτες αγαπούν όλα τα είδη των πραγμάτων», είπε. Ο ουρανίσκος του καθενός είναι διαφορετικός».