Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Acesur τονίζει τον βασικό ρόλο της Ανδαλουσίας στο μέλλον του κλάδου

Πάνω από 180 χρόνια, η Acesur έχει εξελιχθεί από μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση στη Σεβίλλη σε έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς και εξαγωγείς ελαιολάδου στον κόσμο.

Σύμφωνα με έρευνα από το Πανεπιστήμιο Pablo de Olavide της Σεβίλλης, η εταιρεία, που ιδρύθηκε από την οικογένεια Luca de Tena το 1840, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επέκταση των ισπανικών εξαγωγών ελαιολάδου εκτός Ευρώπης.

Στον απόηχο της μαζικής μετανάστευσης από τη νότια Ευρώπη προς την Αμερική στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του '20^th αιώνα, η Acesur ήταν μια από τις κορυφαίες ισπανικές εταιρείες που στέλνει το ελαιόλαδο της στο εξωτερικό σε ομογενείς της Ανδαλουσίας και στις νεοσύστατες επιχειρήσεις τους. Αργότερα, η εταιρεία πρωτοστάτησε στη στροφή από τις χύμα σε εξατομικευμένες και επώνυμες εξαγωγές.

Για σχεδόν δύο αιώνες, η Acesur παρέμεινε σταθερά στην οικογένεια. Σε περισσότερα από 35 χρόνια στην εταιρεία, ως διευθυντής εξαγωγών και στη συνέχεια ως διευθύνων σύμβουλος, ο Gonzalo Guillén ηγήθηκε της σημαντικής ανάπτυξης. Παραμένει αισιόδοξος για το μέλλον της εταιρείας, την παραγωγή ελαιολάδου στην Ανδαλουσία και την αυξανόμενη παγκόσμια κουλτούρα ελαιολάδου.

Ενώ μια καριέρα στην Acesur ήταν σχεδόν σίγουρα δεδομένη, ο Guillén εντάχθηκε απροσδόκητα κατά την είσοδό του στο πανεπιστήμιο. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο, κατά το οποίο σπούδασε για ένα χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, πέθανε ο ηλικιωμένος διευθυντής διεθνών πωλήσεων της Acesur.

"Όταν επέστρεψα στη Μαδρίτη, ο πατέρας μου μου είπε ότι θα ξεκινούσα το πανεπιστήμιο, αλλά έπρεπε επίσης να δουλέψω», είπε ο Γκιγιέν. Olive Oil Times.

Επειδή μιλούσε ήδη αγγλικά, ο πατέρας του τον ανέθεσε στο τμήμα διεθνών πωλήσεων για να αυξήσει τις εξαγωγές της εταιρείας.

"Την εποχή εκείνη, η Acesur ουσιαστικά δεν εξήγαγε ελαιόλαδο. λίγες μόνο αποστολές σε ορισμένες αραβικές χώρες και λίγο στις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε ο Guillén.

Για να βελτιώσει την ικανότητα της Acesur να εξάγει, ο Guillén επισκέφτηκε πολλές νέες και αναδυόμενες αγορές ελαιολάδου τα πρώτα χρόνια για να σφυρηλατήσει σχέσεις με πιθανούς πελάτες, να μάθει για την κουλτούρα και να πραγματοποιήσει μελέτες για τους καταναλωτές.

"Σιγά σιγά, διαμορφώσαμε μια ξεχωριστή στρατηγική σε κάθε χώρα», είπε ο Guillén. ​"Και μεγαλώσαμε αργά αλλά σταθερά μέχρι τώρα έχουμε μπει σε περισσότερες από 100 χώρες».

Πράγματι, τα τελευταία 35 χρόνια, οι εξαγωγές από την Acesur και άλλες ισπανικές εταιρείες αυξήθηκαν δραματικά.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου, η Ισπανία εξήγαγε μόλις 65,800 τόνους εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης το καλλιεργητικό έτος 1990/91 σε σύγκριση με τους 467,500 τόνους που εξήχθησαν το 2021/22.

"Η κατανάλωση ελαιολάδου έχει εκδημοκρατιστεί», είπε ο Guillén. ​"Υπάρχουν τόσοι περισσότεροι καταναλωτές σε όλο τον κόσμο τώρα».

Από το 1990/91, η κατανάλωση ελαιολάδου έχει αυξηθεί δραματικά από 1.67 εκατομμύρια τόνους σε 3.33 εκατομμύρια τόνους το 2021/22. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, σημαντικές αυξήσεις σημειώθηκαν στην Κίνα, από σχεδόν καθόλου κατανάλωση ελαιολάδου σε 42,500 τόνους το 2022/23.

Ομοίως, η κατανάλωση ελαιολάδου έχει αυξηθεί δραματικά στην Αυστραλία, τη Βραζιλία, τον Καναδά, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ωστόσο, η πιο σημαντική ανάπτυξη σημειώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, με την κατανάλωση να αυξάνεται από 88,000 τόνους το 1990/91 σε 412,000 τόνους το 2021/22.

Παρά ρεκόρ υψηλών τιμών ελαιολάδου στην προέλευση μετά από α δεύτερη συνεχόμενη παγκόσμια συγκομιδή κάτω του μέσου όρου το 2023/24, ο Guillén αναμένει ότι η ζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσει να αυξάνεται.

"Είναι πιθανό οι Ηνωμένες Πολιτείες να γίνουν ο μεγαλύτερος καταναλωτής ελαιολάδου φέτος, κάτι που δεν θα το φανταζόμασταν ποτέ», είπε ο Guillén.

Ως αποτέλεσμα, η Acesur έχει επενδύσει πολλά στις ΗΠΑ, ανοίγοντας ένα εμπορικό γραφείο στη Νέα Υόρκη πριν από περισσότερο από μια δεκαετία, ακολουθούμενο από κέντρο εμφιάλωσης και διανομής στη Βιρτζίνια το 2020 και την αγορά του περισσότερα από 350 εκτάρια στην Καλιφόρνια να φυτέψει ένα άλσος υπερυψηλής πυκνότητας στα τέλη του περασμένου έτους.

"Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η κύρια αγορά κατανάλωσης ελαιολάδου όπου υπάρχει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα αύξησης του όγκου», δήλωσε ο Guillén. ​"Είναι μια αγορά που επιτρέπει πολλές καινοτομίες. Είναι μια αγορά όπου τα περιθώρια κέρδους δεν είναι τόσο στενά επειδή υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός από τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ σε πολλές πολιτείες και περιοχές».

Πρόσθεσε ότι παρά τη μικρότερη αναγνώριση της μάρκας σε σύγκριση με τις αναδυόμενες αγορές στην Ασία, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν ​"μια αγορά που προσφέρει πολύ περισσότερες ευκαιρίες από οποιαδήποτε άλλη».

Ουσιαστικά, η αυξανόμενη κατανάλωση στις ΗΠΑ και στον υπόλοιπο κόσμο προκύπτει από τη σημαντική αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής, ειδικά στην Ισπανία.

"Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε πολύ άσχημη κατάσταση, μόνο με παραγωγή αναμένεται να φτάσει τους 700,000 τόνους ξανά», είπε ο Γκιγιέν. ​"Ωστόσο, η Ισπανία έχει την ικανότητα να παράγει δύο εκατομμύρια τόνους ελαιόλαδο».

Ενθαρρυμένοι από την Ισπανία, οι αναλυτές αναμένουν παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου να φτάσει τα τέσσερα εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2050, και ο Guillén πιστεύει ότι η κατανάλωση θα συμβαδίσει.

"Τα τελευταία 30 χρόνια, ήμασταν τυχεροί που παράγουμε ένα προϊόν που συνεχίζει να έχει στυλ», είπε, επικαλούμενος τον αυξανόμενο όγκο έρευνας που καταδεικνύει τα οφέλη του ελαιολάδου για την υγεία και η συνεχής κατάταξη των Η μεσογειακή διατροφή ως μια από τις πιο υγιεινές στον κόσμο και το πιο εύκολο να ακολουθηθεί.

"Ουσιαστικά όλο το ελαιόλαδο που παράγεται κάθε χρόνο καταναλώνεται εκείνη τη χρονιά», πρόσθεσε ο Guillén. ​"Ο λόγος που η παγκόσμια κατανάλωση δεν είναι υψηλότερη είναι λόγω της παραγωγής».

Σε ένα κανονικό έτος, το ελαιόλαδο αποτελεί περίπου το 2023% της παγκόσμιας κατανάλωσης βρώσιμων ελαίων (λόγω των συνεχόμενων φτωχών συγκομιδών, το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο -% το -). Ωστόσο, ο Guillén πιστεύει ότι θα μπορούσε εύκολα να φτάσει το έξι τοις εκατό.

Ως αποτέλεσμα, ο καλύτερος τρόπος για να αυξηθεί η παγκόσμια ζήτηση για ελαιόλαδο είναι η αύξηση της παραγωγής. Ενώ ο Jaime Lillo, ο πρόσφατα εκτελεστικός διευθυντής του International Olive Council, πιστεύει ότι η επέκταση της παραγωγής θα εμφανίζονται εκτός της λεκάνης της Μεσογείου, ο Guillén πιστεύει ότι η Ανδαλουσία θα συνεχίσει να είναι μηδενική για τους ελαιώνες και την επέκταση της παραγωγής λαδιού.

"Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τόση ικανότητα να αναπτυχθεί έξω από τη Μεσόγειο γιατί οι καιρικές συνθήκες για τα ελαιόδεντρα είναι πολύ περιοριστικές», είπε. ​"Η Ισπανία είναι εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ικανότητα ανάπτυξης επειδή υπάρχει πολλή γη».

Μέρος αυτής της διευρυνόμενης ικανότητας οφείλεται σε αυτό που ο Guillén περιγράφει ως τη βιομηχανική επανάσταση του κόσμου του ελαιολάδου, η οποία έχει εκτυλιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες. ​"Ο τομέας έχει αυτοματοποιηθεί και επαγγελματιστεί πολύ τα τελευταία 30 χρόνια», είπε.

Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στην Ανδαλουσία, όπου μεγάλο μέρος του τοπίου της μεγαλύτερης αυτόνομης κοινότητας της Ισπανίας ορίζεται από φυτείες ελιάς εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας. ​"Είναι το μέλλον», προσθέτει ο Guillén.

Υποστηρίζει ότι η καλλιέργεια ελαιώνων υψηλής πυκνότητας έχει μειώσει το κόστος παραγωγής για τους αγρότες με τη μηχανοποίηση της ελαιοκομίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ελαιοτριβεία έχουν γίνει πιο προηγμένα, γεγονός που έχει βελτιώσει την ποιότητα.

"Αυτή η βιομηχανική επανάσταση στα βασικά της παραγωγής της συγκομιδής και της άλεσης είχε ως αποτέλεσμα μια εντυπωσιακή αύξηση της ποιότητας», είπε. ​"Αυτοματοποίηση σημαίνει ότι οι ελιές συλλέγονται και μεταμορφώνονται σε λίγες ώρες. Κάθε χρόνο, περισσότερα έξτρα παρθένο ελαιόλαδο και παράγεται λιγότερο ελαιόλαδο κατώτερης ποιότητας».

Ενώ οι σύγχρονες μέθοδοι καλλιέργειας και παραγωγής έχουν ριζώσει σε όλο τον κόσμο του ελαιολάδου, ο Guillén υποστηρίζει ότι η Ισπανία οδηγεί την επανάσταση, εν μέρει λόγω του μεγάλου παραγωγικού ρόλου της, υποβοηθούμενη από διάφορους παράγοντες.

"Το πρώτο είναι η γεωγραφία», είπε. ​"Υπάρχουν απέραντες πεδιάδες με κατάλληλο μεσογειακό κλίμα για ελαιοκαλλιέργεια. Στην Ισπανία, ορισμένα κτήματα είναι μεταξύ 200,000 και 500,000 εκταρίων που μπορούν να μηχανοποιηθούν, μειώνοντας σημαντικά το κόστος».

Τα χρήματα που εξοικονομούνται κατά τη φάση της καλλιέργειας και της συγκομιδής μπορούν να επενδυθούν σε σύγχρονους μύλους και εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας.

Αντίθετα, η Ιταλία και η Ελλάδα είναι πιο ορεινές. Ως αποτέλεσμα, το μέσο μέγεθος ενός ελαιώνα είναι πολύ μικρότερο, γεγονός που καθιστά τη μηχανοποίηση πολύ πιο ακριβή και τείνει να υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός μικρότερων ελαιοτριβείων.

"Είμαστε έτη φωτός μπροστά από τους ανταγωνιστές μας», είπε ο Guillén. ​"Στην Ισπανία, διαθέτουμε την καλύτερη τεχνολογία, εργοστάσια, συστήματα ελέγχου και λογισμικό, και συστήματα ψηφιακής ιχνηλασιμότητας, καθώς και τα πιο προηγμένα διυλιστήρια και τα πιο σύγχρονα εργοστάσια εμφιάλωσης με την υψηλότερη δυναμικότητα παγκοσμίως».

Μαζί με τη σταθερά αυξανόμενη παγκόσμια παραγωγή, η μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τα οφέλη για την υγεία από την κατανάλωση έξτρα παρθένου ελαιολάδου έχει αυξήσει δραματικά την κατανάλωση.

"Για όλους σχεδόν τους καταναλωτές στον κόσμο, το ελαιόλαδο είναι ένα φιλόδοξο προϊόν», είπε ο Guillén. ​"Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι είναι πιο ακριβό και πιο υγιεινό προϊόν από άλλα βρώσιμα έλαια».

Ωστόσο, πρόσθεσε ότι οι έντονες γεύσεις του έξτρα παρθένου ελαιολάδου ήταν επίσης περιοριστικός παράγοντας σε ορισμένες περιοχές του κόσμου.

"Οι χώρες της πολύ βόρειας Ευρώπης ή της Ασίας δυσκολεύτηκαν να το συνηθίσουν. το καταναλώνουν στην αρχή περισσότερο για την υγεία παρά για τη γεύση», είπε ο Guillén. ​"Αλλά σιγά σιγά, οι καταναλωτές πείθονται ότι η γεύση είναι επίσης καλή».

Μαζί με το να πείθει τους καταναλωτές να αγκαλιάσουν τις φρουτώδεις, πικρές και πικάντικες γεύσεις του, ο Guillén βλέπει τις τιμές λιανικής ως περιοριστικό παράγοντα για την επέκταση της ελκυστικότητας του ελαιολάδου, τον οποίο αναφέρει ως έναν άλλο λόγο που πρέπει να αυξηθεί η παραγωγή.

"Τώρα, με 2.7 εκατομμύρια τόνους παραγωγής, βλέπουμε τιμές από 6 έως 9 ευρώ το κιλό», είπε. ​"Αν επιστρέψουμε στην υψηλή παραγωγή, θα είμαστε στα 2 ή 3 ευρώ το κιλό».

Ωστόσο, οι τιμές πιθανότατα θα συνεχίσουν να αυξάνονται πριν πέσουν. Λόγω της ιδιότητάς της ως του μεγαλύτερου παραγωγού στον κόσμο με μεγάλη διαφορά, η εσοδεία της Ισπανίας συμβάλλει σημαντικά στον καθορισμό των παγκόσμιων τιμών του ελαιολάδου.

Για άλλη μια φορά, οι παραγωγοί και οι ειδικοί προβλέπουν ότι η παραγωγή θα φτάσει περίπου τους 700,000 τόνους μετά το χαμηλό της περασμένης δεκαετίας 664,000 τόνους.

Ο Guillén είπε ότι οι τιμές θα συνεχίσουν να αυξάνονται εάν δεν βρέξει περισσότερο αυτό το χειμώνα και οι υψηλές θερμοκρασίες επηρεάζουν αρνητικά την περίοδο ανθοφορίας τον Απρίλιο και τον Μάιο, όπως έκαναν τα δύο προηγούμενα καλλιεργητικά έτη.

Ωστόσο, εάν αυτό περνούσε, η Guillén δεν αναμένει ότι οι τιμές θα είναι πολύ υψηλότερες από τα τρέχοντα επίπεδα, καθώς η κατάσταση του επόμενου έτους θα ήταν παρόμοια με την τρέχουσα όσον αφορά τη ζήτηση και την έλλειψη αποθεμάτων ελαιολάδου προς μεταφορά.

Πηγαίνοντας χέρι-χέρι με το πρόβλημα των τιμών, ο Guillén βλέπει την κλιματική αλλαγή ως καθοριστική πρόκληση που αντιμετωπίζει η παραγωγή ελαιολάδου στην Ανδαλουσία.

Αντί να είναι μοιρολατρικός για τις προοπτικές των ελαιόδεντρων, πιστεύει α συντονισμένη κυβερνητική απάντηση θα βοηθούσε πολύ στην ελάφρυνση ορισμένων από αυτά τα ζητήματα.

"Η ελιά είναι πολύ δυνατή και ανθεκτική», είπε. ​"Το μόνο που λείπει στην Ισπανία είναι μια πολύ πιο συνεκτική μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη πολιτική για τα ύδατα. Το πρόβλημα εδώ τώρα είναι ότι όλες οι πολιτικές είναι βραχυπρόθεσμες».

Ο Guillén πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει καλύτερος συντονισμός μεταξύ της κεντρικής και περιφερειακής κυβέρνησης για επενδύσεις σε υποδομές νερού, οι οποίες, όπως είπε, έχουν παραμεληθεί τα τελευταία 30 ή 40 χρόνια. ​"Η έλλειψη νερού είναι απολύτως περιοριστικός παράγοντας για την παραγωγή», είπε.

Ο Guillén επισημαίνει την κατασκευή του φράγματος Alqueva στη γειτονική πορτογαλική περιοχή του Alentejo, το οποίο έχει μεταμόρφωσε την ικανότητα παραγωγής ελαιολάδου της χώρας και έκανε την Πορτογαλία έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς στον κόσμο με τη δυνατότητα να επισκιάσει την Τυνησία και την Ιταλία φτάνουν τους 300,000 τόνους παραγωγής ετησίως.

Παρά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Acesur και ο κλάδος του ελαιολάδου, η Guillén παραμένει αισιόδοξη για το μέλλον.

"Είμαι αισιόδοξος γιατί το προϊόν δεν παράγεται μόνο στην Ισπανία, παράγεται σε όλο και περισσότερα μέρη», είπε. ​"Επομένως, η παγκόσμια αγορά αναπτύσσεται και αυτό, τελικά, είναι καλό για όλους».