Η εύρεση ισορροπίας σε έναν μεταβαλλόμενο τομέα αποδίδει επιτυχία για τον Πορτογάλο εξαγωγέα

Βραβευμένη παραγωγή και εξαγωγή έξτρα παρθένο ελαιόλαδο στην Πορτογαλία είναι μια λεπτή πράξη εξισορρόπησης, σύμφωνα με τον Manuel Norte Santo, διευθυντή εξαγωγών του Εγκατάσταση του Manuel Silva Torrado.

Η εταιρεία ξεκίνησε το 1878 όταν ο Manuel da Silva Torrado, έμπορος από το Castelo Branco, περίπου 185 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Λισαβόνας, πήγε στην πρωτεύουσα για να πουλήσει ελαιόλαδο στις αγορές της πόλης.

Έκτοτε, η εταιρεία έχει γίνει σημαντικός παραγωγός και εξαγωγέας με 200 εκτάρια ελαιώνες, δύο ελαιοτριβεία στο Alentejo, τη μεγαλύτερη ελαιοκαλλιεργητική περιοχή της χώρας, και παγκόσμια παρουσία σε σούπερ μάρκετ και εστιατόρια.

Καθώς η εταιρεία έχει εξελιχθεί, το ίδιο συμβαίνει και με την πορτογαλική βιομηχανία ελαιολάδου. Ο συνδυασμός της φυγής κεφαλαίων από την Ισπανία κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008 και η κατασκευή του Φράγμα Alqueva στο Alentejo μεταμόρφωσε το ελαιοκομικό τοπίο.

Η Norte Santo, της οποίας η οικογένεια κατέχει και διευθύνει την εταιρεία, έγινε ένας από τους δύο διαχειριστές εξαγωγών πριν από επτά χρόνια και έχει δει την εξέλιξη του κλάδου από πρώτο χέρι.

"Έζησα τη μεγάλη έκρηξη της πορτογαλικής παραγωγής», είπε Olive Oil Times. ​"Λόγω του φράγματος Alqueva, πολλοί παίκτες ήρθαν στην Πορτογαλία και επένδυσαν σε εξαιρετικά εντατικούς [υπερ-υψηλής πυκνότητας] ελαιώνες».

Ιστορικά, η Πορτογαλία αποτελούνταν από παραδοσιακούς ελαιώνες. Στα πέντε χρόνια πριν από την κρίση, η χώρα παρήγαγε κατά μέσο όρο 37,000 τόνους ελαιόλαδο κάθε χρόνο.

Έκτοτε, η ετήσια παραγωγή ελαιολάδου έχει τριπλασιαστεί καθώς μπήκαν στην παραγωγή πολλές εκμεταλλεύσεις υψηλής και υπερυψηλής πυκνότητας. Η Πορτογαλία παρήγαγε α ρεκόρ 206,200 τόνων ελαιολάδου το καλλιεργητικό έτος 2021/22, και το Norte Santo αναμένει από τη χώρα παράγουν 150,000 τόνους το 2023/24.

Εκτιμ. Ο Manuel Silva Torrado έχει δύο εντατικούς ελαιώνες με ελιές Arbequina, Galega, Hojiblanca και Picual. Ένα τρίτο υπερ-εντατικό άλσος φυτεύτηκε πρόσφατα αποκλειστικά με Arbequina και δεν παράγει ακόμη, αλλά τελικά θα αντιπροσωπεύει περίπου το 30 τοις εκατό της απόδοσης της εταιρείας.

"Αγοράζουμε επίσης πολλές ελιές από διαφορετικούς παραγωγούς για να έχουμε την ευκαιρία να έχουμε διαφορετικές ποικιλίες και, στη συνέχεια, μπορούμε να φτιάξουμε διαφορετικές παρτίδες και να πειραματιστούμε με διαφορετικά μείγματα ελαιόλαδου», δήλωσε ο Norte Santo.

Η εταιρεία αγοράζει ελιές Galega για το ελαιοτριβείο της εταιρείας στο βόρειο Alentejo. Η Norte Santo εκτιμά ότι αυτά αποτελούν περίπου το 80 τοις εκατό της παραγωγής σε αυτό το εργοστάσιο. Αγοράζουν επίσης τις παραδοσιακές πορτογαλικές ποικιλίες Cobrançosa, Cordovil και Azeiteira και Arbequina και Picual, τις δύο πιο καλλιεργούμενες ποικιλίες παγκοσμίως.

"Αλλά αγοράζουμε κυρίως πορτογαλικές ποικιλίες», είπε ο Norte Santo. ​"Πρέπει να εγγυηθούμε ένα συγκεκριμένο προφίλ για τα ελαιόλαδα μας, ώστε να έχουν μια πορτογαλική παράδοση και γεύση».

Όταν εντάχθηκε στην εταιρεία το 2016, η Norte Santo έλαβε εντολή να επεκτείνει τις εξαγωγές πέρα ​​από τις παραδοσιακές αγορές της Βραζιλίας, της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.

"Προσπαθούμε να εξάγουμε αυτή την ιδέα ότι η Πορτογαλία έχει εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας επειδή έχει τις πιο σύγχρονες φυτείες, αλλά είμαστε μια μικρή χώρα», δήλωσε ο Norte Santo. ​"Δεν έχουμε τα εργαλεία που διαθέτουν η Ιταλία και η Ισπανία, επομένως δεν είναι εύκολο να εξάγουμε αυτήν την ιδέα».

Σύμφωνα με το Norte Santo, πολλοί μεγάλοι Πορτογάλοι παραγωγοί πωλούν χύμα σε ισπανικές και ιταλικές μάρκες, οι οποίες αναμειγνύουν και επανεξάγουν το ελαιόλαδο. Είπε Est. Ο Manuel Silva Torrado είναι μεταξύ των εταιρειών που προσπαθούν να αλλάξουν αυτό το εξαγωγικό παράδειγμα.

"Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι πρέπει να επενδύσουμε στις μάρκες, να επενδύσουμε σε αυτή την ιδέα ότι η Πορτογαλία έχει καταπληκτικό ελαιόλαδο», είπε. ​"Νομίζω ότι σημειώνουμε πρόοδο».

Εκτιμ. Ο Manuel Silva Torrado έχει μακρά ιστορία στην εξαγωγή πορτογαλικού ελαιολάδου με πορτογαλική επωνυμία. Η μάρκα Salio, η οποία κέρδισε ένα Χρυσό Βραβείο Στο 2023 NYIOOC World Olive Oil Competition, καταχωρήθηκε το 1925, με την επωνυμία Santa María που ιδρύθηκε λίγο μετά το 1927.

Η Norte Santo είπε ότι και οι δύο αυτές μάρκες έχουν μακρά ιστορία σε χώρες με σημαντική πορτογαλική διασπορά, βοηθώντας στην καθιέρωση του εξαιρετικά παρθένου ελαιολάδου της χώρας σε μερικούς από τους μεγαλύτερους καταναλωτές στον κόσμο.

Διαφορετικές εκδόσεις του Saloio πωλούνται κυρίως στην Ασία και τη Βόρεια Αμερική, ενώ η μάρκα Santa María είναι το κορυφαίο λάδι της εταιρείας στη Βραζιλία.

"Έχουμε πολλή ιστορία σε χώρες όπως η Βραζιλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Καναδάς», είπε. ​"Ήρθαμε εδώ με την πορτογαλική μετανάστευση που συνέβη στα μέσα του αιώνα. Οι μάρκες μας έρχονται με αυτούς τους ανθρώπους σε αυτές τις αγορές και εξακολουθούμε να είμαστε πολύ δυνατές μάρκες εκεί».

Ενώ εργαζόταν για να διατηρήσει το χώρο των ραφιών σε αυτές τις καθιερωμένες αγορές, ο Norte Santo έβαλε το βλέμμα του σε αυτό προσοδοφόρα αγορά της Ανατολικής Ασίας. Λίγο μετά την άφιξή του, ταξίδεψε στην Κίνα και την Ιαπωνία, οι οποίες καταναλώνουν συνολικά 100,000 τόνους ελαιόλαδου κάθε χρόνο.

Με την πρώτη του εντύπωση, ο Norte Santo είπε ότι υπήρχε έλλειψη γνώσεων και στις δύο χώρες σχετικά με αυτό οφέλη για την υγεία και πώς να μαγειρέψτε με ελαιόλαδο.

"Υπήρχε πολλή γνώση που χρειαζόμασταν να περάσουμε στον καταναλωτή για το προϊόν, μετά για τη χώρα μας, την Πορτογαλία, και μετά θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε τις μάρκες μας», είπε.

Μέρος της πράξης εξισορρόπησης του να είσαι εξαγωγέας μεγάλης κλίμακας είναι η ικανοποίηση των απαιτήσεων των καταναλωτών με πολύ διαφορετικές προσδοκίες για το προϊόν. Η δουλειά της Norte Santo είναι να προσδιορίζει ποια μείγματα Saloio που παράγονται από την εταιρεία κάθε χρόνο είναι τα καλύτερα για κάθε μία από τις κύριες εξαγωγικές αγορές τους.

"Πολλές φορές το χρόνο, τα μείγματά μας δεν είναι τα ίδια, επομένως πρέπει να προσδιορίσουμε ποια μείγματα μπορούμε να εκχωρήσουμε σε διαφορετικές αγορές για να ικανοποιήσουμε διαφορετικούς πελάτες», είπε.

Η Norte Santo είπε ότι οι καταναλωτές της Ανατολικής Ασίας θέλουν ​"εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο με πικρές και πικάντικες νότες. Το χαρμάνι που πουλάμε σε αυτές τις χώρες πρέπει να είναι πολύ καλό και πράσινο, με πολλά αρώματα και γεύσεις που άλλες χώρες δεν απαιτούν».

Ως αποτέλεσμα, τα μείγματα βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο ήπιο Galega, το οποίο περιέγραψε ο Norte Santo ​"ένα μαλακό ελαιόλαδο, ακόμη πιο γλυκό από το Arbequina», δεν πωλούνται καλά στην Κίνα, την Ιαπωνία ή τη Νότια Κορέα, με πολύ πιο έντονη προτίμηση για μείγματα βαρύ σε Picual και Cobrançosa.

Αντίθετα, είπε ότι οι καταναλωτές της Βόρειας Αμερικής και της Βραζιλίας αναζητούν πιο ευαίσθητα, πιο γλυκά εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα.

"Η πορτογαλική κοινότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες μιλάει πολύ για το Galega επειδή είναι η πιο γνωστή πορτογαλική ποικιλία», είπε. ​"Στους Αμερικανούς αρέσει αυτό το ουδέτερο ελαιόλαδο γιατί δεν επηρεάζει άμεσα κάποιες γεύσεις κατά το μαγείρεμα.»

Εν τω μεταξύ, στη Βραζιλία, ο Norte Santo είπε ότι η ανταγωνιστικότητα στην τιμή παραμένει η κύρια εστίαση, αν και αυτό αλλάζει.

"Στη Βραζιλία, όλα είναι θέμα τιμής», είπε. ​"Θέλουν εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, και αυτό είναι. Είναι μια διαφορετική αγορά. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν ακόμη την ποιότητα του ελαιολάδου όπως βλέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Ασία».

Αποδίδει μέρος αυτού στις διακυμάνσεις του τοπικού νομίσματος, που δυσκολεύει τους εξαγωγείς να διατηρήσουν μια σταθερή τιμή, και στη μακρά ιστορία των εταιρειών που εισάγουν ελαιόλαδο χύμα σε φιάλη ή αναμειγνύεται με άλλα βρώσιμα έλαια και πωλούν με πορτογαλικά εμπορικά σήματα.

Πίσω στην Πορτογαλία, ο Norte Santo είπε ότι η εταιρεία αντιμετωπίζει εντελώς διαφορετικές προκλήσεις. Ο κύριος μεταξύ αυτών είναι η εύρεση αρκετών ανθρώπων για τη συγκομιδή και η αναχαίτιση της ροής των νέων από την ύπαιθρο στις αστικές περιοχές.

"Έχουμε έναν παλιό πληθυσμό, επομένως είναι δύσκολο να εντοπίσουμε ομάδες ανθρώπων που είναι πρόθυμοι να έρθουν στις φυτείες για να κάνουν τη συγκομιδή», είπε.

Σύμφωνα με το Norte Santo, η εταιρεία προσέλαβε πρόσφατα μετανάστες που φτάνουν στη χώρα και είναι πρόθυμοι να κάνουν τη δουλειά.

Ωστόσο, το εργατικό δυναμικό των μεταναστών είναι εξαιρετικά μεταβατικό και ενδέχεται να μην επιστρέψει για την επόμενη συγκομιδή. Ως αποτέλεσμα, η εταιρεία πρέπει να εκπαιδεύει ένα νέο σύνολο εργαζομένων για τη συγκομιδή των ελιών κάθε χρόνο, κάτι που απαιτεί χρόνο και πόρους.

Μια άλλη πρόκληση που αντιμετωπίζει η εταιρεία είναι η αυξανόμενη δυσαρέσκεια των τοπικών πληθυσμών για την αύξηση των φυτειών υψηλής πυκνότητας και υπερυψηλής πυκνότητας στο Alentejo.

Ο Norte Santo είπε ότι οι άνθρωποι που αντιτίθενται σε αυτούς τους τύπους φυτειών αναφέρουν έναν συνδυασμό της οπτικής τους επίδρασης στο τοπίο, της αντιληπτής χρήσης του νερού σε περιόδους ξηρασίας και των οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων στους παραδοσιακούς ελαιοκαλλιεργητές.

"Κάποιοι λένε ότι καταστρέφουμε το περιβάλλον του Alentejo επειδή φυτεύουμε εντατικούς ελαιώνες», είπε. ​"Αυτό δημιουργεί πολιτικό θόρυβο που δεν είναι καλό για τον τομέα. Είναι μια πρόκληση να εξηγήσουμε στους ανθρώπους τι κάνουμε, γιατί το κάνουμε και τα πλεονεκτήματα αυτών των τύπων φυτειών στην περιοχή».

"Νομίζουν ότι χρησιμοποιούμε περισσότερο νερό από ό,τι χρειαζόμαστε, κάτι που θα έλεγα ότι δεν είναι αλήθεια», πρόσθεσε, αναφέροντας άλλες καλλιέργειες με μεγαλύτερη ένταση νερού, όπως τα αμύγδαλα, ως μεγαλύτερους καταναλωτές νερού από την ελιά υψηλής και υπερυψηλής πυκνότητας. καλλιεργητές.

"Μας λένε ότι βγάζουμε παραδοσιακούς παραγωγούς, αλλά αυτό δεν ισχύει, καθώς φυτεύουμε σε περιοχές που δεν έχουν παραδοσιακούς ελαιώνες», είπε ο Norte Santo.

"Οι παραδοσιακοί παραγωγοί είναι πολύ σημαντικοί», πρόσθεσε. Πρέπει να εγγυηθούμε ότι έχουμε την πορτογαλική ταυτότητα και τις πορτογαλικές ποικιλίες. Πρέπει να εκτιμήσουμε αυτές τις ποικιλίες. Πράγματι, πληρώνουμε περισσότερα για τις πορτογαλικές ποικιλίες από την Arbequina επειδή είναι σπάνιες».

"Πρέπει να δώσουμε αξία σε αυτούς τους παραγωγούς και να συνυπάρχουμε στο σύστημα», συνέχισε ο Norte Santo. ​"Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το μέλλον και αν δεν φυτέψουμε σε υψηλή πυκνότητα και υπερυψηλή πυκνότητα, με την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού που έχουμε στην Πορτογαλία, δεν έχουμε μέλλον στον τομέα του ελαιολάδου».

Ο Norte Santo είπε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθούν να τροφοδοτήσουν ορισμένες από αυτές τις ακραίες θέσεις και να διαδώσουν αφηγήσεις που πιστεύει ότι είναι ψευδείς σχετικά με τον ρόλο των φυτειών υψηλής πυκνότητας και υπερ-υψηλής πυκνότητας στην περιοχή.

"Είναι σημαντικό να καταπολεμήσουμε αυτές τις ακραίες θέσεις και να εξηγήσουμε τα τεχνικά ζητήματα των φυτειών που αφορούν τη χρήση του νερού και τις επιπτώσεις στο έδαφος», είπε.

"Υπάρχουν καταναλωτές για όλα τα είδη ελαιολάδου, για Arbequina και Picual μαζικής παραγωγής και τοπικές ποικιλίες παραδοσιακής παραγωγής», κατέληξε ο Norte Santo. ​"Υπάρχει χώρος για όλους.”