Στο Brist, είναι όλα στην οικογένεια

"Είναι λίγο ασυνήθιστο να βρει κανείς έναν Ιρλανδό στη μέση ενός ελαιώνα. Ήταν πολύ μακριά από τις ελιές όπου γεννήθηκα. Μάλλον πιο κοντά στις πατάτες νομίζω», λέει ο Paul O'Grady καθώς περπατά ανάμεσα σε ελαιόδεντρα στο αγρόκτημα Brist στο Vodnjan, στην κροατική πλευρά της χερσονήσου της Ίστριας.

Πριν γίνει ​"το ιρλανδικό μέλος αυτής της ελαιοκομικής οικογένειας, "ο O'Grady, ένας αρχιτέκτονας, είχε πολλές δουλειές, από τον επαγγελματικό προπονητή έως τη διδασκαλία αγγλικών και ιρλανδικών χορευμάτων.

"Όταν παντρεύτηκα σε αυτήν την οικογένεια και μετακόμισα σε αυτό το μέρος του κόσμου, με εντυπωσίασαν τα πάντα, το αγρόκτημα, το πώς γίνεται. Και μπήκα, "λέει.

"Έπρεπε να μάθω τα πάντα από το μηδέν και αυτό είναι ένα από τα πραγματικά ευχάριστα πράγματα για μένα. "

Ο Silvano Puhar, ο πατέρας της συζύγου του, συμφωνεί. Brist είναι μια οικογενειακή επιχείρηση όπου κάθε μέλος έχει έναν ρόλο.

Ο Silvano φροντίζει τη γη, ενώ η κόρη του Lena είναι υπεύθυνη για τη γευσιγνωσία και την ανάμιξη του πετρελαίου.

"Δεν είναι περίεργο γιατί επέλεξαν το ιρλανδικό να είναι ο αφηγητής της οικογένειας ", ανέφερε ο Παύλος.

Το έδαφος σε αυτό το τμήμα της Ίστρια είναι αρκετά διαφορετικό από το βόρειο τμήμα της χερσονήσου.

Καθώς κάποιος κατευθύνεται προς το Νότο και εισέρχεται στην Κροατία, τα τραχιά εδάφη των ακτών της Σλοβενίας υποχωρούν αργά σε ένα πιο ήπιο τοπίο.

Μεγάλες βελανιδιές, δάση (αυτή είναι μια πλούσια περιοχή τρούφας), και απαλοί λόφοι συναντούν τη θάλασσα. Τα γραφικά χωριά βενετσιάνικου στιλ θυμίζουν ότι τα σύνορα έχουν επανασχεδιαστεί πολλές φορές σε αυτήν την περιοχή.

Το Vodnjan βρίσκεται περίπου έξι χιλιόμετρα στην ενδοχώρα. Με πληθυσμό περίπου 6,000 κατοίκων, αυτή η πόλη αποτελούσε σημαντικό εμπορικό κέντρο στην εποχή της Δημοκρατίας της Βενετίας που διήρκεσε μέχρι το τέλος του XVIII αιώνα. Η τοποθεσία του στα 135 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας –αρκετά μακριά από την υγρασία της ακτής– το έκανε ένα υγιές μέρος για να εγκατασταθεί.

"Η καλλιέργεια της ελιάς σε αυτήν την περιοχή της Ίστρια έχει μια πολύ μακρά παράδοση που χρονολογείται από τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το υψηλό σημείο της ήταν κατά την περίοδο της Ενετικής Δημοκρατίας όταν υπήρχε η μεγαλύτερη ποσότητα δέντρων, η οποία ακολουθήθηκε από μια περίοδο συνεχούς παρακμής. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σημειώθηκε μια ξαφνική πτώση », εξηγεί ο Silvano.

Γεννημένος στην Πούλα, τη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, μόλις 10 χιλιόμετρα μακριά, ο Silvano, ένας πλέον συνταξιούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός, περιγράφει τον εαυτό του ως ​"παιδί που μεγάλωσε και περιβάλλεται από άσφαλτο. "

"Οι γονείς μου και οι γονείς της γυναίκας μου, όλοι έφυγαν από τη γη και εγκαταστάθηκαν στις μεγαλύτερες πόλεις για να εργαστούν στα εργοστάσια. Η καλλιέργεια της ελιάς πέθανε ουσιαστικά, πράγμα που σήμαινε ότι για όσους από εμάς έχουμε αυτήν την παράδοση υπήρξε ένα διάλειμμα 50 ετών.

"Η όλη μου ζωή, η μητέρα μου, που πέθανε πέρυσι στην ηλικία της 98^th χρόνο, πάντα μου μίλησε για τη σημασία της γης, η οποία, ενώ ήμουν νέος, ήταν μια εικονική ιδέα », προσθέτει.

Πριν από δεκαοκτώ χρόνια, ο Silvano αγόρασε ένα οικόπεδο περίπου 10 εκταρίων και αποφάσισε να το κάνει ​"επανασυνδεθείτε με τη γη »και ξεκίνησε να παράγει ξανά το ελαιόλαδο. Αυτός είναι ο τρόπος με τον Brist - που σημαίνει κυριολεκτικά ​"δρυός "- άρχισε, θυμάται.

Τώρα, έχουν γύρω από τα ελαιόδεντρα 2,000 και επίσης αγοράζουν ελιές από άλλα κοντινά αγροκτήματα.

Το αγρόκτημα του Brist δεν απέχει πολύ από το χωριό Vodnjan. Από τον ελαιώνα μπορούμε να εντοπίσουμε τη θάλασσα λίγα χιλιόμετρα μακριά και τις σκούρες σιλουέτες των νησιών Brijuni.

Τώρα ένα εθνικό πάρκο, την εποχή της Γιουγκοσλαβίας, το μικρό αρχιπέλαγος αποτελούσε παιδική χαρά για τον Μάρσαλ Τίτο, τον πρόεδρο της σοσιαλιστικής χώρας, και τους καλεσμένους του.

Τα πρόσφατα φυτευμένα δένδρα αναμιγνύονται με τους αιωνόβιους στο κτήμα του Brist. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι Buza, μια τοπική ποικιλία που μπορεί να διαφέρει ελαφρώς από χωριό σε χωριό σε ολόκληρη την περιοχή και είναι γνωστή ως Buga στη Σλοβενία.

"Είναι προφανές από το παρελθόν ότι οι αυτόχθονες ποικιλίες έχουν πλεονέκτημα έναντι των εισαγόμενων ποικιλιών, όπως αυτές της Ιταλίας για παράδειγμα, καθώς έχουν προσαρμοστεί σε αυτό το συγκεκριμένο μικροκλίμα τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια ", λέει ο Silvano.

"Στις παγκόσμιες αγορές, οι οποίες είναι κορεσμένες με έλαια από μεγάλες χώρες παραγωγής όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και άλλοι, η Τουρκία, η Τυνησία, δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε σε ποσότητα. Μπορούμε, ωστόσο, να ανταγωνιστούμε με την αυθεντικότητα των ποικιλιών μας ", προτείνει.

Τοίχοι από ξηρή πέτρα και μερικά μικρά πέτρινα καταφύγια, γνωστά ως kazuni στην κροατική, περιβάλλουν τον ελαιώνα και δίνουν στο αγρόκτημα του Brist μια σχεδόν απομονωμένη ατμόσφαιρα.

Αυτή η αρχαία τεχνική κατασκευής με την τοποθέτηση σε πέτρες μεταξύ τους, χωρίς τη χρήση άλλων υλικών εκτός από μερικές φορές ξηρό έδαφος, απλώνεται σε όλη την περιοχή της Μεσογείου από την Κύπρο στην Ισπανία και εγγράφηκε το 2018 στον κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας από την Unesco.

Η Κροατία έχει ετήσια παραγωγή ελαιολάδου περίπου 4,000 τόνους, πολύ μακριά από άλλες μεσογειακές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία ή η Ελλάδα όσον αφορά την ποσότητα.

Ωστόσο, η ποιότητα του κροατικού ελαιολάδου εκτιμάται όλο και περισσότερο, κερδίζοντας 40 βραβεία από το 2018 NYIOOC World Olive Oil Competition, μόνο πίσω από την Ιταλία, την Ισπανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ελλάδα. Σε αυτή την έκδοση του διαγωνισμού, Ο Brist κέρδισε ένα Χρυσό Βραβείο.

"Αυτό το μικροκλίμα είναι εξαιρετικά κατάλληλο για την καλλιέργεια ελιών. Η Ίστρια είναι μια μικρή περιοχή και είναι πολύ κοντά στη θάλασσα, οπότε έχουμε αυτές τις ωραίες θαλάσσιες αύρες. Έχουμε και τον άνεμο μπούρα, που είναι ο βοριάς και συναντά. Αυτοί οι δύο άνεμοι είναι πολύ καλοί», αναφέρει ο Paul ως ένας από τους παράγοντες που κάνουν αυτή την περιοχή ξεχωριστή για την παραγωγή ελαιολάδου.

"Παράγουμε πολύ περιορισμένη ποσότητα αλλά μέγιστης ποιότητας. Ο λόγος για αυτό είναι ότι κατά την περίοδο του σοσιαλισμού εδώ αυτή η γη εγκαταλείφθηκε και τώρα την έχουμε επανενεργοποιήσει. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η γη είναι καθαρή, παρθένα και δεν έχει επηρεαστεί από ορυκτά λιπάσματα», προσθέτει ο Silvano.