Οι αυξανόμενες τιμές, η νέα τεχνολογία προσελκύει ιδιωτικά μετοχικά συμφέροντα στο ελαιόλαδο

Παρά τη ζέστη και την ξηρασία, οι παραγωγοί ελαιολάδου της Νότιας Ευρώπης έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον από ιδιωτικές εταιρείες.

Ενώ η ελαιοκαλλιέργεια και η παραγωγή ελαιολάδου δεν θεωρούνται συνήθως ως επενδύσεις υψηλής απόδοσης, οι τρέχουσες συνθήκες στην Ισπανία και την Πορτογαλία και οι νέες γεωργικές τεχνολογίες και πρακτικές έχουν αναδείξει τον τομέα του ελαιολάδου.

Λόγω της συνεχιζόμενης μακροοικονομικής αβεβαιότητας και των αυξανόμενων επιτοκίων, οι εταιρείες ιδιωτικών μετοχών ​"παραμένουν επικεντρωμένοι στο να ενεργούμε ευκαιριακά για να επενδύουμε σε υψηλής ποιότητας περιουσιακά στοιχεία σε χώρους με σαφείς μακροπρόθεσμους κοσμικούς ανέμους», σύμφωνα με έρευνα από τον Pete Witte, επικεφαλής αναλυτή ιδιωτικών μετοχών στην Ernst & Young.

Μεταξύ των συμφωνιών είναι η εξαγορά της ισπανικής εταιρείας παραγωγής ελαιολάδου Innoliva που ολοκληρώθηκε πρόσφατα από την καναδική Fiera Comox Partners. Η Innoliva είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς της Ευρώπης. Πωλήθηκε στη Fiera Comox από τη Cibus Capital με έδρα το Λονδίνο, η οποία εξαγόρασε την εταιρεία το 2018.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, η ομάδα επενδύσεων στη γεωργία της Fiera Comox προβλέπει πολλά υποσχόμενες οικονομικές αποδόσεις στην αγορά ελαιολάδου, ιδιαίτερα στην Ισπανία και την Πορτογαλία.

Αυτή η αισιόδοξη πρόβλεψη σχετίζεται κυρίως με την αύξηση των ελαιώνων υπερυψηλής πυκνότητας (υπερέντασης) στην Ισπανία και τις βελτιωμένες τεχνολογίες άλεσης.

"Η Ισπανία έχει αναπτύξει μια τεράστια αγορά και σύμπλεγμα για το προϊόν, και αυτό έχει διαχυθεί στην Πορτογαλία», είπε ο Alexis Martineau, επικεφαλής του ευρωπαϊκού ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου της Brazilian Warrant Co. και ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής ελαιολάδου Quinta Solana με έδρα το Alentejo. Olive Oil Times.

"Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, πολλοί Ισπανοί παραγωγοί ελαιολάδου επικράτησαν χρυσαφικά στο νότιο Alentejo, συγκεκριμένα», πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον Gonçalo Moreira, μάνατζερ της Πρόγραμμα βιωσιμότητας ελαιόλαδου Alentejo, η πορτογαλική περιοχή που αποτελεί περίπου το ένα τέταρτο της χερσαίας έκτασης της χώρας ήταν υπεύθυνη για το 92 τοις εκατό της πορτογαλικής παραγωγής ελαιολάδου το καλλιεργητικό έτος 2022/23.

Ο Martineau αποδίδει την άνοδο της παραγωγής ελαιολάδου στην περιοχή σε νέες τεχνικές καλλιέργειας που εξάγονται από την Ισπανία.

"Γίνονται επενδύσεις για τη δημιουργία σύγχρονων, υπερέντασης ελαιώνες σε μια χώρα όπου τα περισσότερα αγροκτήματα αποτελούνται από μικρούς βιοτέχνες παραγωγούς που θερίζουν με το χέρι και εργάζονται συλλογικά για την παραγωγή ελαιολάδου», είπε.

Ενώ η νότια Πορτογαλία έχει αναπτύξει εντατικές τεχνικές, σε άλλες περιοχές παραγωγής ελαιολάδου της χώρας, ειδικά σε αυτές στο βορρά, εξακολουθούν να ισχύουν παραδοσιακές μέθοδοι, με ορισμένες να χρησιμοποιούν πιεστήρια που χρονολογούνται από το 12ο έτος.^th και 13^th αιώνες.

Ωστόσο, οι επενδύσεις σε ελαιώνες εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας έχουν βάλει την Πορτογαλία στο μονοπάτι να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ελαιολάδου στον κόσμο.

"Στο μέλλον, θα είμαστε σε θέση να ξεπεράσουμε το ρεκόρ που σημειώθηκε στο 2021 συγκομιδή λόγω της αύξησης της έκτασης των σύγχρονων ελαιώνων σε φράχτες και επειδή έχουμε πολλούς νέους ελαιώνες που μόλις τώρα βγαίνουν στην παραγωγή, επιτρέποντάς μας να αυξήσουμε την ποσότητα ελαιολάδου που παράγεται στην Πορτογαλία», είπε ο Moreira Olive Oil Times σε ένα χωριστή συνέντευξη.

Μαζί με την αύξηση των ελαιώνες υπερυψηλής πυκνότητας, α 2020 μελέτη από την Juan Vilar Strategic Consultants and Consulai ανέφεραν ότι οι επενδύσεις στην τεχνολογία ανοίγουν επίσης το δρόμο για την Πορτογαλία να γίνει ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός ελαιολάδου στον κόσμο.

Σύμφωνα με τον Martineau, ο καταλύτης για αυτήν την ταχεία επένδυση στην Πορτογαλία προήλθε από την οικονομική κρίση του 2008.

"Μετά την οικονομική κρίση του 2008, όταν η Πορτογαλία δυσκολευόταν οικονομικά, οι Ισπανοί ελαιοπαραγωγοί διαπίστωσαν ότι το κλίμα και η ιδιαιτερότητα του εδάφους στην Πορτογαλία ήταν παρόμοια με εκείνη των ελαιοκαλλιεργητικών περιοχών της Ισπανίας, αλλά η γη ήταν πολύ φθηνότερη», είπε ο Martineau.

"Ως αποτέλεσμα, αρκετές τράπεζες πούλησαν γη», πρόσθεσε. ​"Οι Ισπανοί επένδυσαν σε χιλιάδες εκτάρια γης, αξίας δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ».

Martineau είπε ο συνδυασμός των ​"Το χαμηλό κόστος γης, η γενναιόδωρη παροχή νερού, η αποδοτικότητα της παραγωγής, η διαθεσιμότητα εργατικού δυναμικού υψηλής ειδίκευσης και η κερδοφορία του κλάδου προκάλεσαν τεράστιες επενδύσεις».

Πρόσθεσε ότι το πλεονέκτημα του Alentejo σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Πορτογαλίας είναι η πρόσβαση στο νερό. Το φράγμα Aqueva, που κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στον ποταμό Guadiana, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ιβηρική χερσόνησο, υπήρξε η πηγή άρδευσης για τα αγροκτήματα της περιοχής. αλλάζοντας την όψη του αγροτικού της τοπίου.

Οι ειδικοί προβλέπουν ότι το ενδιαφέρον για το Alentejo θα συνεχιστεί καθώς γίνονται περαιτέρω επενδύσεις σε οπωρώνες υψηλής πυκνότητας και μύλους αιχμής.

Οι διαχειριστές κεφαλαίων έχουν αρκετή εμπιστοσύνη υψηλότερες τιμές του ελαιολάδου να αναλάβει πιο μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις στον τομέα.

Για παράδειγμα, η ισπανική επενδυτική εταιρεία Beka Finance ξεκίνησε το πρώτο της ταμείο με τον Πορτογάλο βιομηχανικό εταίρο Bolschare για να επενδύσει στην εκτροφή ελιών και αμυγδάλων εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας.

Ο Μπέκα αναμένει αποδόσεις έως και 20 τοις εκατό από το νέο ταμείο τα επόμενα δέκα χρόνια, σε σύγκριση με την αρχική πρόβλεψή του για 11 τοις εκατό, λόγω των τιμών που αυξάνονται πολύ υψηλότερα από ό,τι είχε αρχικά εκτιμήσει το ταμείο.

"Υπάρχει ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Beka, Fernando de la Vega. δήλωσε στο Reuters. ​"Μια καλά διαχειριζόμενη φάρμα είναι καλή επιχείρηση».

Μαζί με τις ιστορικά υψηλές τιμές, οι διαχειριστές κεφαλαίων βλέπουν επίσης διαρκή αξία στη ζήτηση ελαιολάδου, καθώς οι καταναλωτές που έχουν ολοένα και μεγαλύτερη επίγνωση της υγείας αναζητούν το προϊόν. Η κατανάλωση ελαιολάδου αναμένεται και πάλι να υπερβεί τη ζήτηση κατά το καλλιεργητικό έτος 2023/24.

Ωστόσο, ο Martineau δεν αναμένει ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι ομαλά για επενδύσεις ιδιωτικών κεφαλαίων. Προχωρώντας προς τα εμπρός, αναμένει ότι η πρόσβαση στο νερό θα είναι ένα πρόβλημα, ​"αλλά παρόμοια με τις αμπελοοινικές περιοχές, ορισμένες περιοχές ελαιολάδου θα αυξήσουν την παραγωγή τους εκτός ΕΕ, όπως η Χιλή, η Καλιφόρνια, η Αργεντινή, η Νότια Αφρική, ίσως η Κίνα και τμήματα της Αυστραλίας».

Πρόσθεσε ότι αν και ο κλάδος παραμένει κερδοφόρος, το κόστος του χρέους έχει αυξηθεί, καθιστώντας τις αγορές γης πιο ακριβές.

Ο Martineau σημείωσε ότι, γενικά, οι παραγωγοί ελαιολάδου διαφοροποιούνται σε αμύγδαλα για να αντισταθμίσουν τα στοιχήματά τους, καθώς και οι δύο καλλιέργειες καλλιεργούνται στο ίδιο είδος εδάφους, αν και τα αμύγδαλα απαιτούν περισσότερο νερό.

Σύντομα, επενδυτές ιδιωτικών κεφαλαίων στον κλάδο του ελαιολάδου ​"πρέπει να προσαρμόσουν την επιστροφή τους ώστε να αντικατοπτρίζουν τις νέες παγκόσμιες συνθήκες», είπε.

• Απλά φαγητό
• Βροχή Μακρρ