Οι βιολογικοί καλλιεργητές βασίζονται σε παραδοσιακές και νέες φυσικές μεθόδους για την καταπολέμηση της μύγας

Οι βιολογικοί ελαιοκαλλιεργητές σε όλη τη Μεσόγειο βασίζονται σε παραδοσιακές θεραπείες και πρόσφατα δοκιμασμένες φυσικές μεθόδους για να ελιά καρπού, το πιο ολέθριο παράσιτο της ελιάς.

Το πιο συνηθισμένο παρασκεύασμα είναι ένα μείγμα νερού, ξιδιού και ζάχαρης, το οποίο χύνεται σε ένα πλαστικό μπουκάλι με τρυπημένη τρύπα. Ελκόμενες από τις μυρωδιές, οι μύγες μπαίνουν αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν, πνίγονται στο μείγμα.

"Αυτή η μέθοδος, που μάθαμε από τον παππού Νίνια, έχει αποδειχθεί πολύ επιτυχημένη», σύζυγοι Vedrana Rakovac και Saša Petković, που προστατεύουν τις 600 ελιές τους στο χωριό Rakovci στη χερσόνησο της Ίστριας στην Κροατία, είπε Olive Oil Times.

Ακόμη πιο πρωτότυπες μεθόδους επινόησε ο Radoslav Rade Bobanović, τις οποίες εφαρμόζει σε ελαιώνες στην περιοχή Ravni Kotar, στη Δαλματία.

Όταν ο καρπός έχει ήδη σχηματιστεί, ο Bobanović τον προστατεύει από τις μύγες με διάλυμα καολίνης, γάλακτος και θείου.

"Το γάλα έχει δομή λίπους, έτσι ώστε κατά τον ψεκασμό, το μείγμα να προσκολλάται καλύτερα στα φρούτα», είπε ο Bobanović. ​"Δημιουργεί μια μεμβράνη, μια μεμβράνη, έτσι το παράσιτο δεν μπορεί να το δει δύσκολα, και ακόμη και όταν το δει η μύγα, δεν μπορεί να τσιμπήσει, να το τρυπήσει».

Διαφορετικά, κάθε μύγα ελιάς μπορεί να γεννήσει 250 αυγά, ένα σε κάθε καρπό. Οι προνύμφες τρώνε τον πολτό. οι καρποί μολύνονται, σαπίζουν και πέφτουν. ​"Η ζημιά μπορεί να είναι ανυπολόγιστη. Οι μύγες μπορούν να καταστρέψουν όλες τις προσπάθειες των ελαιοπαραγωγών», είπε ο Bobanović.

Εκτός από αυτό, επινόησε ένα σκεύασμα με ούρα αλόγου, ξύδι και ζάχαρη. ​"Τα ούρα αλόγων περιέχουν πολλή αμμωνία, η οποία προσελκύει τον σκόρο της ελιάς καθώς και τη μύγα», είπε ο Bobanović.

Αυτός και ο σύντροφός του Željko Uzelac καλλιεργούν 12,000 ελαιόδεντρα σε 45 εκτάρια στο PZ Maslina i Vino στο Tinj, μαζί με αμπελώνες και σύκα.

"Περιμένω περίπου 40,000 λίτρα λάδι, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα κερδίσω τη μάχη με τα παράσιτα», είπε ο χαρισματικός Μπομπάνοβιτς.

Για το σκοπό αυτό τοποθέτησε παγίδες φερομόνης και πάνω από 1,000 κίτρινα μπουκάλια με το αναφερόμενο σκεύασμα σε όλο τον ελαιώνα.

Τα παράσιτα εισέρχονται στο μπουκάλι από ένα ειδικό άνοιγμα στο πλάι για να τραφούν και να απολαύσουν. Αργότερα πνίγηκαν γιατί δεν μπορούν πλέον να βγουν έξω, είπε ο Μπομπάνοβιτς.

Οι παγίδες δεν σκοτώνουν όλα τα παράσιτα αλλά μειώνουν σημαντικά τον πληθυσμό και την αναπαραγωγή της μύγας της ελιάς.

Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά, αυτό το σκεύασμα είναι αποτελεσματικό στην πράξη. Η αμμωνία είναι η βάση για όλες σχεδόν τις παγίδες φερομόνης και τα ούρα αλόγου έχουν την περισσότερη αμμωνία, επιβεβαιώνει ο γεωπόνος Nevio Colić.

Οι Ιταλοί ελαιοπαραγωγοί στη βιολογική γεωργία χρησιμοποιούν εδώ και αμνημονεύτων χρόνων ένα σκεύασμα με αλατισμένη σαρδέλα κατά της μύγας της ελιάς.

Σύμφωνα με την Grupa di Coltivazione Biologica, αυτή και άλλες παγίδες τροφίμων κατασκευάζονται από πλαστικά μπουκάλια για μεταλλικό νερό, 1.5 ή 2 λίτρων. Αυτά τα μπουκάλια γεμίζουν μέχρι τα τρία τέταρτα με νερό και μέσα τοποθετείται μισή αλατισμένη σαρδέλα.

Είναι απαραίτητο να πλύνετε καλά τις σαρδέλες από πριν για να αφαιρέσετε τα συντηρητικά και να αφήσετε το ψάρι να σαπίσει.

Αυτή η διαδικασία σήψης δημιουργεί μια ένωση υδρολυμένης πρωτεΐνης που σκορπίζει ελκυστικές οσμές, ειδικά για τις ενήλικες θηλυκές μύγες της ελιάς.

Η ελκυστικότητα των τροφοπαγίδων βασίζεται στην παρουσία ουσιών όπως η πουτρεσκίνη (ένα δηλητήριο που αναπτύσσεται όταν σαπίζουν το κρέας και το ψάρι), η οποία είναι γνωστό ότι είναι πολύ ελκυστική για τα δίπτερα (έντομα με δύο ανώριμα φτερά) από την οικογένεια Tephritidae, στην οποία η μύγα της ελιάς ανήκει.

Τα ενήλικα θηλυκά, έλκονται από τις δυσάρεστες οσμές που αναπτύσσει η πουτρεσκίνη, εισέρχονται στο μπουκάλι από το άνοιγμα. Μόλις μπουν μέσα, γίνεται εξαιρετικά δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να βρουν διέξοδο.

Οι παγίδες τροφίμων είναι εύκολο να τις φτιάξετε στο σπίτι. Κάντε τρύπες στο πάνω μέρος του μπουκαλιού και στερεώστε το μπουκάλι στο δέντρο με μια νάιλον κλωστή με κανονικό καπάκι.

Αντίθετα, για να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των τροφοπαγίδων για τη μαζική σύλληψη της μύγας της ελιάς, οι Ιταλοί ελαιοκαλλιεργητές έχουν ένα προϊόν που ονομάζεται Trap-trap.

Αυτή η συσκευή, παρόμοια με ένα μεγάλο κίτρινο βύσμα –το κίτρινο είναι ένα από τα πιο ελκυστικά χρώματα για τη μύγα της ελιάς– έχει έναν κώνο που κρύβει έναν μηχανισμό για κρέμασμα σε ένα πλαστικό μπουκάλι μεταλλικού νερού.

Ο κώνος παρέχει επαρκή χώρο για τα έντομα να εισέλθουν από το άνοιγμα στο μπουκάλι, αλλά τα εμποδίζει να βγουν.

Επιπλέον, υπάρχει ένα άγκιστρο στην άκρη του καπακιού Trap-trap, στο οποίο μπορείτε να δέσετε μια κλωστή και στη συνέχεια να κρεμάσετε το μπουκάλι σε ένα δέντρο. Στο εμπόριο κυκλοφορούν και προσυσκευασμένες παγίδες με έτοιμο τροφικό δόλωμα.

Οι ειδικοί προτείνουν ότι οι παγίδες τροφίμων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με αλατισμένες σαρδέλες, πρέπει να τοποθετούνται στη νότια ή νοτιοδυτική πλευρά της ελιάς για να επιτευχθούν βέλτιστα αποτελέσματα.

Αυτός ο ιστότοπος εκμεταλλεύεται πλήρως την έκθεση στον ήλιο και τη θερμοκρασία που επηρεάζει τη δραστηριότητα και την έλξη της μύγας της ελιάς.

Επιπλέον, Ιταλοί ειδικοί προτείνουν ότι η τοποθέτηση των παγίδων σε ύψος ενός έως δύο μέτρων από το έδαφος είναι προτιμότερη για να είναι εύκολα προσβάσιμες από τις μύγες.

Είναι σημαντικό να ανανεώνετε περιοδικά τις τροφοπαγίδες αλλάζοντας το μπουκάλι. Γενικά, η αλλαγή των φιαλών έως και τρεις φορές συνιστάται κατά την περίοδο συσσώρευσης λαδιού, η οποία διαρκεί από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο.

Αυτό διατηρεί την αποτελεσματικότητα των τροφικών δολωμάτων και διασφαλίζει ότι οι αιχμαλωτισμένες μύγες δεν παρεμβαίνουν στην πρόσθετη έλξη των παγίδων. Οι μύγες που έχουν παγιδευτεί μέσα στη φιάλη πρέπει να απορρίπτονται κατάλληλα και να θάβονται σε κατάλληλο μέρος.

Ωστόσο, ειδικοί στην Ιταλία λένε ότι οι τροφοπαγίδες αποτελούν μόνο μέρος μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης για τον βιολογικό έλεγχο της μύγας της ελιάς, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει άλλα μέτρα, όπως η εφαρμογή αργίλου καολίνη, για να διασφαλιστεί επαρκής και πλήρης προστασία των ελαιόδεντρων.

Ο Darko Jakomin χρησιμοποιεί επίσης την τροφοπαγίδα με τον κλασικό τρόπο στο Vanganel κοντά στο Koper της Σλοβενίας. Μόνο που, αντί για παστά σαρδέλα, χρησιμοποιεί κεφάλια ψαριού.

Εκτός από παγίδες με ούρα αλόγου, παστά σαρδέλες και κεφάλια ψαριού, ενδιαφέρουσα είναι η νεότερη με μαγιά.

Ερευνητές από το πρόγραμμα Γεωργίας και Φυσικών Πόρων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια επιβεβαίωσε την αποτελεσματικότητα της παγίδας που αναπτύχθηκε στην Ισπανία που ονομάζεται Olipe.

Οι παγίδες Olipe μπορούν να κατασκευαστούν με το χέρι και χρειάζονται μόνο ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό και μια πρέζα μαγιά. Συγκεκριμένα, η παγίδα Olipe αποτελείται από ένα πλαστικό μπουκάλι 1 ή 2 λίτρων με τρύπες 5 χιλιοστών από πάνω.

Η συνεχιζόμενη έρευνα έχει δείξει ότι τα δισκία μαγιάς Torula διαλυμένα σε νερό είναι πολύ αποτελεσματικά ως δόλωμα. Οι παγίδες στήνονται στη σκιά και οι μύγες σύρονται, όπου τελικά πνίγονται.

Το πλεονέκτημα της προστασίας με φυσικά μέσα έρχεται στο προσκήνιο, ιδιαίτερα από την αρχή της ωρίμανσης μέχρι τη συγκομιδή της ελιάς, όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές για επίθεση μύγας.

Ο λάκκος είναι ζουμερός και γεμάτος υγρασία. Αυτές οι φαινολογικές συνθήκες οδηγούν σε ένα απαλό δέρμα ευνοϊκό για τα τσιμπήματα και την ωοτοκία.

Ταυτόχρονα, τότε, στη συμβατική καλλιέργεια, η προστασία με χημικούς παράγοντες (εντομοκτόνα) είναι χρονικά περιορισμένη, ενώ στη φυσική καλλιέργεια, οι περιγραφόμενοι παράγοντες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την αρχή της καλλιεργητικής περιόδου μέχρι τη συγκομιδή, δηλαδή καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιέργειας. το έτος.