Οι ερευνητές εντοπίζουν ενώσεις που εμποδίζουν την εξάπλωση του βερτισιλλίου

Μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Plant Science από ερευνητές από το τμήμα γεωπονίας του Πανεπιστημίου της Κόρδοβα έχει εντοπίσει μια πιθανή στρατηγική για αναχαιτίζουν την εξάπλωση της μαρασμού Verticillium.

Θεωρείται η πιο ενοχλητική ασθένεια της ελιάς λόγω των υψηλών επιπέδων θνησιμότητας και της μείωσης της παραγωγής καρπών που λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της μόλυνσης, ο μαρασμός Verticillium μπορεί να επιβιώσει έως και 14 χρόνια στο έδαφος.

Ως αποτέλεσμα, η εύρεση μιας στρατηγικής μετριασμού ήταν κορυφαία προτεραιότητα για τους ερευνητές στο ελαιόλαδο εμποτισμένο Ανδαλουσία;.

Μετά από περισσότερο από μια δεκαετία έρευνας περισσότερων από 20 διαφορετικών ενώσεων, οι ερευνητές εντόπισαν δύο ωφέλιμους μικροοργανισμούς: Aureobasidium pullulans και Bacillus amyloliquefaciens – και ένα λίπασμα φωσφορώδους χαλκού που μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της νόσου.

Αρχικά, οι ερευνητές εξέτασαν τους δύο μικροοργανισμούς και μια ένωση in vitro, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν είχαν άμεσο αντίκτυπο στην ασθένεια.

Ωστόσο, όταν εφαρμόστηκαν στα δέντρα ως προληπτικό μέτρο, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι βελτίωσαν τη φυσική άμυνα των δέντρων ενάντια στην ασθένεια πριν αυτά μολυνθούν.

"Επιλέξαμε αυτές τις τρεις ενώσεις επειδή εφαρμόστηκαν μέσω άρδευσης σε φυτά ελιάς εμβολιασμένα με V. ντάλιες [ο μύκητας που μεταδίδει την ασθένεια], μείωσαν την ανάπτυξη της νόσου έως και 70 τοις εκατό», δήλωσε η Ana López-Moral, ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν αργότερα ότι οι μικροοργανισμοί και οι ενώσεις θα μπορούσαν επίσης να εφαρμοστούν αποτελεσματικά μέσω των φύλλων των δέντρων, που σημαίνει ότι η θεραπεία θα μπορούσε επίσης να εφαρμοστεί και σε μη αρδευόμενους ελαιώνες.

Η López-Moral πρόσθεσε ότι κάθε μικροοργανισμός και ένωση προάγει την αντίσταση των ελαιόδεντρων μέσω διαφορετικών μηχανισμών, γεγονός που εξηγεί εν μέρει την ισχυρή αποτελεσματικότητα της θεραπείας στη μελέτη.

"Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι η πρόκληση αντίστασης που προκαλείται από τους δύο μικροοργανισμούς που χρησιμοποιούνται ρυθμίζεται από διαφορετικές μεταβολικές οδούς», είπε. ​"Ενώ Β. amyloliquefaciens πυροδοτεί την ενεργοποίηση της άμυνας μέσω της οδού του σαλικυλικού οξέος, όταν εφαρμόζουμε Α. pullulans, ανιχνεύουμε ότι το μονοπάτι που εμπλέκεται αντιστοιχεί σε αυτό που ρυθμίζεται από το ιασμονικό οξύ."

Μαζί με την παροχή αντίστασης στη μαρασμό Verticillium, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι ενώσεις μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματικές έναντι άλλων παθογόνων, αλλά τόνισαν ότι θα απαιτηθεί περαιτέρω έρευνα για να δοκιμαστεί αυτή η υπόθεση.

Προς το παρόν, επικεντρώνονται στο επόμενο στάδιο αυτού του πειράματος, το οποίο περιλαμβάνει δοκιμές αγρού σε ελαιώνες που αναπτύσσονται σε διάφορα κλίματα και είδη εδάφους για να καθοριστεί πόσο αποτελεσματική θα ήταν η θεραπεία στην πράξη.

• Τα σύνορα στην επιστήμη των φυτών
• Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα