Ερευνητές αποκαλύπτουν τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες για να βοηθήσουν στη συγκομιδή και την παραγωγή ελαιολάδου

Μετά από τέσσερα χρόνια, οι ερευνητές πίσω από το έργο Innolivar παρουσίασαν μερικές από τις εργασίες τους στο Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα το Ανδαλουσία;.

Το έργο επικεντρώθηκε στην ανάπτυξη 12 ξεχωριστών τμημάτων τεχνολογίας και γραμμών έρευνας που σχετίζονται με τη μηχανοποίηση των ελαιώνων, τη βελτίωση της βιωσιμότητας, κλιματική αλλαγή τακτικές μετριασμού και ανάπτυξη βιοτεχνολογίας και ιχνηλασιμότητα τεχνολογία.

Από τότε που ξεκίνησε το έργο το 2017, ερευνητές από το πανεπιστήμιο και οι συνεργάτες τους στον ιδιωτικό τομέα εργάστηκαν για την ανάπτυξη νέων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και την κατασκευή πρωτοτύπων που τελικά θα πωληθούν σε ελαιοκαλλιεργητές και παραγωγούς λαδιού ως απάντηση σε όσα είπαν ορισμένοι από τους μεγαλύτερους ενδιαφερόμενους φορείς του κλάδου. ερευνητές που χρειάζονταν περισσότερο.

Μεταξύ των τεχνολογιών που αναπτύχθηκαν από τους ερευνητές ήταν δύο που προορίζονταν να βοηθήσουν και τις δύο παραδοσιακοί καλλιεργητές και αγρότες υψηλής πυκνότητας.

Για τους παραδοσιακούς καλλιεργητές, οι ερευνητές ανέπτυξαν α ​"όχημα πολλαπλών χρήσεων για εργασία επικλινείς ελαιώνες που είναι δύσκολο να μηχανοποιηθούν».

Ο Jesús Gil Ribes, καθηγητής αγροδασοπονίας στο Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα και επιστημονικός διευθυντής του έργου, είπε Olive Oil Times οι ερευνητές αποφάσισαν να αναπτύξουν αυτό το έργο λόγω του μεγάλου αριθμού θανάτων στην Ισπανία που προκλήθηκαν από αναποδογυρισμένα τρακτέρ, τους οποίους υπολόγισε σε έναν κάθε εβδομάδα.

"Στην Ανδαλουσία, την κύρια περιοχή παραγωγής, με σχεδόν το 80 τοις εκατό του συνόλου, υπάρχουν περισσότερα από μισό εκατομμύριο εκτάρια με μέση κλίση μεγαλύτερη από 15 τοις εκατό και πάνω από ένα τέταρτο του εκατομμυρίου με περισσότερο από 25 τοις εκατό», είπε.

Τα νέα οχήματα διαθέτουν αρθρωτές αρθρώσεις σε καθέναν από τους τέσσερις ανεξάρτητους τροχούς, οι οποίοι μαζί με τη βοήθεια υδραυλικών κυλίνδρων, επιτρέπουν στο όχημα να αλλάξει το πλάτος της διαδρομής και το κέντρο βάρους του ενώ κινείται σε πλαγιές.

"Επιπλέον, η καμπίνα είναι αυτοεπιπεδούμενη και το τρακτέρ μπορεί να λειτουργήσει σε πλευρικές κλίσεις έως και 45 τοις εκατό», πρόσθεσε ο Gil Ribes.

Ως αποτέλεσμα, το νέο όχημα θα επιτρέψει στους παραδοσιακούς αγρότες να εργάζονται σε πιο απότομες πλαγιές. Πρόσθεσε ότι το όχημα διαθέτει επίσης πολλά εμπόδια, επιτρέποντας στους αγρότες να χρησιμοποιούν διαφορετικά εργαλεία ταυτόχρονα.

Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές έχουν κατασκευάσει μια αυτοκινούμενη θεριζοαλωνιστική μηχανή για ελαιώνες υψηλής πυκνότητας για τη γρήγορη και αποτελεσματική συλλογή των ελιών.

Ο Gil Ribes είπε ότι η ιδέα πίσω από αυτό το μηχάνημα είναι να μειωθεί ο αριθμός των ανθρώπων που απαιτούνται για τη συγκομιδή των ελιών.

Αντί για τις παραδοσιακές ομάδες των 10 ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του χειριστή του μηχανήματος και του πληρώματος που βοήθησαν στη μετακίνηση του καμβά και στη συλλογή των πεσμένων φρούτων, το νέο μηχάνημα θα μειώσει τον αριθμό σε δύο ή τρία.

Στόχος αυτών των τρυγητικών είναι η μείωση του κόστους συλλογής ελιών. Ωστόσο, ο Gil Ribes είπε ότι θα μπορούσαν επίσης να προσαρμοστούν σε άλλες καλλιέργειες, συμπεριλαμβανομένων των εσπεριδοειδών και των αμυγδάλων.

"Υπάρχουν δύο τύποι συνδυασμών που έχουν αναπτυχθεί», είπε. ​"Αυτά που βασίζονται στη δόνηση του κορμού και την ταυτόχρονη μηχανική ανακίνηση της κόμης, η οποία γίνεται από ελαιοκαλλιεργητές που οδηγούν θεριστικές μηχανές σε εντατικούς ελαιώνες [υψηλής πυκνότητας] και που χρειάζονται τη βοήθεια αυτοματοποιημένων συστημάτων στήριξης για την ανίχνευση κορμών από τον σφιγκτήρα δονητή και για η δόνηση του. Αυτή η εργασία είναι διακεκομμένη».

Υπάρχουν επίσης ​"αυτά που βασίζονται σε πλευρικούς αναδευτήρες κυπέλλων εξοπλισμένους με συστήματα ανίχνευσης κορμού που επιτρέπουν την οδήγησή τους να είναι ημιαυτόματη και συστήματα ανίχνευσης κορώνας ελιάς ώστε τα στοιχεία του αναδευτήρα να μπορούν να προσαρμοστούν αυτόματα σε αυτά. Αυτή η δουλειά είναι συνεχής», πρόσθεσε ο Gil Ribes.

"Και οι δύο τύποι απαιτούν προσαρμοσμένο κλάδεμα, το οποίο δεν είναι πολύ απαιτητικό, και διαθέτουν συστήματα απομακρυσμένης παρακολούθησης και παρακολούθησης συγκομιδής», συνέχισε.

Οι ερευνητές ερεύνησαν επίσης νέες ποικιλίες ελιάς για προσαρμογή σε ελαιώνες υψηλής πυκνότητας και υπερυψηλής πυκνότητας.

Η Sikitita, η Sikitita Dos, η Martina και επτά προηγμένες επιλογές από το Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα και το πρόγραμμα αναπαραγωγής του Ανδαλουσιανού Ινστιτούτου για τη Γεωργική και Αλιευτική Έρευνα (IFAPA) δοκιμάζονται στα άλση.

"Το 2021, η πρώτη σημαντική σοδειά συγκομίστηκε στις τέσσερις δοκιμές και σχεδιάζεται να συνεχιστεί η αξιολόγησή τους για τουλάχιστον άλλα πέντε χρόνια», δήλωσε ο Gil Ribes.

Μαζί με την τεχνολογία που βοηθά στην παραγωγικότητα των αγροτών, οι ερευνητές αφιέρωσαν επίσης σημαντικό χρόνο εστιάζοντας στη βιωσιμότητα, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης ενός έξυπνου ψεκαστήρα, ο οποίος επιτρέπει στους αγρότες να εφαρμόζουν φυτοφάρμακα σε διαφορετικούς χρόνους και συγκεντρώσεις, ανάλογα με τις ανάγκες του δέντρου.

Ο Gil Ribes είπε ότι ο στόχος ήταν να μειώσει το απαιτούμενο φυτοφάρμακο για να προστατεύουν τις ελιές από παράσιτα και ασθένειες.

Μεταξύ των τεχνολογιών που αναπτύχθηκαν για αυτόν τον σκοπό ήταν συστήματα αυτόματης ανίχνευσης που χρησιμοποιούν δύο τρισδιάστατες κάμερες ή αισθητήρες υπερήχων για τη σάρωση των δέντρων σε πραγματικό χρόνο και την εφαρμογή φυτοφαρμάκων όπως απαιτείται. Ο Gil Ribes είπε ότι αυτά τα συστήματα είναι 35 τοις εκατό πιο αποτελεσματικά.

Οι ερευνητές ανέπτυξαν επίσης μονάδες ψύξης για τα φυτοφάρμακα, που εμποδίζουν την εξάτμισή τους τόσο γρήγορα, και ελέγχους απομακρυσμένης παρακολούθησης και ψεκασμού που ανεβάζουν δεδομένα στο διαδίκτυο, επιτρέποντας στους αγρότες να παρακολουθούν τη χρήση τους πιο συνοπτικά.

"Είναι πιο ακριβός αλλά πιο αποτελεσματικός εξοπλισμός που θα μειώσει τη χρήση φυτοϋγειονομικών προϊόντων όπως απαιτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Στρατηγική Farm-to-Fork," αυτός είπε.

Οι ερευνητές σχεδίασαν επίσης μηχανήματα για τη συλλογή και τον τεμαχισμό όλων των απορριμμάτων κλάδεμα των ελιών την άνοιξη, η οποία ταυτόχρονα θα αφαιρέσει έναν φορέα για πολλά κοινά παράσιτα και θα επιτρέψει στους παραγωγούς να δημιουργήσουν σάπια φύλλα και λίπασμα.

Οι ερευνητές ανέπτυξαν επίσης βιοτεχνικά προϊόντα για να βοηθήσουν τους αγρότες να ανακόψουν την εξάπλωση κοινών παρασίτων και ασθενειών που επηρεάζουν τα ελαιόδεντρα, συμπεριλαμβανομένης μιας σύνθεσης εντομοπαθογόνων μυκήτων για την εξόντωση των ελιά καρπού βιώσιμα. Άλλα προϊόντα που σκοτώνουν τους υπεύθυνους μικροοργανισμούς βερτισίλλιο μαρασμό δοκιμάζονται επίσης.

Ωστόσο, ο Gil προειδοποίησε ότι τα έργα βιοτεχνολογίας έχουν πολύ πιο μακροπρόθεσμη χρονική κλίμακα λόγω διαφόρων γραφειοκρατικών εμποδίων.

"Τα έργα βιοτεχνολογίας [που στοχεύουν στην καταπολέμηση ασθενειών] χρειάζονται μια μακρά και δαπανηρή διαδικασία έγκρισης», είπε. ​"Αλλά υπάρχουν εταιρείες που είναι πρόθυμες να το κάνουν».

Παράλληλα με την έρευνα μέσων και τεχνολογιών για τη βελτίωση της ελαιοκαλλιέργειας, η Innolivar επικεντρώθηκε επίσης στην παραγωγή λαδιού και την ιχνηλασιμότητα. Οι ερευνητές σχεδίασαν πρωτότυπα για να βοηθήσουν στην αυτοματοποίηση της διαδικασίας άλεσης και φιλτραρίσματος.

Μεταξύ αυτών είναι ένα πρωτότυπο που ο Gil Ribes είπε ότι θα βοηθούσε στην ταξινόμηση και τη διαλογή των ελιών μόλις φτάσουν στο ελαιοτριβείο χωρίς την επίβλεψη κάποιου ατόμου.

"Αυτό το πρωτότυπο επιτρέπει στις παρτίδες να ταξινομηθούν ανάλογα με την κατάσταση ωρίμανσης, τη θερμοκρασία, τον βαθμό βρωμιάς και την παρουσία ζημιάς», είπε.

"Από την άλλη πλευρά, το Prototype 7 Automation της διαδικασίας φιλτραρίσματος είναι ένα σύστημα που επιτρέπει συνεχή έλεγχο και δράση στον βαθμό θολότητας του λαδιού και την παρουσία ακαθαρσιών, με αυτοματοποιημένο και ψηφιοποιημένο τρόπο», πρόσθεσε ο Gil Ribes.

Ο αυτοματισμός στο ελαιοτριβείο θα προσθέσει αξία στο ελαιόλαδο από την άποψη της ιχνηλασιμότητας, επειδή τα δεδομένα σχετικά με τις ελιές μπορούν να παρακολουθούνται σε όλη τη διαδικασία μετατροπής.

"Το κόστος μπορεί να μειωθεί επειδή τα πρωτότυπα απαιτούν λιγότερη εργασία επειδή είναι ενσωματωμένα σε ένα μοντέλο δεδομένων που λειτουργεί από το cloud και δεν απαιτούν φυσική παρουσία», δήλωσε ο Gil Ribes.

Εκτός από την πλευρά της παραγωγής, οι ερευνητές εργάστηκαν επίσης για την ανάπτυξη χημικών οργάνων γευσιγνωσίας για τον προσδιορισμό και τον εντοπισμό των χημικών ενώσεων που είναι υπεύθυνες για γεύσεις ελαιολάδου και αρώματα. Ο Gil Ribes περιέγραψε τις μηχανές ως ένα ​"ηλεκτρονική μύτη και στόμα».

"Αυτά τα όργανα λειτουργούν αναλύοντας δείγματα λαδιών από κάθε κατηγορία και δημιουργώντας χαρακτηριστικά προφίλ για καθένα από αυτά», πρόσθεσε ο Gil Ribes.

Ένα πρωτότυπο το κάνει αυτό αναλύοντας τις πτητικές ενώσεις που υπάρχουν σε ένα γραμμάριο λαδιού χωρίς χημικά αντιδραστήρια.

"Το δείγμα λαδιού θερμαίνεται απαλά για να ενθαρρύνει την απομάκρυνση των πτητικών και αυτά διαχωρίζονται σε αέριο χρωματογράφο και ανιχνεύονται σε φασματόμετρο κινητικότητας ιόντων ή φασματόμετρο μάζας», είπε ο Gil Ribes.

"Από την άλλη, το δεύτερο σχεδιασμένο πρωτότυπο αναλύει τις ενώσεις που εκτιμά ο δοκιμαστής στο στόμα», πρόσθεσε. ​"Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να εξαχθούν οι πολικές ενώσεις από το λάδι. Αναλύονται χρησιμοποιώντας φασματομετρία ιοντικής κινητικότητας που μπορεί προαιρετικά να συζευχθεί με ένα φασματόμετρο μαζών.»

Τα αποτελέσματα που παρέχονται από αυτές τις δύο μηχανές δημιουργούν α ​"φασματικό δακτυλικό αποτύπωμα» για το λάδι που μπορεί αργότερα να χρησιμοποιηθεί για την αναγνώρισή του.

Ο Gil Ribes είπε ότι η ανάπτυξη αυτών των μηχανών απαιτούσε τουλάχιστον 300 δείγματα ελαιολάδου από διαφορετικές ποικιλίες, γεωγραφικές περιοχές και περιόδους συγκομιδής. Στη συνέχεια, τα αποτελέσματα από κάθε δοκιμή συγκρίθηκαν με τα αποτελέσματα που προέκυψαν από δύο πάνελ γευσιγνωσίας.

"Μόλις τα όργανα βαθμονομηθούν με αυτόν τον αριθμό δειγμάτων, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αυτόματα για χρόνια αναθέτοντας το κατηγορία ενός λαδιού δείγμα με υψηλό βαθμό αξιοπιστίας, με πολύ χαμηλό κόστος ανά δείγμα», είπε.

Ενώ τα θέματα που κάλυψαν οι ερευνητές τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν αρκετά εκλεκτικά, ο Gil Ribes είπε ότι ο στόχος για όλα είναι ο ίδιος: να γίνουν οι Ισπανοί παραγωγοί ελαιολάδου πιο ανταγωνιστικοί στην παγκόσμια αγορά.

"Εάν καταφέρουμε να φέρουμε μερικά ή πολλά από τα πρωτότυπα στην εμπορική φάση (υπάρχουν ήδη τρεις σειρές που έχουν φτάσει στην αγορά), θα κάνει τον ισπανικό ελαιώνα πιο ανταγωνιστικό και θα διευκολύνει τη διεθνή επέκτασή του», είπε.

"Η βελτίωση της εκμηχάνισής του, ο έλεγχος της διάβρωσης, η βελτίωση των μύλων, η χημική γευσιγνωσία, η βιολογική καταπολέμηση παρασίτων και ασθενειών, οι νέες ποικιλίες για φράχτες από τις οποίες στην πράξη είναι διαθέσιμες μόνο δύο και η ιχνηλασιμότητα από το χωράφι έως ο καταναλωτής είναι όλες βασικές πτυχές από αυτή την άποψη», κατέληξε ο Gil Ribes.