Η προσπάθεια για την εξάπλωση του παθογόνου ελιάς με χρήση εμβολιασμένων δέντρων αποτυγχάνει στην Ισπανία

Το τμήμα αγρονομίας του Πανεπιστημίου της Κόρδοβα ανακοίνωσε ότι οι τετραετείς προσπάθειές του για την καταπολέμηση Βερτισιλλίωση εμβολιάζοντας ανδαλουσιακά ελαιόδεντρα με ανθεκτικές ποικιλίες έχουν αποτύχει στη δοκιμή αγρού.

Οι ελιές είναι από τις πιο σημαντικές καλλιέργειες φρούτων στην περιοχή της Μεσογείου. Στη νότια ισπανική περιοχή της Ανδαλουσία;, ελιές καταλαμβάνουν περισσότερο από 30 τοις εκατό όλων των γεωργικών εκτάσεων.

Μεταξύ των αυξανόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ελαιοκαλλιεργητές στη Μεσόγειο είναι θανατηφόρες ασθένειες, όπως το Verticillium wilt ή το Verticillosisis. Η πάθηση προκαλείται από το Verticillium dahlia, έναν μύκητα που μεταφέρεται στο έδαφος και ανήκει σε μια κατηγορία μυκήτων που επηρεάζει περισσότερα από 300 είδη φυτών.

Η μυκητιασική λοίμωξη είναι σήμερα μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τους ελαιώνες της Ανδαλουσίας και σε ολόκληρο τον κόσμο, επειδή δεν υπάρχει γνωστή μέθοδος αποτελεσματικής αντιμετώπισής της. Αν και υπάρχουν ανθεκτικά ελαιώνες, εξακολουθούν να είναι ευαίσθητα σε μυκητιασική λοίμωξη, σε μικρότερο βαθμό.

Η κατάσταση επιδεινώνεται από την ικανότητα του μύκητα να επιβιώνει για χρόνια στο έδαφος, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίσει να επηρεάζει ελαιώνες και άλλες καλλιέργειες που φυτεύτηκαν πολύ μετά την καταστροφή των μολυσμένων δέντρων.

Στην Ανδαλουσία, οι ποικιλίες που παραδοσιακά αναγνωρίζονται ως εξαιρετικά παραγωγικές, όπως η Manzanilla de Sevilla, Picual και Hojiblanca, είναι πολύ ευάλωτα σε μυκητιασική λοίμωξη.

Από την άλλη πλευρά, οι πιο ανθεκτικοί τύποι ελιών, συμπεριλαμβανομένου του Frantoio, δεν διαθέτουν τις αγρονομικές ιδιότητες που αναζητούν οι αγρότες.

Για την επίλυση αυτού του προβλήματος, το Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα ερευνά ποικιλίες με αποδεκτά αγρονομικά χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με αντοχή στο μαρασμό του Verticillium. Μία από τις προσεγγίσεις τους ήταν ο συνδυασμός ανθεκτικές ποικιλίες με εξαιρετικά παραγωγικά δέντρα μέσω εμβολιασμού.

Οι ερευνητές δοκίμασαν με επιτυχία ένα μόσχευμα από το Picual (μια ποικιλία ευαίσθητη στο Verticillium wilt) και το Frantoio, το οποίο είναι ανθεκτικό στη Verticillosisis. Παρατήρησαν ότι ο εμβολιασμός καθυστέρησε την ανάπτυξη της μυκητιασικής λοίμωξης στον ευαίσθητο όγκο παρά την έκθεση σε ντάλια Verticillium.

Ωστόσο, μετά από τέσσερα χρόνια, οι εμβολιασμένες ελιές είχαν αναπτύξει σοβαρά συμπτώματα της μυκητιακής νόσου, όπως ακριβώς τα φυτά θα είχαν εκδηλώσει εάν είχαν αναπτυχθεί από τις ρίζες τους.

Ως αποτέλεσμα, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο εμβολιασμός ευαίσθητων ποικιλιών σε ανθεκτικά ελαιόδεντρα είναι αναποτελεσματικός, καθώς ο μακροχρόνιος έλεγχος της βλάστησης του Verticillium δεδομένου ότι η μόλυνση μπορεί να προχωρήσει μέσω της ανθεκτικής ποικιλίας για να βλάψει την ευαίσθητη περιοχή.

"Σε ένα έδαφος με υψηλή συγκέντρωση Verticillium dahliae, πρέπει να αποκλειστεί η χρήση αυτής της στρατηγικής ελέγχου », κατέληξε ο Pedro Valverde, μέλος της ερευνητικής ομάδας. ​"Ίσως, ελέγχοντας σε λιγότερο μολυσμένα πεδία, μπορούμε να έχουμε άλλα αποτελέσματα. "

Ο Carlos Trapero, συνάδελφος ερευνητής του έργου, πρόσθεσε ότι παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα των δοκιμών, οι αγρότες που καλλιεργούν άλλες ποικιλίες θα ήταν λιγότερο ευάλωτοι στην έκθεση.

"Η κατάσταση είναι σταθερή λόγω της χρήσης πιο ανθεκτικών ποικιλιών στις νέες φυτείες », είπε. ​"Αυτή είναι η περίπτωση των φυτειών αντιστάθμισης στις οποίες χρησιμοποιούνται ποικιλίες όπως το Arbosana ή το Arbequina, οι οποίες είναι μέτρια ανθεκτικές. "

• Campus de Excelencia Internacional en Agroalimentación
• Παθολογία φυτών