Η κλιματική αλλαγή απειλεί τη γεωργία με απότομες κλίσεις

Μια μοναδική γεωργική κληρονομιά τίθεται σε κίνδυνο κλιματική αλλαγή σε πολλές χώρες παγκοσμίως.

Τα χωράφια και οι καλλιέργειες με απότομες πλαγιές κινδυνεύουν περισσότερο από άλλες γεωργικές περιοχές λόγω λειψυδρίας και αυξανόμενη ερημοποίηση.

Μία νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature Food δείχνει πώς τα αποτελέσματα των τρεχόντων τόμων του εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου με την πάροδο του χρόνου θα μειώσει σημαντικά ή και θα τερματίσει τις γεωργικές παραδόσεις, πολλές από τις οποίες είναι βαθιά ριζωμένες στην ταυτότητα των εθνών.

Σύμφωνα με τους συντάκτες της έρευνας, οι αποδόσεις της γεωργίας με απότομες πλαγιές αντιπροσωπεύουν μόνο το 5.6 τοις εκατό της παγκόσμιας γεωργικής παραγωγής.

"Αλλά η ιστορική και η αξία του τοπίου του υπερβαίνει κατά πολύ αυτούς τους αριθμούς», είπε ο Πάολο Ταρόλι, καθηγητής γεωργίας στο περιβάλλον του εδάφους στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα. Olive Oil Times.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η γεωργία σε απότομες πλαγιές ασκείται σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική.

Τα περισσότερα από τα χωράφια με απότομες πλαγιές στον κόσμο βρίσκονται σε ορεινές περιοχές. Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις εντοπίζονται στην Κεντρική Αμερική, στη λεκάνη της Μεσογείου, στην κοιλάδα του Rift της Ανατολικής Αφρικής και στην Κίνα.

Ωστόσο, η γεωργία σε απότομες πλαγιές ασκείται και στα Ιμαλάια, τις Άνδεις, τις Άλπεις και τα βουνά του Άτλαντα της Βόρειας Αφρικής. Οι αγρότες στις Φιλιππίνες, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία και τη Μαδαγασκάρη χρησιμοποιούν επίσης την πρακτική.

"Για παράδειγμα, σκεφτείτε τις παραδοσιακές ταράτσες ρυζιού Honghe Hani στο Yunnan της Κίνας, όπου οι άνθρωποι του Hani καλλιεργούν τις βεράντες για περισσότερα από 1,300 χρόνια», είπε ο Tarolli. ​"Εκεί, όχι μόνο καλλιεργούνται 48 διαφορετικές ποικιλίες ρυζιού, αλλά το μοναδικό περιβάλλον είναι επίσης ένας ικανός βιότοπος για ζώα όπως βοοειδή, πάπιες ή ψάρια».

Πολλοί ελαιώνες έχουν επίσης ευδοκιμήσει για αιώνες σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου σε χωράφια με απότομες πλαγιές, κυρίως σε εδάφη με αναβαθμίδες.

"Αυτές οι περιοχές χαρακτηρίζονται από μια σειρά μοναδικών προκλήσεων για τη γεωργία, δεδομένου ότι η βαριά μηχανοποίηση δεν είναι εφικτή και η διατήρηση του εδάφους απαιτεί ειδικά μέτρα», είπε ο Tarolli. ​"Πρόκειται για εξαιρετικά εύθραυστη γεωργική γη που είναι περισσότερο εκτεθειμένη στην κλιματική αλλαγή».

Μεταξύ των προκλήσεων για όλους τους τύπους γεωργίας, αλλά ιδιαίτερα για τις απότομες πλαγιές, είναι οι αυξανόμενοι κίνδυνοι που οφείλονται σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως ξαφνικές καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις.

"Αυτού του είδους τα γεγονότα μπορεί να επηρεάσουν βαθιά αυτές τις περιοχές, εάν δεν διαχειρίζονται σωστά και πλήρως», είπε ο Tarolli.

Σε χώρες όπως η Ιταλία, η ελαιοκαλλιέργεια σε αναβαθμίδες με απότομες πλαγιές είναι α παράδοση που χρονολογείται από πίσω στην Αρχαία Ρώμη. Πολλοί αμπελώνες της χώρας καλλιεργούνται επίσης σε χωράφια με απότομες πλαγιές,

Στη χώρα, που χαρακτηρίζεται από εκτεταμένες ορεινές περιοχές, καλλιεργούνται και οπωρώνες φρούτων και εσπεριδοειδών σε ταράτσες.

"Είναι όλες περιοχές με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εδάφους, βιοποικιλότητα και οικοσυστήματα», είπε ο Tarolli.

Δεδομένου του ξεχωριστού πολιτιστικού και ιστορικού προφίλ τους, πολλές γεωργικές εκτάσεις με απότομες πλαγιές περιλαμβάνονται σε διάφορους καταλόγους πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (UNESCO).

Χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση Έργο Olivero ανέλυσε επίσης το αβέβαιο μέλλον της ελαιοκαλλιέργειας σε πλαγιές και απότομες πλαγιές.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτά τα άλση θα εγκαταλειφθούν σταδιακά ή θα μετατραπούν σε περιοχές διατήρησης της φύσης. Ωστόσο, πολλοί άλλοι θα εφαρμόσουν τεχνικές στάγδην άρδευσης για να ενισχύσουν την παραγωγή των ελαιόδεντρων, ενώ άλλοι θα αυξήσουν το εισόδημά τους στρέφοντας σε άλλες δραστηριότητες.

Ωστόσο, οι κίνδυνοι που εντόπισαν οι ερευνητές της Olivero περιορίζονταν κυρίως στο υψηλό κόστος παραγωγής φυγή νεότερων αγροτών και διάβρωση του εδάφους.

Η έρευνα πρόσθεσε ένα νέο στρώμα στο απειλούμενο μέλλον αυτών των δασών. Οι επιστήμονες έχουν σχεδιάσει έναν δυναμικό παγκόσμιο χάρτη για να τονίσουν τις μεταβαλλόμενες περιοχές καλλιέργειας με απότομη κλίση για τα σημερινά (1980 έως 2016) και μελλοντικά (2071 έως 2100) σενάρια.

Στις σημερινές συνθήκες, η γεωργία με απότομες πλαγιές απαντάται κυρίως σε εύκρατα (46 τοις εκατό) και ψυχρά (28 τοις εκατό) κλίματα. Δεκαεπτά τοις εκατό βρίσκονται σε τροπικές περιοχές, εννέα τοις εκατό σε ξηρές περιοχές και ένα τοις εκατό σε πολικές περιοχές.

Στο μελλοντικό σενάριο, αν είναι παγκόσμιο συνεχίζονται οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, και δεν υπάρχει ενεργός περιορισμός της κλιματικής αλλαγής, γνωστός και ως σενάριο RCP8.5, αυτά τα ποσοστά προορίζονται να αλλάξουν.

Η γεωργία σε απότομες πλαγιές θα διπλασιαστεί σχεδόν σε τροπικές περιοχές (27 τοις εκατό) και άνυδρες περιοχές (16 τοις εκατό). Συγκριτικά, θα μειωθεί περισσότερο από το μισό στις ψυχρές περιοχές (έως 13 τοις εκατό) και θα μειωθεί ελαφρά στις εύκρατες περιοχές, στο 44 τοις εκατό.

"Η απότομη επέκταση των άνυδρων ζωνών οφείλεται εν μέρει κλιματική αλλαγή σε ψυχρές περιοχές, με ξεκάθαρα παραδείγματα που βρέθηκαν στις Άλπεις και στην Ηπειρωτική Ευρώπη, χώρες που περιβάλλουν τη Μαύρη Θάλασσα, την ηπειρωτική Ρωσία και την ηπειρωτική Κίνα, όπου όλες φιλοξενούν γεωργία με απότομες πλαγιές», έγραψαν οι συντάκτες της μελέτης.

"Επιπλέον, η μελλοντική άνυδρη επέκταση εμφανίζεται στις τρέχουσες εύκρατες ζώνες, με σαφή παραδείγματα στη λεκάνη της Μεσογείου (για παράδειγμα, Ιταλία και Μαρόκο), Κίνα και Κεντρική Αμερική, καθεμία από τις οποίες είναι σημαντικές εστίες της γεωργίας με απότομες πλαγιές», πρόσθεσαν. .

"Καθώς η διαθεσιμότητα νερού μειώνεται στο μέλλον, η διαχείριση του νερού θα πρέπει να επικεντρωθεί στην ελαχιστοποίηση της σπατάλης νερού», είπε ο Tarolli. ​"Και μπορούν να γίνουν περισσότερα. Μια στρατηγική για τους αγρότες με απότομες πλαγιές, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι η αποθήκευση της βροχόπτωσης σε μικρές τοπικές δεξαμενές που θα χρησιμεύουν ως εφεδρεία σε περίπτωση ξηρασίας, καθώς και θα καλλιεργούν την τοπική πανίδα και βιοποικιλότητα».

"Το μήνυμα εδώ είναι ότι αν δεν θεσπίσουμε στρατηγικές μετριασμού και προσαρμογής, δεν κινδυνεύουμε μόνο να δούμε πολλές περιοχές να γίνονται άνυδρες ή ακόμη και να υποβαθμίζονται εντελώς λόγω της σοβαρότητας και της διάρκειας της ξηρασίας, αλλά κινδυνεύουμε επίσης να χάσουμε παραδόσεις, πολιτισμό και τοπία», κατέληξε. .

• Φαγητό της φύσης