Ο Al-Zait της Βραζιλίας κερδίζει διεθνή αναγνώριση

Σε δύο μόνο σεζόν, παραγωγός από τη Νότια Βραζιλία Αλ-Ζάιτ έχει μετατραπεί από νέος στην παραγωγή ελαιολάδου σε βραβευμένος στη μεγαλύτερη σκηνή.

Ο παραγωγός με έδρα το Ρίο Γκράντε ντο Σουλ κέρδισε τρία Χρυσά Βραβεία το 2023 NYIOOC World Olive Oil Competition, τοποθετώντας τις μονοποικιλίες Picual, Frantoio και Koroneiki μεταξύ των καλύτερων του κόσμου εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο.

"Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και νομίζω ότι έχουν να κάνουν με τη δουλειά και το πάθος μας καθώς και με τη διαθεσιμότητα τεχνολογίας και γεωργικών διαδικασιών που, όταν εφαρμοστούν σωστά, μας έδωσαν τεράστια ικανοποίηση», δήλωσε η Luiza Osório, συνιδρυτής του Al-Zait και είπε ο οικονομικός διευθυντής Olive Oil Times.

Τα τρία βραβεία που κέρδισαν στη Νέα Υόρκη ήρθαν μετά από άλλες τοπικές αναγνωρίσεις που ενθάρρυναν την Osório και τον σύντροφό της, Fernando Alfama, να κάνουν το επόμενο βήμα και να συμμετάσχουν στον μεγαλύτερο διαγωνισμό ποιότητας ελαιολάδου στον κόσμο.

"Η Νέα Υόρκη ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος διαγωνισμός για εμάς. νιώσαμε τόσο χαρούμενοι για αυτό. Ξέραμε ότι είχαμε υπέροχα προϊόντα, αλλά δεν περιμέναμε να κερδίσουμε τόσα πολλά», είπε ο Osório. ​"Το 2023 ήταν μια σπουδαία σεζόν για εμάς».

"Ο Fernando και εγώ είμαστε από τη Βραζιλία, αλλά το οικογενειακό μας υπόβαθρο είναι περίπλοκο. Η οικογένεια της μητέρας μου είναι Ιταλίδα και ο πατέρας μου είναι μισός Ισπανός και μισός Πορτογάλος. Η οικογένεια του Fernando έχει πορτογαλικές και λιβανέζικες ρίζες», πρόσθεσε ο Osório, υπονοώντας τη σημασία της κουλτούρας του ελαιολάδου και στις δύο οικογένειες.

"Όλα ξεκίνησαν το 2005, όταν ο Fernando δούλευε στην Ευρώπη, κυρίως στην Πορτογαλία, εξερευνώντας το πάθος του, που είναι η μαγειρική και το φαγητό, η έρευνα των συστατικών», συνέχισε. ​"Έτσι βίωσε τόσα πολλά καλά ελαιόλαδα, ποιοτικά προϊόντα που δεν μπορούσαμε να βρούμε στη Βραζιλία εκείνη την εποχή».

Η φάρμα της οικογένειας Osório, που βρίσκεται κοντά στα νότια σύνορα της Βραζιλίας με την Ουρουγουάη, ήταν αφιερωμένη κυρίως στις κοινές καλλιέργειες της περιοχής, όπως η σόγια, το ρύζι και η εκτροφή βοοειδών.

"Το 2014, ο Fernando επισκέφτηκε το οικογενειακό μας αγρόκτημα και παρατήρησε δύο λόφους που δεν χρησιμοποιήθηκαν», είπε ο Osório. ​"Έμοιαζαν ένα άνετο μέρος για ελαιόδεντρα, οπότε αρχίσαμε να εξερευνούμε την επιλογή να φυτέψουμε μερικά εκεί».

Ο Osório πρόσθεσε ότι το ζευγάρι είχε φίλους που παρήγαγαν ελαιόλαδο στην Ισπανία, την Ιταλία και την Αργεντινή, επομένως το ζευγάρι είχε μελετήσει πώς οι παραγωγοί χρησιμοποιούσαν την τεχνολογία και τις αγρονομικές πρακτικές για να επιτύχουν ποιότητα.

Χρόνια αργότερα, μετά από εκτεταμένη έρευνα, το ζευγάρι φύτεψε 3,300 ελαιόδεντρα στους λόφους και παρήγαγε 6,000 λίτρα ελαιόλαδου το 2022.

"Επιλέξαμε την Arbequina για τις ιδιότητες της επικονίασης και την Koroneiki, επειδή, κατά τη διάρκεια της έρευνάς μας στα αγροκτήματα της Ουρουγουάης, είδαμε πόσο καλά μπορεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικές συνθήκες», είπε ο Osório.

"Επέμεινα επίσης να έχω το Picual, του οποίου είμαι μεγάλος θαυμαστής, και θέλαμε επίσης μια νότα Ιταλίας λόγω των οικογενειακών μας ριζών, γι' αυτό και επιλέξαμε το Frantoio», πρόσθεσε.

Η Al-Zait διαχειρίζεται επίσης έναν μικρό αριθμό ελαιόδεντρων Cobrançosa, μια καλλιέργεια που καλλιεργείται ευρέως στη βόρεια Πορτογαλία και είναι γνωστή για τις σημαντικές αποδόσεις της.

"Στην έρευνά μας, ενώ μελετούσαμε τον τρόπο με τον οποίο φύτρωναν και φροντίζονταν οι ελιές σε πολλές χώρες, παρατηρήσαμε πώς η βόρεια πορτογαλική περιοχή Trás-os-Montes, ο καιρός και το terroir της, έμοιαζε με τη δική μας στη Βραζιλία», είπε ο Osório.

Η επέκταση των ελαιόδεντρων Cobrançosa είναι μεταξύ των στόχων της εταιρείας. ​"Ωστόσο, δεν επιδιώκουμε να αυξήσουμε σημαντικά την ποσότητα, καθώς επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά στην ποιότητα», δήλωσε ο Osório.

"Όλα αυτά τα δέντρα τα πάνε καλά και μερικοί από τους Πορτογάλους φίλους μας μας είπαν πόσο ασυνήθιστο είναι αυτά τα δέντρα να μεγαλώνουν τόσο ψηλά και γρήγορα όσο κάνουν στους λόφους μας», πρόσθεσε.

Μια άλλη επένδυση στην οποία εργάζεται τώρα η Al-Zait είναι η δημιουργία ενός μύλου. ​"Χρειαζόμαστε το μύλο για πολλούς λόγους», είπε ο Osório. ​"Το πρώτο είναι ότι αν θέλετε την καλύτερη ποιότητα, πρέπει να έχετε πρόσβαση στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας και πλήρη έλεγχο της όλης διαδικασίας».

"Ο δεύτερος λόγος είναι πιο πρακτικός καθώς το ελαιοτριβείο θα ήταν κοντά στα περιβόλια μας, καθιστώντας πολύ πιο εύκολο τη διατήρηση της ποιότητας των ελιών κατά τη συγκομιδή και τη φρέσκια επεξεργασία των ίδιων των ελιών», πρόσθεσε.

Όταν έρθει η ώρα της συγκομιδής, η εταιρεία πρέπει να νοικιάσει ακριβά κλιματιζόμενα φορτηγά για να αποθηκεύει τις ελιές που έχουν συγκομιστεί κατά τη διάρκεια της ημέρας. ​"Μετά από αυτό, πρέπει να οδηγήσουμε περισσότερα από 170 χιλιόμετρα για να φέρουμε τις ελιές στο ελαιοτριβείο», είπε ο Osório.

Ο κλιματισμός είναι ζωτικής σημασίας αφού η συγκομιδή ξεκινά τον Φεβρουάριο στο τέλος του καλοκαιριού του Νοτίου Ημισφαιρίου, όταν οι θερμοκρασίες παραμένουν αρκετά υψηλές.

"Καθώς δεν θέλουμε να εργαστούμε κάτω από τον καυτό ήλιο, συνήθως ξεκινάμε τη συγκομιδή στις 5 π.μ. και συνεχίζουμε μέχρι τις 2 μμ, όταν πρέπει να μεταφέρουμε την καθημερινή σοδειά στο μύλο», είπε ο Osório.

Όπως οι παραγωγοί σχεδόν σε κάθε γεωγραφικό πλάτος, ο Al-Zait μαθαίνει να αντιμετωπίζει το απρόβλεπτο του καιρού.

"Αυτή η εποχή είναι τόσο ασυνήθιστη και τα δέντρα αντιδρούν επίσης με τον δικό τους τρόπο, ώστε σε ένα κλαδί ελιάς, μπορείτε να βρείτε λουλούδια, μικρά φρούτα και μεγαλύτερα», είπε ο Osório.

Μαζί με τις κλιματικές προκλήσεις, ο Osório πρόσθεσε ότι οι κανονισμοί εργασίας στη Βραζιλία προκαλούν επίσης πονοκεφάλους για τον βραβευμένο παραγωγό.

"Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσουμε, και όχι μόνο εμείς, είναι οι τρέχοντες κανονισμοί της Βραζιλίας σχετικά με την εποχική εργασία», είπε ο Osório.

Ο συνιδρυτής του Al-Zait σημείωσε ότι ενώ υπάρχουν τεχνικά αρκετοί εργαζόμενοι για να ολοκληρώσουν τη συγκομιδή, το πρόβλημα προκύπτει από τη γραφειοκρατία που σχετίζεται με την πρόσληψή τους σε εποχιακή βάση.

"Οι τρέχοντες κανονισμοί τείνουν να αποκλείουν τη δυνατότητα ανάθεσης συμβάσεων με έναν εργαζόμενο μόνο για 15 ή 20 ημέρες ετησίως, τον χρόνο που απαιτείται κατά τη διάρκεια της συγκομιδής», εξήγησε.

"Δεν υπάρχει σαφής κανόνας για το ποιος θα είναι ο δίκαιος μισθός και οι συνθήκες που εμείς ως εργοδότης πρέπει να παρέχουμε στους εργαζόμενους», πρόσθεσε ο Osório. ​"Οι κανόνες φαίνεται να ταιριάζουν μόνο σε εργοστάσια και εσωτερικές εγκαταστάσεις, ενώ δεν παρέχουν σαφή διαδρομή για όσους χρειάζονται υπαλλήλους στα ανοιχτά γήπεδα.»

Μαζί με την πρόσληψη υπαλλήλων, ο εποχιακός χαρακτήρας της εργασίας συχνά σημαίνει ότι τα ίδια άτομα δεν είναι διαθέσιμα κάθε σεζόν. Ως αποτέλεσμα, το Osório πρέπει συνήθως να εκπαιδεύει τους εργάτες να θερίζουν και να κλαδεύουν σωστά.

"Τα μαθήματα που έμαθα συμμετέχοντας σε εκπαίδευση στο εξωτερικό τα μεταδίδω σε αυτούς», είπε. ​"Τώρα έχουμε πέντε εργαζόμενους που είναι εκπαιδευμένοι και μπορούν να εξηγήσουν σε άλλους πώς να προχωρήσουν. Είμαι επίσης στο γήπεδο όταν έρθει η περίοδος κλαδέματος.»

Μαζί με αυτές τις προκλήσεις, ο Osório είπε ότι υπάρχουν προκλήσεις που σχετίζονται με το να πειστούν οι καταναλωτές να επιλέξουν το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο της Βραζιλίας αντί για εισαγόμενες μάρκες.

"Η αγορά της Βραζιλίας αναπτύσσεται ραγδαία," είπε. ​"Ωστόσο, πολλοί ντόπιοι καταναλωτές εξακολουθούν να μην γνωρίζουν πολλά για την ποιότητα του ελαιολάδου, επομένως δεν τείνουν να δίνουν αξία στο τοπικά παραγόμενο ελαιόλαδο».

Αντίθετα, είπε ότι οι Βραζιλιάνοι καταναλωτές αναζητούν ενστικτωδώς μάρκες με ισπανικά, ιταλικά ή πορτογαλικά ονόματα στα σούπερ μάρκετ.

"Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε παρόντες μόνο σε πολύ συγκεκριμένες τοποθεσίες και εργαζόμαστε για να πουλήσουμε το προϊόν μας απευθείας στους καταναλωτές-στόχους μας, αυτούς που αναζητούν την ποιότητα», δήλωσε ο Osório. ​"Μόλις οι καταναλωτές μάθουν για το ελαιόλαδο και δοκιμάσουν τα προϊόντα μας, το αγοράζουν αμέσως».

"Νομίζω ότι βρισκόμαστε σήμερα εκεί που βρισκόταν το κρασί πριν από πολλά χρόνια, όταν οι ντόπιοι καταναλωτές έπρεπε ακόμη να καταλάβουν ότι το τοπικό προϊόν μπορεί να είναι διαφορετικό αλλά υψηλού επιπέδου», κατέληξε. ​"Χρειάστηκαν χρόνια για να αλλάξει αυτή η κουλτούρα».