Monte Testaccio: Τα κατάλοιπα ενός Αρχαίου Εμπορίου

Πρόσφατες Ειδήσεις

Είναι γνωστό ότι η αγάπη για το ελαιόλαδο δεν προέρχεται απλώς από τη σύγχρονη μεσογειακή κουζίνα, αλλά ήταν επίσης βασικό στη διατροφή των αρχαίων. Οι ελαιώνες έχουν επενδύσει τις βίλες και τα αγροκτήματα σε όλη την ύπαιθρο της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιταλίας για αιώνες, όπως κάνουν ακόμα και σήμερα.

Μία από τις πιο ζωντανές υπενθυμίσεις του ακμάζοντος εμπορίου ελαιολάδου στην αρχαιότητα είναι το Monte Testaccio στη Ρώμη. Εκ πρώτης όψεως, μπορεί απλά να μοιάζει με λόφο, όπως και τα άλλα επτά στη Ρώμη που περικυκλώνουν την πόλη. Αλλά όταν περνάτε από τις πύλες της Via Zabaglia, σύντομα γίνεται σαφές ότι αυτό δεν είναι συνηθισμένο ανάχωμα. Είναι εξ ολοκλήρου ανθρωπογενές από τα υπολείμματα περίπου 53 εκατομμυρίων αμφορέων σπασμένου ελαιολάδου.

Γιατί λοιπόν υπάρχουν τόσα πολλά αμφορέα σε ένα μέρος; Πρώτον, η τοποθεσία του αναχώματος στην ανατολική όχθη του Τίβερη βρίσκεται κοντά στο Horrea Galbae - ένα τεράστιο συγκρότημα αποθηκών ελεγχόμενων από το κράτος για τη δημόσια προμήθεια σιτηρών, καθώς και κρασί, τρόφιμα και δομικά υλικά. Καθώς τα πλοία προέρχονταν από το εξωτερικό με εφοδιασμό με ελαιόλαδο, οι αμφορείς μεταφοράς μεταγγίστηκαν σε μικρότερα δοχεία και τα χρησιμοποιημένα σκάφη απορρίφθηκαν κοντά.

Υπάρχει ένας λόγος γι 'αυτό: Λόγω του ότι ο πηλός χρησιμοποιείται για να κάνει τους αμφορείς να μην είναι επενδυμένοι με λούστρο, μετά τη μεταφορά του ελαιολάδου, οι αμφορείς δεν μπορούσαν να ξαναχρησιμοποιηθούν, επειδή το λάδι δημιούργησε μια ασταθή μυρωδιά μέσα στο ύφασμα του πηλού.

Περπατώντας στη Rampa Heinrich Dressel, που πήρε το όνομά του από έναν γερμανό μελετητή που μελετούσε εκτενώς τους αμφορείς, είναι εκπληκτικό το να πατάμε τόσα αποδεικτικά στοιχεία από έναν αρχαίο πολιτισμό. Από την κορυφή του ύψους 36 μέτρων (118 πόδια), υπάρχει επίσης μια υπέροχη θέα στον ορίζοντα της Ρώμης.

Το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης διερευνά επί του παρόντος το λόφο, αναζητώντας σφραγίδες αμφορέων ή tituli piniti που θα μπορούσε να υποδείξει την ακριβή προέλευση ορισμένων από τα πλοία και το περιεχόμενο μέσα σε αυτά. Ο τύπος πηλού που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των αμφορέων μπορεί επίσης να δώσει ένδειξη της προέλευσής τους. Τα περισσότερα από τα σκάφη σε αυτό το ανάχωμα χρονολογούνται από τον δεύτερο και τον τρίτο αιώνα μ.Χ. από την Baetica (Ανδαλουσία στην Ισπανία) και τη Βόρεια Αφρική.

Αυτό δείχνει ένα ενεργό δίκτυο συναλλαγών και μεταφορών μέσω αποικιών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μεγάλη ζήτηση για ελαιόλαδο στην πρωτεύουσα - πάνω από 6 δισεκατομμύρια λίτρα πετρελαίου θα είχαν μεταφερθεί σε αυτά τα πλοία για να καλύψουν τις γαστρονομικές ανάγκες αυτής της πολυσύχναστης πόλης ένα εκατομμύριο άνθρωποι.