Έλληνας ζωγράφος αφιερώνει την τοιχογραφία της Αθήνας στην ιστορία της παραγωγής ελαιολάδου

Με το πυκνό και έντονο στυλ του δρόμου τέχνη, ο ζωγράφος Στέλιος Φαϊτακίμπης ρίχνει μια διεισδυτική ματιά στην εγχώρια ελαιοκαλλιέργεια, χρησιμοποιώντας το λεξιλόγιο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο τελευταίο του έργο: ​"Η ελιά ως παγκόσμιο σύμβολο του αθλητισμού, Πολιτισμός και ειρήνη. "

Στη βιομηχανική ζώνη της οδού Πειραιά, έξω από το κτίριο Elais - μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες ελαιολάδου στη χώρα και προστάτης του έργου - η πιο πρόσφατη δημιουργία του είναι μια τεράστια τοιχογραφία που περιγράφει ιστορία της παραγωγής ελιάς.

"Η τοιχογραφία χωρίζεται σε μέρη με φυσικό τρόπο με παύσεις, δείχνοντας ελιές ανάμεσα σε επεισόδια », δήλωσε ο Faitakib. ​"Ξεκινώντας από τα αριστερά είναι το βραβείο στεφάνι ελιάς των Ολυμπιακών Αγώνων. Στη συνέχεια, η Αθηνά φαίνεται να ανταγωνίζεται τον Ποσειδώνα, θεό των θαλασσών, για την προστασία και την προστασία της πόλης της Αθήνας. "

"Οι εργάτες μαζεύουν ελιές, ενώ στα δεξιά ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κάνει ένα διάλειμμα από τη δουλειά για να φάει ένα γεύμα που περιέχει ελιές και ελαιόλαδο », συνέχισε. ​"Η τοιχογραφία ρίχνει μια ματιά σε ανθρώπους που εργάζονται για να πιέσουν τις ελιές σε ένα παλιό, παραδοσιακό ελαιοτριβείο. "

"Ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα να καταγράψω την εξέλιξη του χρόνου στην παραγωγή ελαιολάδου », πρόσθεσε ο Faitakib. ​"Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά τώρα. Ως εκ τούτου, θεωρώ καλό να απεικονίσω τα επεισόδια της παραγωγής ελαιολάδου στη διαδοχή αιώνων. "

Μέρος αυτού που κάνει την τοιχογραφία να ξεχωρίζει σε αυτήν την ιστορική πόλη είναι το καθαρό της μέγεθος: το μήκος είναι περίπου 120 μέτρα και το ύψος μεταξύ τριών και τεσσάρων μέτρων. Τόσο το μέγεθος όσο και η τοποθεσία του οδήγησαν σε μια μοναδική σειρά προκλήσεων για τον διάσημο ζωγράφο.

"Οι δυσκολίες ήταν ακριβώς το μέγεθος και η τοποθεσία του τόπου, σε συνδυασμό με τη σεζόν (ήταν τον Αύγουστο) », είπε. ​"Η εκτέλεση του έργου ήταν μια μεγάλη πρόκληση. Ξύπνησα στις 5:00 π.μ. για να μπορώ να δουλεύω σε σχετικά καλές συνθήκες το πρωί. Δεν μπορούσα ποτέ, από ό, τι θυμάμαι τουλάχιστον, να συνεχίσω να δουλεύω μετά τις 4:00 μ.μ. με τον ήλιο στην πλάτη και το λαιμό μου. "

Όπως με σχεδόν όλο το έργο του, ο Faitakib χρησιμοποιεί τη γνωστή γλώσσα της εικονογραφίας της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για να διηγηθεί την ιστορία της ελιάς, η οποία έχει επίσης βαθιά ρίζα στον ελληνικό πολιτισμό.

"Χρησιμοποιώ την εικονογραφία ως το βάση της δουλειάς μου με τον ίδιο τρόπο που θα χρησιμοποιούσα κυρίως την ελληνική γλώσσα αν ήμουν ποιητής », είπε. ​"Με ενδιαφέρει το γεγονός ότι το οπτικό ​»γλώσσα "Χρησιμοποιώ είναι η γλώσσα που δείχνει την προέλευση ενός έργου όταν το βλέπει κανείς στον κόσμο, καθώς και ότι μιλάει σε ένα ευρύ κοινό."

Ωστόσο, μέρος αυτού που βοηθά το τελευταίο έργο του Faitakib να ξεχωρίζει στο σπίτι είναι οι σοβαρές εκφράσεις των ανθρώπων στη ζωγραφική του, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την πιο χαρούμενη διάθεση άλλων αθηναϊκών έργων τέχνης.

"Παραγωγή ελιάς είναι αρκετά κουραστικό και απαιτητικό… τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε όταν το έκανα », είπε ο Faitakib. ​"Θα μπορούσα να κάνω μια ομάδα εργαζομένων να γελάσουν κάποια στιγμή, αλλά και πάλι θα επικρατούσε η σοβαρότητα στα πρόσωπά τους. "