Εφημερίδα της Ανδαλουσίας: Η Ζωή ανάμεσα στις Γαρίδες

Τίποτα δεν αποδίδει τη σημασία του ελαιολάδου σαν ένα χτύπημα στο κεφάλι στις δύο το πρωί προσπαθώντας (με επίπονα επαρκή επιμέλεια) να φτιάξει μια παρμεζάνα μελιτζάνας. μια επίπληξη από έναν φίλο μου που ζούσε σε ένα σπίτι όπου υπήρχαν ορισμένα ελαιόλαδα που δεν σας επιτρέπεται να αγγίξετε. Από πού προέρχονταν αυτά τα ελαιόλαδα δεν μπορούσα να σας πω τότε ή τώρα. Ωστόσο, η εκτίμησή μου για τα φρούτα και το λάδι που έχει μετατραπεί σε ένα πάθος που έγινε εφικτό από την τυχερή περίσταση.

Ζω σε μια περιοχή της Ισπανίας που είναι γνωστή για τη σημαντική συμβολή της στον κόσμο του ελαιολάδου (Ανδαλουσία) και είμαι αρκετά τυχερός που κοιτάζω κάθε πρωί σε ελαιόδεντρα. Η εύρεση ενός άλσος περιλαμβάνει μια βόλτα με αυτοκίνητο που διαρκεί μόλις πέντε λεπτά. Για τους περισσότερους από εμάς, το ελαιόλαδο ορίζεται ως το πρώτο βήμα ακολουθώντας τις οδηγίες συνταγής. Ωστόσο, για πολλούς Ανδαλουσίους, το ελαιόλαδο σημαίνει να ακολουθείτε τα βήματα γενεών αγροτών και παραγωγών.

Οδηγώντας νότια στο A330 κοντά στο Orce και Alqueria, μέσα από τις ατελείωτες περιοχές των λόφων που διασπώνται από τα πευκοδάση των ελαιώνων και αμυγδαλών, έχετε την αίσθηση ότι δεν βρίσκεστε στα 21^st τιμωρία. Τα χωράφια περιτριγυρίζονται από καταβυθισμένο και εγκαταλελειμμένο αγροτικό εξοπλισμό, ενώ οι μόνες μεταφορές που μιλάνε είναι εκείνες που ασχολούνται με κατσίκες και υπερήλικες βοσκότοπους.

Στην πραγματικότητα, ο σύγχρονος κόσμος έχει κάνει λίγα για να αλλάξει τον τρόπο συγκομιδής των ελιών κάθε χειμώνα. καθώς τα υφάσματα είναι ακόμα τοποθετημένα κάτω από τα δέντρα για να μαζέψουν τις ελιές που έχουν χτυπηθεί με μακριά ραβδιά. Είναι μια απλή μέθοδος, και αν είναι μια μεγάλη λειτουργία ή ένα από τα ολοένα και πιο δύσκολα να βρείτε οικογενειακά άλση, δεν υπάρχουν συντομεύσεις.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση της δημοτικότητας των μηχανών συγκομιδής ελιών με το τίναγμα των δέντρων, και τα χαλυβουργικά μηχανήματα έχουν αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας που γινόταν από τα γαϊδούρια, τα οποία μετέτρεψαν τους πέτρινους τροχούς που χρησιμοποιούσαν για να συντρίψουν τις ελιές ένα πουρέ. Οι σύγχρονες φυγόκεντρες έχουν αντικαταστήσει πολλές από τις ντεμοντέ πρέσες.

Ενώ οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για τη συγκομιδή και την καλλιέργεια της ελιάς για λάδι έχουν αλλάξει λίγο με τα χρόνια, η κουλτούρα της παραγωγής ελαιολάδου εδώ δεν έχει αλλάξει. Ανυπομονώ να μοιραστώ αυτά που μαθαίνω εξερευνώντας τι κάνει το ελαιόλαδο τόσο αναπόσπαστο μέρος της ισπανικής και της μεσογειακής ζωής.

Είναι αστείο το πώς η αναζήτηση νέων εμπειριών μπορεί να προκαλέσει ενδιαφέρον για κάτι αρκετά παλιό.