Γνωρίστε έναν βραβευμένο παραγωγό που προωθεί τα ελληνικά λάδια στο Βερολίνο

Το βούτυρο είναι εδώ και πολύ καιρό το βρώσιμο λίπος της επιλογής στη Γερμανία, με την πολυπληθέστερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη μεγαλύτερη οικονομία μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίως στην παραγωγή και κατανάλωση βουτύρου.

Ωστόσο, κατανάλωση ελαιολάδου και Πολιτισμός έχουν αποκτήσει σιγά σιγά ερείσματα στη Γερμανία. Σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου, οι Γερμανοί κατανάλωσαν 76,900 τόνους ελαιόλαδου το καλλιεργητικό έτος 2021/22, αύξηση 25 τοις εκατό σε σύγκριση με πριν από μια δεκαετία και επταπλάσια αύξηση σε σύγκριση με πριν από 30 χρόνια.

Ενώ άφθονο ελαιόλαδο στη Γερμανία αγοράζεται στα σούπερ μάρκετ, ο Amadeus Tzamouranis εργάζεται για να δημιουργήσει μια πιο στενή σχέση μεταξύ των Γερμανών και των έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

Ο διευθύνων σύμβουλος της Θάλασσα (η ελληνική λέξη για ​»η θάλασσα'), που παράγει το βραβευμένες μάρκες OEL, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βερολίνο αλλά περνούσε τα καλοκαίρια του στο ελαιοτροφείο της οικογένειας στην Καλαμάτα της χερσονήσου της Πελοποννήσου.

"Πάντα είχα μια βαθιά σχέση με την Ελλάδα», είπε Olive Oil Times. ​"Αν και ήξερα το ελαιόλαδο, δεν είχα ποτέ την έντονη εμπειρία να είμαι στο χωράφι, να μαζεύω τις ελιές, να τις φέρνω στο ελαιοτριβείο και να βλέπω πώς παράγεται το λάδι».

Ενώ το ελαιόλαδο ήταν ένα πανταχού παρόν κομμάτι της παιδικής του ηλικίας, ο Τζαμουράνης είπε ότι η πρώτη του οικεία εμπειρία ήρθε μετά από κλήση από τον θείο του το 2015 που του ζήτησε να έρθει και να βοηθήσει στη συγκομιδή.

Ο Τζαμουράνης συμφώνησε και δανείστηκε το φορτηγό ενός φίλου για να πάει από το Βερολίνο στη νότια Ιταλία πριν περάσει στην Πελοπόννησο με ένα 24ωρο πλοίο.

Το αρχικό του σχέδιο ήταν να φέρει μερικούς πίνακες στον πατέρα του, έναν καλλιτέχνη που φιλοξενούσε μια έκθεση, και φάρμακα που δεν ήταν διαθέσιμα στην κοινότητα. Ο Τζαμουράνης αγόρασε επίσης λίγο από το ελαιόλαδο του θείου του για να το φέρει πίσω στη Γερμανία και να το μοιραστεί με φίλους και οικογένεια.

"Είχα αυτό το φορτηγό γεμάτο πίνακες, φάρμακα και όλα αυτά τα πράγματα, και δεν είχα την ιδέα να κάνω μια επιχείρηση από αυτό», είπε. ​"Η ιδέα μου ήταν απλώς να περάσω καλά».

Ωστόσο, αυτό άλλαξε όταν έφερε το φρεσκοκομμένο αφιλτράριστο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο πίσω στη Γερμανία.

"Έδωσα μερικά στους φίλους μου και έμειναν έκπληκτοι», είπε. ​"Όταν είναι φρέσκο, σαν δύο εβδομάδων, οι περισσότεροι άνθρωποι στη Γερμανία δεν γνωρίζουν αυτό το είδος γεύσης, επειδή συνήθως το ελαιόλαδο αποθηκεύεται και στη συνέχεια φιλτράρεται πριν εμφιαλωθεί».

Σύντομα ένας από τους φίλους του, ο οποίος αργότερα έγινε συνεργάτης του, του συνέστησε να αξιοποιήσει τις επαφές του στη γερμανική βιομηχανία τροφίμων –ο Τζαμουράνης είχε περάσει χρόνια δουλεύοντας ως μάγειρας σε εστιατόρια του Βερολίνου– και να ξεκινήσει μια επιχείρηση εισάγοντας το λάδι του θείου του για να καλύψει το κενό φρέσκο, βιολογικό έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.

"Στη Γερμανία, υπάρχουν πολλά ελαιόλαδα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρεις ποιος κρύβεται πίσω από τη μάρκα. Δεν υπάρχει καμία σχέση με τον παραγωγό», είπε. ​"Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια μάρκα από το Βερολίνο – OEL Berlin. Θέλαμε να φτιάξουμε μια γέφυρα απευθείας από την Ελλάδα στη Γερμανία».

Υπήρχαν πάντα ισχυροί δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών, με τα στοιχεία της απογραφής του 2021 να δείχνουν ότι περισσότεροι από 450,000 Έλληνες ζουν στη Γερμανία, την ένατη μεγαλύτερη ομάδα ξένων υπηκόων στη χώρα.

Ένα ξεχωριστό 2019 αναφέρουν από το Insete Intelligence διαπίστωσε ότι οι Γερμανοί αποτελούν το μεγαλύτερο μερίδιο των τουριστών στην Ελλάδα, με περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια επισκέψεις κάθε χρόνο, σχεδόν το 13 τοις εκατό του συνόλου των τουριστών, δημιουργώντας μέσο έσοδο σχεδόν 3 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

"Πολλοί άνθρωποι εδώ στη Γερμανία έχουν πάθος γενικά για την Ελλάδα», είπε ο Τζαμουράνης.

Παρά αυτές τις στενές πολιτιστικές διασυνδέσεις, πρόσθεσε ότι πολλές Γερμανία πίστευαν το παλιό κλισέ ότι το υψηλής ποιότητας ελαιόλαδο προέρχεται μόνο από την Ιταλία και θέλησαν να το αλλάξουν αυτό.

Στην αρχή εισήγαγε το ελαιόλαδο με μερική απασχόληση, δουλεύοντας παράλληλα έως και άλλες τρεις δουλειές. Μετά από δύο χρόνια από αυτό, έκανε αρκετά χρήματα για να αγοράσει ένα μικρό άλσος στην Ελλάδα και επέστρεψε στην Καλαμάτα για να κατακτήσει την τέχνη του παραγωγή ελαιολάδου.

"Ήθελα να μάθω τα πάντα», είπε. ​"Ήθελα να είμαι εκεί και όχι απλώς να είμαι κάποιος που αγοράζει ελαιόλαδο και το μεταπωλεί».

Ωστόσο, σύντομα διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να παράγει αρκετό δικό του ελαιόλαδο για να καλύψει τη ζήτηση, έτσι πήγε στον Ηλία Σταυρόπουλο, ο οποίος είχε από καιρό μεταμορφώσει τις ελιές του, και συνεργάστηκε με τον πιστοποιημένο βιολογικό μύλο 30 ετών.

Τώρα, η Thalassa, το πρόσφατα μετονομαζόμενο όνομα της ΟΕΛ, παράγει 100,000 λίτρα βιολογικού έξτρα παρθένου ελαιόλαδου κάθε χρόνο, μαζί με μια σειρά άλλων προϊόντων με βάση την ελιά.

"Προσπαθούμε να δώσουμε στους ανθρώπους να κατανοήσουν τι πρέπει να γίνει για να παραχθεί ένα καλό ελαιόλαδο», είπε ο Τζαμουράνης, προσθέτοντας ότι πολλές αλυσίδες σούπερ μάρκετ πωλούν ελαιόλαδο από 4 έως 5 ευρώ, τιμές στις οποίες δεν μπορούσε ποτέ να αντέξει οικονομικά να πουλήσει το ελαιόλαδο. ελαιογραφίες.

Ο Τζαμουράνης πιστεύει ότι το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, όπως το παράγει, είναι ένα μπουτίκ και βιοτεχνικό προϊόν που πρέπει να διατίθεται στην αγορά και να πωλείται ως τέτοιο. Για το σκοπό αυτό, συνεργάζεται στενά με τα σούπερ μάρκετ βιολογικών προϊόντων και τα καταστήματα ειδικών τροφίμων του Βερολίνου.

Η εργασία στο πλαίσιο ενός λιανοπωλητή που ήδη προσελκύει ένα σημαντικότερο τμήμα πελατών που έχουν επίγνωση της υγείας, βοήθησε τον Τζαμουράνη να εκπαιδεύσει τους καταναλωτές σχετικά με οφέλη για την υγεία ελαιόλαδο και πώς να το χρησιμοποιήσετε στην κουζίνα.

"Υπάρχουν πολλοί πελάτες που άρχισαν να χρησιμοποιούν ελαιόλαδο μόνο για σαλάτες», είπε. ​"Στη Γερμανία, υπάρχει μια διαφορετική κουλτούρα για το πώς να χρησιμοποιήσετε το ελαιόλαδο».

Όπως σε πολλές άλλες χώρες που δεν παράγουν ελαιόλαδο, ο Τζαμουράνης είπε μύθους για τηγάνισμα με ελαιόλαδο αφθονούν, όπως και οι εσφαλμένες αντιλήψεις για μαγείρεμα με ελαιόλαδο. Ωστόσο, πρόσθεσε ότι αυτό αλλάζει σιγά σιγά.

"Προσπαθώ να βρω τρόπους να εμπνεύσω τους ανθρώπους για το πώς να το χρησιμοποιούν ελαιόλαδο με συνταγές," αυτός είπε. ​"Αλλάζει λίγο. Ο κόσμος γνωρίζει περισσότερο ότι το καλό ελαιόλαδο πρέπει να κοστίζει τουλάχιστον 15 ευρώ».

Η συνειδητοποίηση ότι η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων απαιτεί σημαντικές επενδύσεις δεν έχει έρθει πολύ νωρίς.

Ενώ ο Τζαμουράνης δεν αναμένει να ξεκινήσει τη συγκομιδή μέχρι τον Νοέμβριο, οι διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας και ο πληθωρισμός έχουν δημιουργήσει ένα δύσκολο επιχειρηματικό περιβάλλον.

Είπε ότι είχε την τιμή των τενεκέδων στα οποία αποθηκεύει και πουλάει το ελαιόλαδο του ​"εξερράγη» και τα έξοδα μεταφοράς και αποστολής από την Ελλάδα στη Γερμανία είχαν επίσης αυξηθεί σημαντικά.

Επιπλέον, οι συνήθεις προμηθευτές κασσίτερου του ζήτησαν να αγοράσει τουλάχιστον 100,000 μονάδες τη φορά, πολύ περισσότερες από ό,τι απαιτεί κάθε σοδειά.

"Έχουμε υψηλότερο κόστος, αλλά δεν μπορούμε να περάσουμε αυτά τα κόστη στον καταναλωτή γιατί αν το κάνουμε αυτό, ποιος θα αγοράσει το ελαιόλαδο μας», είπε. ​"Αυτό είναι το πρόβλημα που έχουμε, οπότε πρέπει με κάποιο τρόπο να βρούμε τρόπους να το αντιμετωπίσουμε».

Η εταιρεία εργαζόταν για την εύρεση δημιουργικών τρόπων για να προσθέσει αξία στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο πριν εμφανιστούν οι τρέχουσες μακροοικονομικές δυσκολίες.

Ένας τρόπος με τον οποίο η εταιρεία το κάνει αυτό ήταν εστιάζοντας στο σχέδιο κασσίτερου. Ο Τζαμουράνης είπε ότι η προσθήκη της καλλιτεχνικής διάστασης στο προϊόν βοήθησε την εταιρεία να πουλήσει τα λάδια σε concept stores.

"Προσπαθούμε πάντα να εστιάζουμε όχι μόνο στην ποιότητα αλλά και στην εμφάνιση», είπε. ​"Θέλουμε ανθρώπους που αγοράζουν τα προϊόντα μας επειδή τους αρέσει ο σχεδιασμός μας».

Ο Τζαμουράνης πρόσθεσε ότι η εστίαση στο design αυξάνει την ελκυστικότητα της αγοράς ελαιολάδου ως δώρου. ​"Το ελαιόλαδο είναι πάντα ένα καλό δώρο γιατί το χρειάζεσαι πάντα», είπε. ​"Το χρησιμοποιείς πάντα, ειδικά αν φαίνεται ωραίο».

Η εταιρεία υποβάλλει επίσης τα ελαιόλαδα της σε μια σειρά διαγωνισμών, συμπεριλαμβανομένου του 2022 NYIOOC World Olive Oil Competition, όπου η μάρκα OEL Zoe της, μια ντελικάτη βιολογική Κορωνέικη που προέρχεται από εκατονταετηρίδα και χιλιετη δέντρα, κέρδισε ένα Χρυσό Βραβείο.

Όταν όλα λέγονται και γίνονται, ο Τζαμουράνης δεν το πιστεύει αυτό οποιονδήποτε παραγωγό φτιάχνει το καλύτερο ελαιόλαδο στον κόσμο. Ωστόσο, πιστεύει ότι η απόδειξη της ποιότητάς σας παρέχει αξία στους πελάτες, η οποία είναι το βασικό συστατικό της επιχείρησης.

"Δεν θα έλεγα ότι φτιάχνω το καλύτερο ελαιόλαδο γιατί πολλοί φτιάχνουν καλά ελαιόλαδα», κατέληξε ο Τζαμουράνης. ​"Προσπαθώ να είμαι αυθεντικός σε αυτό που κάνω και προσπαθώ να δώσω στους ανθρώπους αυτό που τους αξίζει».