Στη Σλοβενία, μια καρποφόρα συγκομιδή παρά την ξηρασία, τα παράσιτα

Γιόρτασαν οι Σλοβένοι ελαιοπαραγωγοί Παγκόσμια Ημέρα της Ελιάς τον Νοέμβριο 26.

Κάποιοι μόλις είχαν τελειώσει το φιλτράρισμα και αποθηκεύοντας το ελαιόλαδο τους σε ανοξείδωτα δοχεία σε κελάρια με σταθερή θερμοκρασία από 14 ºC έως 16 ºC.

"Μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι», είπε ο Miran Adamič, ο 64χρονος ιδιοκτήτης του Ronkaldo, μιας βιολογικής φάρμας ελιάς στην Izola της Σλοβενίας. Olive Oil Times.

Στον ελαιώνα του 2.9 εκταρίων στο Baredi του Adamič, η σύζυγός του, Renata, και ο γιος του, Martin, φυτρώνουν 800 ελαιόδεντρα.

Τα δέντρα αποτελούνται κυρίως από την αυτόχθονη ποικιλία Istrian bjelica. Ακόμα, η οικογένεια καλλιεργεί επίσης Maurino, Leccino, Pendolino, Itrana, Buga, Leccio del Corno και τις ποικιλίες επιτραπέζιας ελιάς Storta, Mata και Ascolan.

Οι τελευταίες εποχές στους ελαιώνες του Mirano, και άλλες στη Σλοβενία, χαρακτηρίζονται από υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες και έλλειψη βροχοπτώσεων.

"Πέρυσι, η καλλιέργεια ήταν η πιο αδύναμη από πλευράς ποσότητας από τότε που ξεκινήσαμε να καλλιεργούμε ελιές», είπε ο Adamič. ​"Φέτος, μπορώ να πω ότι είναι μέτριο, αλλά η ποιότητα του λαδιού ξεπερνά τις προσδοκίες».

"Το λάδι είναι κορυφαίας ποιότητας, με ισορροπημένη πικράδα και πικάντικο, και αρμονικά, έντονα αρώματα και φρουτώδη, όπως επιβεβαιώνεται από τις χημικές και αισθητηριακές αναλύσεις που λάβαμε», πρόσθεσε.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, η ξηρασία και οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες υποδηλώνουν α η προκλητική συγκομιδή ήταν μπροστά. Οι ελιές έμοιαζαν με ξερά σταφύλια.

Ωστόσο, Η σωτηρία ήρθε τον Σεπτέμβριο όταν η δυνατή βροχή βοήθησε τα ελαιόδεντρα να ανακάμψουν.

"Διαλέξαμε όμορφες, άψογες ελιές», είπε ο Adamič. ​"Είναι αλήθεια ότι περιείχαν σχετικά μεγάλη ποσότητα νερού και γι' αυτό το ποσοστό λαδιού στους καρπούς ήταν χαμηλότερο – μεταξύ 7.8 και 14 τοις εκατό – ανάλογα με την ποικιλία και τη μικροτοποθέτηση όπου αναπτύχθηκαν τα μεμονωμένα δέντρα».

Ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες και η ξηρασία δημιούργησαν κάποια ανησυχία πριν φτάσει η φθινοπωρινή βροχή, σήμαινε επίσης ότι η ζημιά που προκλήθηκε από ελιά καρπού, ένα από τα σημαντικότερα παράσιτα της καλλιέργειας.

Με βάση την παρακολούθηση που πραγματοποίησαν οι ελαιοκαλλιεργητές στους ελαιώνες τους και το Ινστιτούτο Ελαιοκαλλιέργειας του Επιστημονικού και Ερευνητικού Κέντρου (ZRS) Koper, πρακτικά δεν χρειαζόταν θεραπεία κατά της μύγας της ελιάς επειδή υπήρχαν ελάχιστα στοιχεία κόστους ζημιάς από το παράσιτο.

Ο ξηρός και ελαφρώς ζεστός καιρός κατά τη διάρκεια της συγκομιδής σήμαινε ότι ο Adamič μπορούσε να το ολοκληρώσει χωρίς να ανησυχεί πολύ για τη μύγα.

Συνολικά, οι παραγωγοί πιστεύουν ότι όλα με τη συγκομιδή έχουν πάει αρκετά καλά φέτος, εκτός από το αυξημένο κόστος παραγωγής.

"Όλα τα ενεργειακά προϊόντα, οι φιάλες, οι συσκευασίες από χαρτόνι, το κόστος επεξεργασίας και το κόστος της βοηθητικής εργασίας που χρειαζόμαστε για τη συγκομιδή της ελιάς έχουν αυξηθεί σε τιμές», είπε ο Adamič. ​"Η τιμή έχει φτάσει σχεδόν το 1 ευρώ ανά συγκομιζόμενο κιλό».

Προσθέτει ότι το κόστος της πιστοποίησης στη Σλοβενία ​​είναι αρκετά υψηλό, αλλά επαίνεσε τον δήμο της Izola, ο οποίος επιδότησε μέρος αυτών των δαπανών για πρώτη φορά φέτος.

"Λόγω του υψηλότερου κόστους εισροών που υπαγορεύεται από τις συνθήκες της αγοράς, φέτος αναγκαστήκαμε να διορθώσουμε τις τιμές μας εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο, και τώρα περιμένουμε το τελευταίο, επίσης σημαντικό στάδιο στη διαδικασία παραγωγής: να πουλήσουμε με επιτυχία», είπε ο Adamič.

Ωστόσο, δεν είχε κανένα πρόβλημα με τις πωλήσεις. ​"Πουλάμε το μεγαλύτερο μέρος του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου μας σε τακτικούς, μακροχρόνιους πελάτες, σε τουρίστες που έρχονται στο αγρόκτημά μας και σε επιλεγμένα καταστήματα εστίασης και μπουτίκ στη Σλοβενία ​​και στο εξωτερικό», είπε ο Adamič.

Ίδρυσε τη Ronkaldo το 1984 αφού μίσθωσε μισό εκτάριο εγκαταλελειμμένης γεωργικής γης κοντά στην παραλιακή πόλη Izola από το τοπικό δημοτικό γεωργικό ταμείο.

"Στην αρχή, ήταν απαραίτητο πρώτα να καθαρίσουμε την εντελώς εγκαταλειμμένη και παραμελημένη γη και μετά φυτέψαμε μερικές καλλιέργειες και οπωροφόρα δέντρα», είπε ο Adamič.

Φύτεψαν τα πρώτα ελαιόδεντρα το 1987. Στη συνέχεια, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, αγόρασαν άλλα 0.5 εκτάρια γης και φύτεψαν τον πρώτο σημαντικό ελαιώνα με 350 δέντρα κατόπιν συμβουλής της γεωργικής συμβουλευτικής υπηρεσίας.

Το αγρόκτημα Adamič βρίσκεται 140 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στη νότια πλαγιά ενός λόφου σε σχήμα αμφιθέατρου, που δημιουργεί ένα ιδανικό περιβάλλον για την καλλιέργεια ελιών.

"Με τα χρόνια, αποκτήσαμε επιπλέον εκτάσεις, αλλά ήταν όλες παραμελημένες και κατάφυτες και χρειάστηκε να καθαριστούν και να προετοιμαστούν για τη φύτευση ελιών», είπε ο Adamič.

Σήμερα καλλιεργούν 3.2 εκτάρια γης, εκ των οποίων 800 ελαιόδεντρα φυτεύονται σε 2.9 στρέμματα. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της γης είναι μισθωμένο από το κρατικό ταμείο για γεωργική γη και δάση, και η οικογένεια Adamič κατέχει μόνο ένα μικρό μέρος.

Αρχικά παρήγαγαν μόνο μια μικτή ποικιλία έξτρα παρθένου ελαιολάδου (cuvee). ​"Τώρα παράγουμε ολοένα και περισσότερο μονοποικιλιακά έλαια από την ποικιλία των φυτειών μας», είπε ο Adamič.

Η οικογένεια Adamič έχει κερδίσει βραβεία σε τοπικούς διαγωνισμούς ποιότητας για τις επιτραπέζιες ελιές και το ελαιόλαδο της.