Πρωτοπόρος παραγωγός πιστεύει ότι η εντατική ελαιοκαλλιέργεια είναι το μέλλον στον Λίβανο

Καθώς η οικονομική κρίση του Λιβάνου μπαίνει στον τέταρτο χρόνο της, ο γεωργικός τομέας βρίσκεται σε σταυροδρόμι.

Σύμφωνα με ένα άρθρο Νοεμβρίου 2023 από το Λιβανέζικο Κέντρο Μελετών Πολιτικής, μια δεξαμενή σκέψης, η κρίση έχει επιδεινώσει προϋπάρχουσες προκλήσεις στον τομέα, όπως υψηλό κόστος παραγωγής, οι ελλείψεις ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και ο εξαιρετικά κατακερματισμένος χαρακτήρας της λιβανέζικης γεωργίας.

Charbel Jaoude, αρχιτέκτονας και ιδρυτής του CBio Jaoude, πιστεύει ότι η φύτευση ελαιώνες υψηλής πυκνότητας και υπερυψηλής πυκνότητας είναι η απάντηση για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων στον ελαιοκομικό τομέα της χώρας.

Η παραγωγή ελαιολάδου ήταν από καιρό ένα ουσιαστικό μέρος της λιβανέζικης γεωργίας. Περίπου το ένα τέταρτο της καλλιεργήσιμης γης της χώρας – 56,400 εκτάρια – καλύπτεται από ελαιώνες.

Τα περισσότερα από αυτά τα άλση βρίσκονται στα παράκτια βουνά στο δυτικό και νότιο Λίβανο, όπου υπάρχει περισσότερη βροχή. Ωστόσο, το τραχύ έδαφος εμποδίζει τη φύτευση σε υψηλή πυκνότητα ή υπερυψηλή πυκνότητα και αποκλείει τη χρήση μηχανών για τη συγκομιδή των δέντρων.

Ο Jaoude πιστεύει ότι αυτές οι εντατικές μέθοδοι ελαιοκαλλιέργειας είναι απαραίτητες για να ξεπεράσει ο κλάδος την οικονομική κρίση μειώνοντας το κόστος παραγωγής και μειώνοντας τις απαιτήσεις εργασίας ενώ παράλληλα επιτρέπουν στους αγρότες να διατηρήσουν την ποιότητα.

"Ο ελαιοπαραγωγικός κόσμος είναι υιοθέτηση νέας τεχνολογίας, αλλά όλοι στον Λίβανο εξακολουθούν να ακολουθούν τους παλιούς τρόπους», είπε Olive Oil Times.

Το 2012, ο Jaoude έγινε ο πρώτος ελαιοκαλλιεργητής υπερυψηλής πυκνότητας στη χώρα, φυτεύοντας περισσότερα από 11,500 ελαιόδεντρα Arbequina σε εννέα εκτάρια στην εύφορη κοιλάδα Beqaa. Η κοιλάδα περιλαμβάνει άνυδρες πεδιάδες περίπου 60 χιλιόμετρα ανατολικά της Βηρυτού και φιλοξενεί τις πιο γνωστές οινοπαραγωγικές συνοικίες του Λιβάνου.

"Μετά από πολλή μελέτη, αποφάσισα να φυτέψω εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας [με απόσταση 1.35 μέτρα επί 3.75 μέτρα] στο Beqaa επειδή η γη είναι επίπεδη, με πολύ ήλιο και καλό χώμα», είπε ο Jaoude.

Ο Jaoude σχεδίαζε αρχικά να φυτέψει 200 ​​εκτάρια ελαιόδεντρων, αλλά δυσκολεύτηκε να αγοράσει αρκετή γη κατάλληλη για εντατική ελαιοκαλλιέργεια. Το μέσο μέγεθος ενός μεμονωμένου αγροκτήματος στο Λίβανο είναι 1.4 εκτάρια, επομένως η απόκτηση μεγάλων ποσοτήτων γης μπορεί να είναι μια υλικοτεχνική πρόκληση.

Αντίθετα, ο Jaoude αποφάσισε να ταξιδέψει σε όλη τη χώρα και να βρει ενδιαφερόμενους συνεργάτες για να αγοράσει περισσότερη γη και να φυτέψει ελαιόδεντρα στις πιο επίπεδες ανατολικές και βόρειες περιοχές της χώρας.

"Εργάζομαι για να βοηθήσω περισσότερους ανθρώπους να φυτέψουν ελαιοκαλλιέργειες εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας», είπε. ​"Τα τελευταία πέντε χρόνια, φυτέψαμε 1.4 εκατομμύρια δέντρα Arbequina» σε υψηλής και υπερ-υψηλής πυκνότητας σε Beqaa και Akkar.

Ο Jaoude είπε ότι η εντατική φύτευση ελαιόδεντρων του επιτρέπει να τρυγήσει πιο γρήγορα. Χρησιμοποιώντας μηχανήματα, συγκομίζει ολόκληρο το άλσος του σε μια μέρα, αποδίδοντας περίπου 80 τόνους ελιές. Προηγουμένως, είπε ότι χρειάζονταν 40 έως 50 εργάτες την ημέρα για τη συγκομιδή δύο τόνων.

Επιπλέον, μπορεί να αφαιρέσει τα υπολείμματα κλαδέματος και να ψεκάσει πηλό καολίνη πιο αποτελεσματικά. Ο Jaoude είπε ότι κάθε μία από αυτές τις εργασίες διαρκεί περίπου 30 λεπτά, επιτρέποντάς του να μειώσει το κόστος εργασίας του πάρα πολύ.

Ερευνητές στην Ισπανία υπολόγισαν ότι κοστίζει 4.5 φορές περισσότερο η παραγωγή ενός κιλού ελαιολάδου από παραδοσιακά φυτεμένους ελαιώνες παρά από ελαιώνες υπερυψηλής πυκνότητας.

Ο Jaoude επέλεξε τα δέντρα Arbequina επειδή προσαρμόζονται στην εντατική ελαιοκαλλιέργεια και συνδέονται ιστορικά με την περιοχή.

Ενώ η Arbequina είναι εγγενής στην Καταλονία, η ποικιλία γεννήθηκε από ελαιόδεντρα έφερε στην Ισπανία στο 18^th αιώνα από τον Medinaceli, τον βαρόνο της Arbeca. Τα δέντρα μεταφέρθηκαν από την Παλαιστίνη, η οποία περιελάμβανε μέρη του σύγχρονου Λιβάνου.

Λόγω του ξηρού κλίματος, ο Jaoude μπορεί να καλλιεργήσει τις ελιές βιολογικά, χρησιμοποιώντας κατσικίσια κοπριά για τη λίπανση των δέντρων και πηλό καολίνη για να κρατήσει μακριά τα παράσιτα. Μεγιστοποιεί επίσης τη δυνατότητα επικονίασης μεταφέροντας τις μέλισσές του στο άλσος κάθε άνοιξη.

Η διαθεσιμότητα νερού είναι η κύρια πρόκληση για την εντατική ελαιοκαλλιέργεια στην κοιλάδα Beqaa και στο βόρειο Λίβανο. Λόγω των χαμηλών επιπέδων βροχοπτώσεων, ο Jaoude πρέπει να ποτίζει τις ελιές του δύο φορές την εβδομάδα.

Επέκρινε τη λιβανική πολιτική νερού ως τον κύριο περιοριστικό παράγοντα για την ελαιοκαλλιέργεια στην περιοχή. Ο Jaoude είπε ότι υπάρχει άφθονο διαθέσιμο νερό, αλλά μια συμφωνία του 1994 με τη Συρία απαγόρευσε τη διάνοιξη νέων πηγαδιών στην κοιλάδα Beqaa για την άντληση νερού.

Έκτοτε έχει διαπραγματευτεί μια εξαίρεση με τοπικούς αξιωματούχους, αλλά αυτή η συνθήκη παραμένει ένα σημαντικό εμπόδιο για την επέκταση των ελαιώνων εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας.

Παρά τις προκλήσεις στην προμήθεια νερού, ο Jaoude παρήγαγε πέντε τόνους έξτρα παρθένο ελαιόλαδο το καλλιεργητικό έτος 2023/24. Καθώς τα ελαιόδεντρα ωριμάζουν, αναμένει ότι οι αποδόσεις ελαιολάδου θα συνεχίσουν να αυξάνονται.

Στην προκαταρκτική του εκτίμηση συγκομιδής που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο, το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου προέβλεψε ότι ο Λίβανος θα παράγει 18,000 τόνους ελαιόλαδου, ελαφρώς πάνω από τον μέσο όρο της πενταετίας.

Έκτοτε, πολλοί ελαιώνες στα νότια της χώρας έχουν υποστεί ζημιές και εκτοπισμένοι ελαιοπαραγωγοί καθώς οι ισραηλινές δυνάμεις αντάλλαξαν πυρά με τη Χεζμπολάχ, ένα πολιτικό κόμμα και μια μαχητική ομάδα που συνδέεται με το Ιράν. Ως αποτέλεσμα, Λιβανέζοι η παραγωγή θα πέσει κάτω από αυτή την αρχική εκτίμηση.

Παρόλα αυτά, ο Jaoude είναι αισιόδοξος ότι η εθνική παραγωγή θα αυξηθεί καθώς ωριμάζουν και περισσότεροι ελαιώνες υψηλής πυκνότητας και υπερυψηλής πυκνότητας. οι επενδυτές βλέπουν την ευκαιρία παρουσιάζεται με τη μέθοδο καλλιέργειας στον ανατολικό και βόρειο Λίβανο.