Oliva Lucia: Μια ιστορία αγάπης, απώλειας και Leccino στην Ίστρια

Όταν πήρα συνέντευξη από μερικούς από τους Κροάτες ελαιοπαραγωγούς που κέρδισαν βραβεία στο 2017 Διεθνής Διαγωνισμός Ελαιολάδου της Νέας Υόρκης (NYIOOC), ένας από αυτούς ξεχώρισε επειδή δεν ήταν ούτε μια μεγάλη, καθιερωμένη παραγωγός ούτε μια οικογένεια που δραστηριοποιείται εδώ και γενιές, αλλά μια ξένη και μια γυναίκα της οποίας η μόνη οικογένεια είναι ο νεαρός άλσος των 1,500 ελαιόδεντρων.

Μιλώντας στη Mili Kus στο τηλέφωνο, το πάθος και ο ενθουσιασμός που έχει για τα δέντρα της και το υψηλής ποιότητας λάδι που παράγει επικοινωνήθηκαν μέσω της ζεστής, φιλικής φωνής της. Κάθε άλσος και παραγωγός έχει μια ιστορία.

Πήγα να επισκεφθώ την καλλιέργεια ελιάς της Mili στη βόρεια Ιστρία για να μάθω περισσότερα για τη γυναίκα και το ελαιώνα πίσω από την Oliva Lucia, ένα οργανικό μείγμα μέσων που κέρδισε ένα ασημένιο βραβείο at NYIOOC 2017.

Το ελαιόλαδο Mili βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χερσονήσου του Ίστρια, μια περιοχή με λόφους που συχνά περιγράφεται ως Τοσκάνη της Κροατίας - όχι μόνο λόγω του εκπληκτικού φυσικού τοπίου αλλά και των πολλών γαστρονομικών απολαύσεων: παράγεται κρασί και ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας εδώ, και πολύτιμες ασπρόμαυρες τρούφες αναπτύσσονται στο εύφορο έδαφος. Τα ιταλικά είναι ακόμη μια δεύτερη γλώσσα, καθώς η Ίστρια ήταν μέρος της Ιταλίας μεταξύ των παγκόσμιων πολέμων. Γι 'αυτό το σημείο που δείχνει το δρόμο προς το Kukov Vrh δείχνει επίσης το ιταλικό του όνομα: Monte Cucco.

Το ελαιώνα του Mili, που καλύπτει μια έκταση έξι εκταρίων, βρίσκεται στη βάση αυτού του μικροσκοπικού χωριού με τη γραφική ορεινή πόλη Buje, ορατή προς τα ανατολικά. Η Αδριατική Θάλασσα είναι μόλις εννέα χιλιόμετρα μακριά προς την αντίθετη κατεύθυνση, ενώ τα σλοβενικά σύνορα απέχουν λιγότερο από 10 χιλιόμετρα προς τα βόρεια.

Γεννημένη στο Τορόντο, η Mili είναι Καναδή με καταγωγή από τη Σλοβενία, η οποία εργαζόταν ως χρηματιστής προτού η ζωή πάρει μια απροσδόκητη τροπή και τελικά την πήγε στην Κροατία όπου είναι πλέον παραγωγός ελαιολάδου πλήρους απασχόλησης.

Δυστυχώς, μόλις 18 μήνες μετά τον γάμο της, ξαφνικά έχασε τον σύζυγό της από μια γρήγορη και θανατηφόρα ασθένεια. Το 1992 αποφάσισε να εγκαταλείψει τον Καναδά και να ξεκινήσει μια νέα ζωή στη Σλοβενία, τη χώρα γέννησης των γονιών της. Εδώ εργάστηκε στη διαχείριση επενδύσεων για πολλά χρόνια, αλλά ενώ ήταν σε μοιραίες διακοπές στο νησί της Κροατίας Iž, συνάντησε τον Σλάβκο, μια χήρα με δύο μικρά παιδιά που θα γινόταν ο δεύτερος σύζυγός της.

Ο Μίλι δεν είχε εμπειρία στην παραγωγή ελιάς πριν παντρευτεί τον Σλάβκο, αλλά γρήγορα έγινε το πάθος του.

"Όταν αγόρασα αυτή τη γη το 2005, ήταν καλυμμένη με δάση, λιβάδια και έλη », μου είπε καθώς περπατούσαμε μέσα από τους ελαιώνες της. ​"Είδα την ελιά ως πρόγραμμα συνταξιοδότησης για τον δεύτερο σύζυγό μου που μεγάλωσε με ελαιόδεντρα στο νησί της Δαλματίας Iž. Σέβομαι την ελιά. Έχει τη δική του ευφυΐα. Η ελιά είναι σε θέση να επιβιώσει εκατοντάδες ακόμη και χιλιάδες χρόνια χωρίς τη βοήθεια ανθρώπων. "

Από τον Σλάβκο έμαθε τα βασικά της ελαιοκαλλιέργειας. Το ζευγάρι χάραξε με κόπο το άλσος από παρθένο δάσος και βοσκότοπο γεμάτο με μεγάλους βράχους και φύτεψε τα πρώτα δείγματα ελιάς πριν από 11 χρόνια.

"Το πρώτο έτος τα ελάφια έφαγαν τα πάντα ", εξιστόρησε τις πρώτες μέρες, ​"πήραμε επίσης αγριογούρουνο που σκάβει τα φυσικά λιπάσματα και έπρεπε να φράξει τη γη για να τα κρατήσει έξω. Ο ελαιώνας αποτελείται από τρία διαφορετικά είδη εδάφους και γρήγορα μάθαμε ότι έχει επίσης τρία διαφορετικά μικροκλίματα. "

Η Μίλι αντιμετώπισε μια άλλη τραγική απώλεια όταν ο Σλάβκο έχασε τη ζωή του από καρκίνο πριν από τρία χρόνια και βρέθηκε μόνος με τα 1,500 δέντρα που είχαν φυτέψει και καλλιεργήσει μαζί. Συνεχίζει τη δουλειά της αγάπης που ξεκίνησε μόνη της, φροντίζοντας τα ελαιώνα με τη βοήθεια μόνο ενός εργαζομένου και μερικών ντόπιων που της έδωσαν ένα χέρι κατά τη διάρκεια της συγκομιδής. Το καλοκαίρι βρίσκεται στους ελαιώνες της αμέσως μετά την ανατολή του ηλίου στις 5:30 π.μ. και λειτουργεί σταθερά μέχρι τις 9 π.μ. όταν η ζέστη της ημέρας μπαίνει.

Χωρίς τη γνώση του συζύγου της ως οδηγού, αφήνει τις παρατηρήσεις και τις εμπειρίες της να είναι ο δάσκαλός της.

"Είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ορισμένα δέντρα μεγαλώνουν καλύτερα από άλλα ", παραδέχτηκε. ​"Είναι μια διαδικασία δοκιμής και σφάλματος. Εμπιστεύομαι τις παρατηρήσεις μου. Ανακάλυψα ότι το επιθετικό κλάδεμα λειτουργεί και το ίδιο τακτοποιεί το γήπεδο. Με τα χρόνια συνειδητοποίησα ότι τα δέντρα μου μεγαλώνουν καλύτερα στην ανατολική πλαγιά του άλσους: οι πρώτες ακτίνες του φωτός φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ευεργετικές για τα δέντρα. "
Δείτε επίσης:Τα καλύτερα ελαιόλαδα του έτους αυτού από την Κροατία
​"Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω είναι το νερό », αποκάλυψε, χειρονομώ προς τα κάτω άκρα του άλσος. Δεν αναφερόταν σε συνθήκες ξηρασίας ή στις προκλήσεις της άρδευσης αλλά στο πρόβλημα της υπερχείλισης σε ορισμένες περιοχές του ελαιώνα: ​"Οι χαμηλότερες περιοχές είναι γενικά πολύ πιο υγρές τις εποχές άνοιξης και φθινοπώρου », εξήγησε. ​"Για να το διαχειριστούμε αυτό έχουμε κατασκευάσει ένα χιλιόμετρο υπόγειων και ανοιχτών καναλιών αποχέτευσης για να διοχετεύσουμε το νερό της βροχής σε μια λίμνη, καθώς και μια δεξαμενή σκυροδέματος με χωρητικότητα 100,000 λίτρων. "

Οι πολλοί τεράστιοι βράχοι που αποκαλύφθηκαν μετά την εκσκαφή της γης χρησιμοποιήθηκαν σωστά με αυτόν τον τρόπο δημιουργώντας τα κανάλια για τα κανάλια αποστράγγισης. Ανακυκλώθηκαν επίσης σε κονιοποιημένη σκόνη και αναμίχθηκαν στο χώμα για να τον εμπλουτίσουν με ασβέστιο και μέταλλα. ​"Αυτή η βραχώδης γη είναι πραγματικά εκπληκτική », είπε η Μίλι, δείχνοντας ένα ιδιαίτερα μεγάλο και περίεργο σχήμα ογκόλιθο που διατηρούσε ως αναμνηστικό. ​"Ο σύζυγός μου αγάπησε την πέτρα. Σκάψαμε τόσους μεγάλους βράχους και για πολύ καιρό, απλώς ξαπλώνονταν. Αποφάσισα να τα χρησιμοποιήσω χρησιμοποιώντας τα με διαφορετικούς τρόπους. "

Λίγο πάνω από τα μισά από τα δέντρα που καλλιεργούνται στο αγρόκτημα είναι της ποικιλίας Leccino, ενώ τα άλλα αποτελούνται από τους Frantoio, Moraiolo, Pendolino και Bianchera. Στο 2009, τρία χρόνια μετά τη φύτευση, το αμπέλι έδωσε την πρώτη συγκομιδή του και έκτοτε υπήρξε συσσώρευση σημαντικών ορόσημων.

Το αγρόκτημα έλαβε οργανική πιστοποίηση στο 2014, και πέρυσι η Mili γνώρισε μια εξαιρετική συγκομιδή, αυξάνοντας την απόδοσή της τρεις φορές. Αυτή η καλή τύχη ακολούθησε το ασημένιο βραβείο στο NYIOOC Το 2017, ένα βραβείο που κέρδισε ήδη μετάλλια χρυσού, αργύρου και χαλκού σε εθνικό επίπεδο για την Oliva Lucia, ένα μεσαίο έξτρα παρθένο μείγμα με υπέροχες φρουτώδεις νότες. Το όνομα με το οποίο κυκλοφορεί το λάδι είναι ένα συγκινητικό αφιέρωμα στην έφηβη κόρη του Σλάβκο που πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Η ιστορία αυτού του ελαιώνα που βρίσκεται σε μια γραφική γωνιά της πλούσιας χερσονήσου του Ίστρια είναι μια ιστορία αγάπης, απώλειας και θλίψης, και δοκιμασία και λάθος. Αλλά η αγάπη κυριαρχεί σαφώς, με τα άφθονα φρούτα των δέντρων και το υψηλής ποιότητας λάδι ως απόδειξη. ​"Στην αρχή δεν συνειδητοποίησα πόσο δουλειά είναι και δεν ήξερα πραγματικά τι έπαιρνα », είπε η Μίλι για τις αρχικές της εμπειρίες ως νέος ελαιοκαλλιεργητής. ​"Είναι πραγματικά πολύ σκληρή δουλειά. Αλλά νιώθω σαν να πηγαίνω προς τη σωστή κατεύθυνση. "

Η μάρκα Oliva Lucia νέα ιστοσελίδα είναι τώρα online, η Mili μιλάει με έναν διανομέα και ολοκληρώνει τα σχέδια για την κατασκευή μιας αίθουσας γευσιγνωσίας επί τόπου όπου μπορεί να καλωσορίσει τους λάτρεις του καλού ελαιολάδου.

Παρά τις πολλές προκλήσεις του παρελθόντος, το μέλλον φαίνεται άφθονο.

• Ολίβα Λουτσία