Οι Ιορδανοί αγρότες αναμένουν πτώση της παραγωγής λόγω ξηρασίας, παρασίτων

Το Jerash είναι μια αγροτική περιοχή υψηλής παραγωγικότητας περίπου 35 χιλιόμετρα βόρεια του Αμμάν, της πρωτεύουσας της Ιορδανίας. Τα αρχαία της άλση είναι γνωστά για παραγωγή ελαιολάδου υψηλής ποιότητας.

Ωστόσο, το υψηλό κόστος παραγωγής, η ζήτηση γης από την τουριστική βιομηχανία και επαναλαμβανόμενη ξηρασία έχουν αυξήσει την οικονομική πίεση που αντιμετωπίζουν οι καλλιεργητές και απειλούν τα άλση, βάζοντας της χώρας παραγωγή ελαιολάδου σε κίνδυνο.

Λόγω της έλλειψης βροχοπτώσεων και των καυτών θερμοκρασιών, οι ελαιοκαλλιέργειες ανέφεραν μείωση 20% στην ποσότητα των καρπών που συγκομίστηκαν φέτος σε σύγκριση με πέρυσι.

Σύμφωνα με το Στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου, Η Ιορδανία παρήγαγε 25,000 τόνους ελαιολάδου στο 2020/21 έτος συγκομιδής, που είναι ελαφρώς πάνω από τον κυλιόμενο μέσο όρο της πενταετίας, αλλά πολύ λιγότερο από το υψηλό ρεκόρ των 34,500 τόνων που καταγράφηκε το 2019/20.

Ο Rateb Silwan είναι ένας από τους εναπομείναντες αγρότες στο Jerash που αναμένουν φτωχότερη σοδειά φέτος λόγω της ξηρασίας.

Πέρυσι παρήγαγε 1,200 λίτρα ελαιόλαδο στο κομμάτι γης του, έκτασης δύο εκταρίων. Φέτος, περιμένει τα μισά από αυτά. Πριν από δύο δεκαετίες, παρήγαγε 2,000 λίτρα ελαιόλαδο κάθε χρόνο.

"Οι ξηρασίες ήταν σχεδόν ανήκουστες τότε», είπε στο The National. ​"Τώρα συμβαίνουν κάθε τέσσερα χρόνια περίπου».

Από τη δεκαετία του 1950, οι περισσότεροι αγρότες στη βόρεια Ιορδανία πότιζαν τις καλλιέργειές τους από το κανάλι East Ghor, το οποίο τροφοδοτείται από τους ποταμούς Yarmouk και Jordan και τις βροχοπτώσεις.

Ωστόσο, η ταχεία αύξηση του πληθυσμού στο Αμμάν, η ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης από το 1967 και ένα φράγμα που κατασκεύασε η Συρία στο Γιαρμούκ έχουν εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό την ποσότητα του νερού που διατίθεται για τη γεωργία στην Ιορδανία.

Στη Najada, ένα χωριό στο Jerash που κάποτε ήταν διάσημο για την παραγωγή ελαιολάδου, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει παραδοσιακή γεωργία και μετακόμισε σε αστικές περιοχές αναζητώντας νέες πηγές εισοδήματος.

Η εγγύτητα του χωριού με το καταφύγιο του Δάσους του Ντεμπίν θέτει επίσης τη γεωργική του γη υπό έντονη πίεση από επενδυτές που επιδιώκουν να χτίσουν τουριστικά θέρετρα.

Πριν από μερικά χρόνια, ορισμένοι από τους εναπομείναντες αγρότες εισήγαγαν γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες σε μια τελευταία προσπάθεια να σώσουν την κατάσταση.

Ωστόσο, οι προσπάθειές τους ήταν τελικά μάταιες καθώς τα δέντρα δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την εμφάνιση νέων παράσιτα και ασθένειες που ήταν ιδιαίτερα ανθεκτικές στις συμβατικές μεθόδους καταπολέμησής τους.

Από τα πιο ολέθρια από τα παράσιτα που μαστίζουν τους ελαιοκαλλιεργητές της περιοχής είναι διάφορα είδη εντόμων, οχιές, τυφλοπόντικες και αγριογούρουνο.

Η έντονη εφαρμογή φυτοφαρμάκων έχει επίσης ανισορροπήσει το τοπικό οικοσύστημα, γεγονός που επηρέασε αρνητικά την παραγωγικότητα στην περιοχή.

Ωστόσο, γίνονται προσπάθειες για να βοηθηθεί η αποκατάσταση ορισμένων από τις υποβαθμισμένες εκτάσεις της περιοχής με την επιστροφή στις παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας και στις μεθόδους βιώσιμης διαχείρισης της γης.

Ζωή πουλιών, η ΜΚΟ που προσπαθεί να διατηρήσει τα πουλιά και τα ενδιαιτήματά τους, έχει συνεργαστεί με το Critical Ecosystem Partnership Fund και την ιορδανική εταιρεία Enviromatics για να ενθαρρύνει τους αγρότες στη Najda, ειδικά τις γυναίκες, να υιοθετήσουν παραδοσιακές πρακτικές.

Οι τρεις οργανισμοί συμφώνησαν να στείλουν ειδικούς για να βοηθήσουν 10 ντόπιους αγρότες να βελτιώσουν τις αποδόσεις και όχι μόνο καταπολεμά αποτελεσματικά τα παράσιτα με τρόπο φιλικό προς το περιβάλλον.

"Αυτή θα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να μάθουμε από άλλες γυναίκες και να παράγουμε προϊόντα υψηλής ποιότητας», είπε ο Abeer Freihat σχετικά με τις προσπάθειες της τριάδας.

• Η Εθνική
• Ζωή πουλιών