Στο Hacienda Guzman, Προώθηση του Πολιτισμού της Ελιάς, Γιορτάζοντας την Ποικιλομορφία του

Περπατώντας κατά μήκος των γραμμών των ελαιόδεντρων του Olivotheque κατά τη Χατσιέντα Γκουζμάν, μπορεί κανείς να ταξιδέψει γύρω από τον κόσμο του ελαιολάδου χωρίς να μετακομίσει από αυτό το κτήμα στη Σεβίλλη.

Αυτό το είδος βοτανικού κήπου με 150 ποικιλίες ελαιόδεντρων από 13 χώρες είναι ένας παγκόσμιος χάρτης της ποικιλομορφίας της Olea Europea.

Πριν από περίπου 30 χρόνια, ο Juan Ramón Guillén, ένας μακροχρόνιος παραγωγός ελαιολάδου και επιχειρηματίας, άρχισε να φέρνει πίσω δενδρύλλια διαφορετικών ποικιλίες ελαιόδεντρων από τα ταξίδια του.

Τώρα, η συλλογή του είναι από τις μεγαλύτερες συλλογές ποικιλιών ελαιόδεντρων στον κόσμο.

Είναι ένα από τα κύρια έργα της Ίδρυμα Juan Ramón, ένας οργανισμός με σκοπό την προώθηση της κουλτούρας του ελαιολάδου: αυτό που ξεκίνησε από το πάθος και την ευχαρίστηση πήρε τότε μια νέα επιστημονική και εκπαιδευτική στροφή.

Γνωρίζουμε την Ana Sánchez, γενικό συντονιστή του ιδρύματος, στην είσοδο της Haciencia Guzmán.

"Αυτό είναι ένα ζωντανό μουσείο ελιών. Στόχος μας είναι να μελετήσουμε και να αναλύσουμε τις ιδιότητες κάθε ποικιλίας. Κάθε συγκομιδή, κάθε χρόνο, αναλύουμε την απόδοση και τις ιδιότητες κάθε ποικιλίας: το επίπεδο των πολυφαινολών, το επίπεδο των αντιοξειδωτικών τους… »είπε Olive Oil Times.

Αυτό το κτήμα του δέκατου έκτου αιώνα, μόλις 15 χλμ. Από τη Σεβίλλη, διοικούνταν κάποτε από τον Hernando Colombus, γιο του Christopher Colombus, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στις πρώτες εξαγωγές ελαιολάδου προς την Αμερική.

Εξακολουθεί να είναι ένα μέρος αφιερωμένο στο ελαιόλαδο: από τον πρόσφατα ανακαινισμένο μύλο στις σύγχρονες εγκαταστάσεις όπου παράγεται το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Hacienda Guzmán (ένα εμπορικό έργο που λειτουργεί παράλληλα με το ίδρυμα).

Το Olivotheque - ένα δενδροκομείο με ελαιόδεντρα που μοιάζει με περιβόλι - βρίσκεται μπροστά από το λευκό και κόκκινο αρχοντικό ανδαλουσιανού στιλ.

Ένας επισκέπτης μπορεί να παρατηρήσει τα διαφορετικά σχήματα και χρώματα των φύλλων και να συγκρίνει τις τσαμπιάδες του μικροσκοπικού Arbequinas από την Καταλονία με τις ιταλικές ελιές Uovo di Pichone, την πορτογαλική Cobrancosa, τη Συριανή Chami ή την Τουρκική Kan Celebi.

Ορισμένες από αυτές τις ποικιλίες - όπως ο Έλληνας Κορωνέικης ή ο Ναμπάλι από το Ισραήλ - γίνονται εκλεπτυσμένοι για το πετρέλαιο τους στις χώρες καταγωγής τους.

Άλλες, όπως οι μεγάλες ελιές Gordal είναι κυρίως επιτραπέζιες ελιές με πολύ μικρό ενδιαφέρον για το λάδι. Μερικά είναι απλά διακοσμητικά, όπως το Zarza, μια ποικιλία των οποίων τα φρούτα σε σχήμα εγκεφάλου φαίνεται να υποφέρουν από κάποιο είδος δυσπλασίας.

​"Αυτό μας ενδιαφέρει: να δούμε πώς αντιδρά κάθε ποικιλία σε αυτό το έδαφος, σε αυτήν την περιοχή και σε αυτό το κλίμα. Επειδή μπορεί να εκπλαγούμε και μπορεί να υπάρχει μια ποικιλία από μια διαφορετική χώρα που λειτουργεί πολύ καλά εδώ », επεσήμανε ο Sánchez.

Οι ελιές στο Olivotheque επιλέγονται και μεταφέρονται στο μύλο με την υπόλοιπη παραγωγή του κτήματος.

Μια μικρή ποσότητα πετρελαίου παράγεται από αυτά για ερευνητικούς σκοπούς, αλλά δεν είναι προς πώληση. Αυτά τα δέντρα - που είναι κομμάτια α ​"μουσείο "- αντιμετωπίζονται επίσης διαφορετικά από εκείνα της υπόλοιπης περιουσίας.

"Δεν είναι κομμένα. Ο στόχος είναι ότι πρόκειται για βοτανικό κήπο και για να δούμε πώς αντιδρούν », εξήγησε ο Sánchez.

Ο Παγκόσμιος Κατάλογος Ποικιλιών Ελιάς, που δημοσιεύτηκε από το Διεθνές Συμβούλιο Ελιάς — μια διακυβερνητική οργάνωση των περισσότερων χωρών παραγωγής ελαιολάδου — περιλαμβάνει 139 ποικιλίες ελιάς. Πέρα από αυτά ​"βασικά "αυτά, υπάρχουν όμως εκατοντάδες ακόμη.

Η συγκέντρωση όλων σε ένα μόνο μέρος φαίνεται να είναι μια φιλόδοξη αποστολή.

Μόνο στην Ισπανία υπάρχουν περισσότερες από 250 ποικιλίες, παρόλο που μόλις 20 από αυτές είναι ευρέως διαδεδομένες και πάνω από το 60 τοις εκατό της παραγωγής ελαιολάδου της χώρας προέρχεται από λίγες μόνο: Picual, Arbequina, Cornicabra, Hojiblanca, Empeltre, Picudo.

"Η έρευνά μας ξεκίνησε το 2011 και το 2012, οπότε αρχίζουμε να βλέπουμε τα αποτελέσματα τώρα ", ανέφερε ο Sánchez.

"Έχουμε λάβει καλά αποτελέσματα ειδικά με την ποικιλία Lechín, η οποία είναι μια ποικιλία που δεν μεγαλώνουμε στο κτήμα, αλλά βλέπουμε ότι έχει πολύ θετικές ιδιότητες. Επίσης το Arbosana, που είναι μια ποικιλία που έχει πολύ ωραία γεύση και δίνει ένα πολύ αρωματικό λάδι. Και το Frantoio επίσης. Είναι μια ιταλική ποικιλία που ανταποκρίνεται πολύ καλά σε αυτήν τη γη », πρόσθεσε.

Η εκπαίδευση του κοινού και η διάδοση του πλούτου της κουλτούρας του ελαιόλαδου αποτελεί επίσης έναν από τους στόχους του Ιδρύματος και του Olivotheque.

Οι μαθητές έρχονται εδώ για να μάθουν για αυτή την ποικιλομορφία και για το πώς παράγεται το ελαιόλαδο, καθώς και για το δικό του οφέλη για την υγεία τους.

"Ξεκινούν με μια μικρή γεύση όπου συγκρίνουν, για παράδειγμα, το λάδι Arbequina με το λάδι Picual, τα οποία είναι πολύ διαφορετικά. Στη συνέχεια, επιλέγουν ποιο τους αρέσει περισσότερο και έχουν ένα υγιεινό πρωινό. Εδώ στην Ισπανία έχουμε τη συνήθεια να καταναλώνουμε ελαιόλαδο, αλλά πολύ συχνά δεν γνωρίζουμε τα οφέλη του », σχολίασε ο Sánchez.

Πέρα από το Olivotheque και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα, το Ίδρυμα Juan Ramón Guillén προωθεί την Ανδαλουσιανή προσφορά για την καταγραφή του ελαιώνα της ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Πρόκειται για ένα μακροπρόθεσμο έργο που ξεκίνησε το 2012 και, εάν είναι επιτυχές, μπορεί να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2020.

"Αυτό είναι κάτι άυλο. Περιλαμβάνει πέντε επαρχίες στη νότια Ισπανία: Κόρδοβα, Γρανάδα, Jaén, Μάλαγα και Σεβίλλη ", εξηγεί ο Sánchez.

"Μιλάμε εδώ για τους ελαιώνες, αλλά και για τα επαγγέλματα που συνδέονται με αυτά, τις παραδόσεις, την κατασκευή, την αρχιτεκτονική, τη γαστρονομία ... όλα όσα περιβάλλουν τον κλάδο. Έτσι, στο τέλος, θα ήταν ένας τρόπος να διασφαλιστεί ότι αυτές οι παραδόσεις δεν θα χαθούν. Ότι αυτή η τιμή δεν χάνεται. "