Δοκίμιο: Πρώτη συγκομιδή

Πρόσφατες Ειδήσεις

Από τον Michael Owen, ελαιοκαλλιεργητή στην κοιλάδα Clare στη Νότια Αυστραλία.

Έχω παράγει πραγματικά όλα αυτά τα φρούτα; Είμαι πραγματικά ελαιοκαλλιεργητής; Η αμφιβολία με ενοχλεί, αλλά μέχρι τώρα έχω σκεφτεί μόνο τον εαυτό μου ως κάποιον που καλλιεργεί ελιά δέντρα επειδή ο καρπός απέτυχε απλώς να υλοποιηθεί λόγω της ξηρασίας. Και πώς μπορώ να πάρω σοβαρά τον εαυτό μου όταν το σύνολο των γνώσεων και της εμπειρίας μου στην ελαιοκαλλιέργεια είναι ένα νυχτερινό σχολικό μάθημα το 2000.

Λοιπόν, πρόκειται να διαλέξω την πρώτη ελιά μας και είμαι ενθουσιασμένος και πανικοβάλλω. Τι γίνεται αν το λάδι δεν είναι καλό; Οι ελιές της Κορωνέικης φημίζονται για το λάδι, αλλά σχεδόν άχρηστες για το τραπέζι. Δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο παρά έξτρα παρθένο λάδι καθώς φτάνω στο πρώτο μου δέντρο.

Οι ελιές διακοσμούν τα δέντρα σαν εκατοντάδες μικροσκοπικά μαύρα και πράσινα στολίδια που απαιτούν τη συλλογή τους και δεν μπορώ να περιμένω να κολλήσω.

Οι φίλοι έχουν προσφερθεί εθελοντικά να βοηθήσουν στην πρώτη συγκομιδή και να πλησιάσουν σιωπηλά τα δέντρα τους. Πιθανότατα αναρωτιούνται τι να κάνουν καθώς, όπως εγώ, δεν έχουν επιλέξει ποτέ πριν. Δεν νομίζω ότι αισθάνονται έτσι. Δεν μπορούν. Έχω την καρδιά και την ψυχή μου σε αυτήν την καλλιέργεια. Όμως, φαίνονται αρκετά χαρούμενα.

Καθώς τρώω τις ελιές, οι σκέψεις μου πηγαίνουν πίσω όταν αγοράσαμε για πρώτη φορά τα δέντρα και το ζήτημα της φύτευσης εμφανίστηκε. Συζητήσαμε πώς θα το κάναμε. Υποστηρίξαμε εάν πρέπει να το κάνουμε. Συζητήσαμε αν θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Τελικά το αντιμετωπίσαμε μόνοι μας, αλλά δεν είχαμε απολύτως ιδέα για το τι αναλάβαμε.

Σημειώσαμε ένα πλέγμα δέκα μέτρων με πέντε μέτρα και ξεκινήσαμε να φυτεύουμε. Εμείς, η σύζυγός μου Κάθ και οι δύο γιοι μου Τομ και Χάρι, ήμασταν γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό. Έσκαψα τις τρύπες, ο Τομ έβαλε τα δέντρα, ο Χάρι έβαλε τη γη και ο Κάθ τους έδωσε ένα καλό ποτό. Ήταν τον Αύγουστο του 2001 και οι χειμερινές βροχές είχαν αποτύχει και πάλι. Μετακινήσαμε με πόνο στο χωράφι και φυτέψαμε σχεδόν χίλια δέντρα σε μόλις τρία Σαββατοκύριακα.

Υπάρχει μια κραυγή από την άλλη ομάδα καθώς ένας μουσαμάς αρχίζει να χτυπάει στον άνεμο. Οι κατάρες και οι ελιές πετούν στον αέρα και μετά το γέλιο και η συλλογή ξεκινούν ξανά. Μουρμουρίζοντας φιγούρα που σέρνει ένα φύλλο. Κανείς δεν θα συνεργαστεί μαζί του, καθώς είναι πολύ απαιτητικός, οπότε ο Χάρι αποστέλλεται για να διατηρήσει τη μοναχική εταιρεία.

Είμαι περήφανος για την οικογένειά μου. Τα κάναμε όλα μόνοι μας. Κάθε δέντρο κρατήθηκε στα χέρια μας, με ενθαρρυντικά λόγια και τοποθετήθηκε απαλά στο έδαφος. Φυτέψαμε σε παγωμένη βροχή. Φυτέψαμε κάτω από καταγάλανους ουρανούς. Φυτευτήκαμε τα ακόμα ομιχλώδη πρωινά και καθώς η νύχτα κατέβαινε. Θυμάμαι κρύα χέρια, πονώντας αρθρώσεις και φουσκάλες. Σχεδόν μια εργασία αγάπης αλλά δεν μπορεί να υπάρχουν πολλές οικογένειες που το έχουν βιώσει.

Μερικοί άνθρωποι εργάζονται σε σιωπηλή συγκέντρωση και λαμβάνουν κάθε ελιά από το δέντρο. Άλλοι φλέγονται και μετακινούνται από το δέντρο στο δέντρο, όπως και πότε το παίρνει η διάθεση. Δεν έχει σημασία - δεν υπάρχουν οδηγίες καθώς είμαστε όλοι οι πρώτοι χρονομετρητές.

Πριν από χρόνια ένας ντόπιος αγρότης γέλασε όταν είδε τις σειρές μας από ελιές μπονσάι. ​»Είσαι τρελός φύτευση σε αυτήν την ξηρασία », είπε. Μακάρι να ήταν εδώ τώρα για να το δει αυτό.

Η συλλογή συνεχίζεται και συνεχίζεται και συνεχίζεται. Κάθε τόσο ένα ή δύο άτομα κατευθύνονται προς τη φωτιά για ζεστασιά και ξεκούραση. Άλλοι φαίνεται να αγνοούν το κρύο και συνεχίζουν ανεξάρτητα. Ο μοναχικός επιλογέας έχει τώρα διαφορετικό βοηθό.

Τελικά τελείωσε, αλλά μερικοί άνθρωποι δεν θα σταματήσουν. Επιμένουν να μαζέψουν μεμονωμένες ελιές πέρα ​​από το άλσος και καλούνται να πανηγυρίζουν καθώς πιάνουν τον τελευταίο κουβά στο ρυμουλκούμενο. Όλοι στέκονται θαυμάζοντας το ανάχωμα του πράσινου και του μαύρου θησαυρού μέχρι να αναλάβει η ανάγκη για ζεστασιά και τροφή. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά πονάω από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα και δεν θα το έκανα με άλλο τρόπο.

Στον Τύπο το κεφάλι μου χτυπάει από τις γιορτές της προηγούμενης νύχτας, αλλά δεν με νοιάζει. Προσπαθώ να ενεργώ ανυπόμονος, σαν να είναι κάτι που κάνω κάθε χρόνο, αλλά στο εσωτερικό χορεύω με ενθουσιασμό. Το άρωμα είναι προκλητικό - φρέσκο ​​γρασίδι και γη. Η γεύση είναι αισθησιακή - απαλή και πιπεριά και το χρώμα είναι ανοιχτό πράσινο.

Άλλοι καλλιεργητές φτάνουν με τη συγκομιδή τους. Όλοι προσπαθούν να ενεργήσουν αδιάφοροι, αλλά όλοι έχουν μια ματιά στην αντιπολίτευση. Θέλω να τρέξω γύρω φωνάζοντας τις ερωτήσεις που περιστρέφονται στο κεφάλι μου. Πότε είναι η καλύτερη στιγμή για να επιλέξετε; Γιατί είσαι πιο πράσινος από τον δικό μου; Πώς κλαδεύετε μια ελιά; Αλλά είμαι μέρος της αδελφότητας της ελαιοκαλλιέργειας τώρα και δεν θα έκανε να φαίνεται ανόητο, έτσι;