Ο Filippo Berio Exec προβλέπει ανάκαμψη παραγωγής, πτώση των τιμών

Περίληψη

Ο Ντούσαν Κάλιεβιτς είναι αισιόδοξος για την επερχόμενη συγκομιδή ελιάς στη Μεσόγειο, με την παραγωγή να αναμένεται να φτάσει τους 3.2 – 3.3 εκατομμύρια μετρικούς τόνους παγκοσμίως, οδηγώντας σε χαμηλότερες τιμές στην προέλευση. Παρά το γεγονός ότι ορισμένες περιοχές παρουσιάζουν παραγωγή κάτω του μέσου όρου, χώρες όπως η Ισπανία, η Τουρκία και η Τυνησία αναμένουν σημαντική ανάκαμψη της παραγωγής, με τη συνολική αύξηση να αποδίδεται στις καλύτερες καιρικές συνθήκες, στην ωρίμανση νέων δέντρων και στην κρατική υποστήριξη για τον κλάδο. Ο Kaljevic υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή στον τομέα του ελαιολάδου και αύξηση της ζήτησης των καταναλωτών μέσω της εκπαίδευσης και της οικονομικής προσιτότητας για να εξασφαλιστεί μακροπρόθεσμη επιτυχία.

Ο Ντούσαν Κάλιεβιτς αισθάνεται ανοδικός καθώς οι πολλά υποσχόμενες συγκομιδές ελιάς ξεκινούν σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και οι τιμές στην αρχή αναμένεται να μειωθούν.

"Εξετάζουμε 3.2, ίσως 3.3 εκατομμύρια μετρικούς τόνους παγκοσμίως», είπε ο διευθύνων σύμβουλος της Βόρειας Αμερικής Filippo Berio. Olive Oil Times. ​"Αυτός είναι ένας σημαντικός αριθμός».

Η καλλιεργητική χρονιά 2024/25 αναμένεται να είναι η πρώτη ​"κανονική» συγκομιδή από το 2021/22, όταν η παραγωγή έφτασε τους 3.4 εκατομμύρια τόνους.

Στα δύο καλλιεργητικά έτη που μεσολάβησαν, η παραγωγή μειώθηκε στους 2.6 και 2.4 εκατομμύρια τόνους, αντίστοιχα. συνεχόμενα χρόνια υψηλών ανοιξιάτικων θερμοκρασιών και ξηρασίας απέδωσαν τις χαμηλότερες σοδειές εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.

Η Ισπανία είναι ο κόμβος της παγκόσμιας παραγωγής ελαιολάδου και ο Kaljevic προβλέπει ότι η παραγωγή θα φτάσει τους 1.5 εκατομμύρια τόνους, ​"διπλάσια από τις δύο τελευταίες συγκομιδές».

"Ο χειμώνας ήταν ιδανικός για επώαση ελαιολάδου», είπε, με πολλές βροχές και μέτριες θερμοκρασίες. ​"Αυτό θα πρέπει να είναι μια μεγάλη ανακούφιση για ολόκληρο τον κλάδο».

Μαζί με την Ισπανία, οι παραγωγοί στην Τουρκία και την Τυνησία αναμένουν επίσης σημαντικές ανάκαμψη στην παραγωγή.

Ο Κάλιεβιτς εκτιμά ότι η Τυνησία θα παράγει περίπου 300,000 τόνους, 36 τοις εκατό πάνω πέρυσι και 56,000 τόνους περισσότερους από τον μέσο όρο της πενταετίας.

Στην Τουρκία, η παραγωγή αναμένεται να ανέλθει στους 350,000 τόνους περίπου, ξεπερνώντας περσινή απόδοση 180,000 τόνων και 39 τοις εκατό πάνω από τον μέσο όρο της πενταετίας.

Ο Κάλιεβιτς απέδωσε τις αυξήσεις της παραγωγής και στις δύο χώρες σε έναν συνδυασμό καλύτερων καιρικών συνθηκών από την προηγούμενη συγκομιδή, νέων δέντρων που εισέρχονται στην ωριμότητα και πολλών ελαίων που εισέρχονται σε ​»ετησίως» στον φυσικό κύκλο εναλλασσόμενου ρουλεμάν των ελαιόδεντρων.

"Υπάρχουν τεράστια κίνητρα και κρατικές επενδύσεις, και τόσο η Τυνησία όσο και η Τουρκία έχουν κάνει φανταστική δουλειά», πρόσθεσε. ​"Τα υπουργεία γεωργίας τους υποστηρίζουν τη βιομηχανία… Κάθε χρόνο, γίνονται περισσότερες επενδύσεις σε εντατικές και υπερεντατικές εκμεταλλεύσεις».

Ωστόσο, ορισμένες περιοχές της Τυνησίας και του γειτονικού Μαρόκου δέχθηκαν υπερβολικές βροχοπτώσεις. Ως αποτέλεσμα, η παραγωγή αναμένεται να παραμείνει κάτω από το μέσο όρο στο Μαρόκο.

Ο Κάλιεβιτς υπολόγισε ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός ελαιολάδου της Βόρειας Αφρικής θα αποδίδει μεταξύ 100,000 και 120,000 τόνους, πολύ κάτω από τον μέσο όρο των 160,000 τόνων.

Μαζί με το Μαρόκο, ο Kaljevic επιβεβαίωσε ότι η παραγωγή είναι αναμένεται να πέσει στην Ιταλία, κυρίως λόγω των παραγωγών που εισέρχονται σε ένα ​»εκτός έτους και κάποιες ακραίες καιρικές συνθήκες.

Εν τω μεταξύ, η παραγωγή στην Ελλάδα είναι αναμένεται να διπλασιαστεί από τα περσινά χαμηλά στους 250,000 έως 280,000 τόνους.

Οι Πορτογάλοι παραγωγοί αναμένουν επίσης καλύτερη απόδοση – μεταξύ 170,000 και 190,000 τόνων – λόγω των ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών και της εισόδου πολλών δέντρων ​»σε έτος.'

Σύμφωνα με τον Kaljevic, η παραγωγή ελαιολάδου στη Συρία είναι επίσης αναμένεται να ανακάμψει, φτάνοντας τους 140,000 τόνους.

Ο Filippo Berio αγοράζει ελαιόλαδο λαμπάντε από ελαιοτριβεία στα βορειοδυτικά της χώρας, που σήμερα κατέχονται από την Τουρκία, το διυλίζει στην Ιταλία και το αναμειγνύει με παρθένο και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο να πωληθεί ως ​»αγνός» ή ​»έξτρα ελαφρύ ελαιόλαδο.

"Σίγουρα υπάρχει ένα διαρκές ζήτημα σχετικά με την ασφάλεια και τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά η κυβέρνηση προστατεύει τη γεωργία», είπε. ​"Παρά τα οικονομικά ζητήματα και τον εμφύλιο, επενδύουν στο ελαιόλαδο».

Ως αποτέλεσμα της ανάκαμψης της παραγωγής, ο Kaljevic προβλέπει τιμές ελαιολάδου στην αρχή θα μειωθεί έως τις αρχές του 2025 καθώς τα αποθέματα ελαιολάδου αναπληρώνονται γρήγορα.

"Εάν ο αριθμός των 3.2 εκατομμυρίων μετρικών τόνων επιβεβαιωθεί μετά τους δύο πρώτους μήνες της συγκομιδής, αναμένω ότι η τιμή θα πέσει κάτω από τα 5 ευρώ τον Ιανουάριο», είπε.

Πράγματι, ορισμένα συμβόλαια προθεσμιακής αγοράς για τις αποστολές του πρώτου Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου φέρεται να κυμαίνονται μεταξύ 5 και 6 ευρώ ανά κιλό. Άλλοι ειδικοί προβλέπουν ότι οι τιμές θα μειωθούν μεταξύ 3 και 4 ευρώ ανά κιλό, εάν η συγκομιδή ανταποκρίνεται στις προσδοκίες.

"Δεν είμαι σίγουρος ότι θα πέσει κάτω από τα 4 € γιατί θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να προσαρμοστούν τα παγκόσμια αποθέματα. δεν υπάρχει καμία μεταφορά», είπε ο Κάλιεβιτς.

Αναμένει ότι κάποιο παρθένο και εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο που είναι ακόμα σε απόθεμα θα επαναταξινομηθεί σύντομα σε χαμηλότερη ποιότητα και θα αδειάσει από τις δεξαμενές καθώς θα καθαρίζονται και θα προετοιμάζονται για την επόμενη συγκομιδή.

Ο Filippo Berio προμηθεύεται το μεγαλύτερο μέρος του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου του από την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα. Ωστόσο, η κακή συγκομιδή και στις τρεις χώρες τα τελευταία χρόνια και η σταθερή αύξηση της παραγωγής στην Πορτογαλία, την Τυνησία και την Τουρκία οδήγησαν την εταιρεία να διαφοροποιήσει τη στρατηγική της για την προμήθεια.

Ο Kaljevic πρόσθεσε ότι η εταιρεία άρχισε επίσης να αγοράζει εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από την Αργεντινή και τη Χιλή για να συμπληρώσει το απόθεμά της στο μέσο της διαδρομής μεταξύ της συγκομιδής του βόρειου ημισφαιρίου.

Όπως πολλοί στον τομέα του ελαιολάδου, βλέπει κλιματική αλλαγή ως υπαρξιακή απειλή για τον κλάδο.

Ενώ επισημαίνει την ανθεκτικότητα των ελαιόδεντρων, ο Kaljevic ανησυχεί ότι τα ακραία καιρικά φαινόμενα και το όλο και πιο ζεστό και ξηρό κλίμα θα μπορούσαν να καταστήσουν μη βιώσιμη την επιχείρηση παραγωγής και πώλησης ελαιολάδου.

"Υπάρχει αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής», είπε ο Κάλιεβιτς. ​"Το μοτίβο αλλάζει. Αντί να βλέπουμε τον κύκλο συγκομιδής του ελαιολάδου για πέντε έως δέκα χρόνια, τώρα κοιτάμε δύο έως τρία χρόνια».

Μεσοπρόθεσμα, προβλέπει ότι ορισμένες ελαιοκαλλιεργητικές περιοχές στην Ευρώπη και την Καλιφόρνια θα επεκταθούν προς τα βόρεια. Οι αναφορές από την Ιταλία δείχνουν ότι ο αριθμός των ελαιώνων και των παραγωγών λαδιού είναι αυξάνεται στα βόρεια ενώ οι αριθμοί αυτοί παραμένουν σταθεροί ή πέφτουν στα νότια.

Ο Κάλιεβιτς πιστεύει ότι οι εταιρείες πρέπει να προσαρμοστούν στο μεταβαλλόμενο κλίμα μελέτη νέων ποικιλιών ελιάς και το γονιδίωμα της ελιάς. Ζήτησε επίσης περισσότερες επενδύσεις για την ανάπτυξη νέας τεχνολογίας για την αύξηση της απόδοσης του μύλου και τη βελτιστοποίηση των αγρονομικών πρακτικών.

"Πρέπει να επενδύσουμε στην τεχνολογία, που σημαίνει μικροφιλτράρισμα του νερού στα τετράγωνα και τις σειρές που το χρειάζονται οι ελιές», είπε ο Kaljevic. ​"Ταυτόχρονα, πρέπει να επενδύσουμε στη φύτευση νέων πολύ έντονων ποικιλιών ελιάς».

Για το σκοπό αυτό, ο Filippo Berio μελετά 50 διαφορετικές ποικιλίες στο υπαίθριο εργαστήριό του στην Ιταλία, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που δεν φυτεύονται πλέον εμπορικά.

"Οκτώ από αυτούς τους 50 είναι πιο ανθεκτικοί έναντι του ελιά καρπού και Xylella fastidiosa», είπε ο Κάλιεβιτς. ​"Χρειάζονται επίσης λιγότερο νερό».

Ενώ ο Kaljevic ξοδεύει πολύ χρόνο σκεπτόμενος την πλευρά της προσφοράς της επιχείρησης ελαιολάδου, ο στόχος του στο Filippo Berio Βόρεια Αμερική είναι να αυξήσει τη διείσδυση των νοικοκυριών και την κατά κεφαλήν κατανάλωση στην τρίτη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα και μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.

"Όταν μιλάμε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μιλάμε για μια ήπειρο και όχι για μια χώρα», είπε. ​"Ένας καταναλωτής στη Φλόριντα ή κάποιος στη Βόρεια Ντακότα αντιλαμβάνεται το ελαιόλαδο εντελώς διαφορετικά».

Σύμφωνα με τον Kaljevic, η αγορά των ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα δύσκολο να διεισδύσει σε μεγάλη κλίμακα λόγω του τεράστιου μεγέθους, των διαφορετικών κλιματικών συνθηκών, της σημαντικής εισοδηματικής ανισότητας και της πολιτιστικής ποικιλομορφίας της.

"Υπάρχει ένα σχέδιο για να αυξηθεί η διείσδυση των νοικοκυριών», είπε. ​"Σήμερα, είναι σε επίπεδο 45 τοις εκατό. 55 στις 100 οικογένειες στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν χρησιμοποιούν καθόλου ελαιόλαδο. "

"Το 45 τοις εκατό των οικογενειών που καταναλώνουν ελαιόλαδο έχουν υψηλότερο εισόδημα από το μέσο όρο και έχουν περισσότερες γνώσεις για το προϊόν», πρόσθεσε ο Kaljevic. ​"Αυτός ο καταναλωτής των ΗΠΑ είναι έτοιμος να πληρώσει ελαφρώς περισσότερα από τους καταναλωτές στον υπόλοιπο κόσμο».

Πιστεύει ότι η αύξηση της προσφοράς, η διατήρηση δίκαιων τιμών για τους πελάτες και τους καταναλωτές και η αυξανόμενη ζήτηση μέσω της εκπαίδευσης είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη επιτυχία του κλάδου.

"Πρέπει να κάνουμε αυτό το προϊόν πιο διαθέσιμο, πιο προσιτό και πιο κατανοητό για τους καταναλωτές σε όλο τον κόσμο», είπε. ​"Δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί η παραγωγική ικανότητα χωρίς να αυξηθεί η ζήτηση».