Συνιδρυτής Boundary Bend: Η ποιότητα και οι επενδύσεις είναι το κλειδί για το μέλλον του ελαιολάδου

"Οτιδήποτε είναι προς το συμφέρον των καταναλωτών είναι προς το συμφέρον των καλλιεργητών», δήλωσε ο Rob McGavin, ο εκτελεστικός πρόεδρος της Οριοθέτηση κάμψης, είπε στους Olive Oil Times.

Από τότε που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο το 1993, ο ΜακΓκάβιν ασχολήθηκε με τη γεωργία, αγοράζοντας πρώτα έναν μικρό αμπελώνα στη Νότια Αυστραλία πριν συνιδρυθεί ο Μπάουνταρυ Μπεντ με τον συμμαθητή του στο κολέγιο, Πωλ Ρίορνταν, τέσσερα χρόνια αργότερα στη Βικτώρια.

Στα 24 χρόνια από την ίδρυση της Boundary Bend, ο McGavin βοήθησε να μετατραπεί η εταιρεία στον μεγαλύτερο παραγωγό και πωλητή αυστραλιανού έξτρα παρθένου ελαιολάδου.

Η Boundary Bend παράγει περίπου το 70 τοις εκατό του αυστραλιανού ελαιολάδου από τους ελαιώνες της και αποτελεί περίπου το 80 τοις εκατό του μεριδίου της εγχώριας αγοράς των πωλήσεων έξτρα παρθένου ελαιολάδου.

Από στήσιμο καταστήματος στην Καλιφόρνια το 2015, η εταιρεία έγινε επίσης ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ελαιολάδου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Παρά τη μετέωρη άνοδό τους, ο ΜακΓκάβιν περιέγραψε πολλά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της 24χρονης καριέρας του στο παραγωγή ελαιολάδου.

"Λίγο πολύ έπρεπε να επιβιώσουμε τις πρώτες μέρες στην ίδια τιμή που έστελναν οι εισαγωγείς ​»επιπλέον φως "και ​»αγνό», είπε. ​"Τώρα, καθώς εκπαιδεύσαμε τους καταναλωτές, μπορέσαμε να το αυξήσουμε για να μας επιτρέψει να επιστρέψουμε, αλλά κάναμε τρομερές απώλειες και είχαμε μερικές πραγματικά τρομακτικές στιγμές, ιδιαίτερα τα πρώτα 12 χρόνια της επιχείρησης».

Οι απώλειες ξεκίνησαν νωρίς αφού ο McGavin και ο Riordan φύτεψαν δέντρα Barnea που εισήχθησαν από το Ισραήλ. Το ζευγάρι γρήγορα ανακάλυψε ότι τα δέντρα δεν ανταπεξήλθαν καλά στο κλίμα στη Βικτώρια, έτσι τα τράβηξαν όλα και ξαναφύτευσαν διαφορετικές ποικιλίες.

"Ήταν δίκη και τρόμος», είπε ο ΜακΓκάβιν.

Ωστόσο, η αρχή της εστίασης στον καταναλωτή και την ποιότητα οδήγησε την Boundary Bend να γίνει μία από τις κορυφαίες εταιρείες παραγωγής στον κόσμο και ένα ιδιωτικό ερευνητικό ίδρυμα που έχει δημοσιεύσει 26 εργασίες με κριτές από την έναρξή του.

"Είναι πολύ απλό», είπε ο McGavin, ​"διασφαλίζοντας ότι οι καταναλωτές θα έχουν μια φανταστική εμπειρία και ότι το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο είναι αυτό που λέγεται».

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος κατά την άποψη του McGavin είναι το ανούσια προθέματα συνδέεται με εξευγενισμένα ελαιόλαδα, ειδικά ​"επιπλέον φως» και ​"ΚΑΘΑΡΟΣ."

"Ο κλάδος πρέπει να πέσει ​»επιπλέον φως», και ​»αγνό», είπε. ​"Η βιομηχανία πρέπει απλώς να σταματήσει να προσποιείται ότι όλο το ελαιόλαδο είναι υπέροχο, αλλά το εξαιρετικό παρθένο είναι ακριβώς αυτό που βάζετε στις σαλάτες σας».

Ωστόσο, ο McGavin τόνισε ότι οι καλλιεργητές και οι καταναλωτές δεν είναι τα προβλήματα. Αντίθετα, το πιστεύει τιμές ελαιολάδου φταίνε.

"Για να είμαι ειλικρινής, δεν υπάρχει σχεδόν κανένας λόγος να υπάρχει εξευγενισμένο ελαιόλαδο», είπε. ​"Υπάρχουν επειδή το σήμα της τιμολόγησης στους καλλιεργητές».

Σύμφωνα με ημερομηνία από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου, οι τιμές του έξτρα παρθένου ελαιολάδου στη Χαέν, την αγορά αναφοράς στην Ισπανία, είναι 3.275 ευρώ ανά κιλό, ενώ οι τιμές του ραφιναρισμένου ελαιολάδου είναι 2.885 ευρώ, μόλις 12 τοις εκατό χαμηλότερες.

"Οι καλλιεργητές βγάζουν περισσότερα χρήματα σκουπίζοντας τις ελιές τους από το έδαφος και πουλώντας το λάδι ως εξευγενισμένο από ό,τι [από] εξαιρετικό παρθένο, επειδή η τιμή είναι μόνο 10 τοις εκατό διαφορετική, αλλά έχουν πολύ περισσότερη συσσώρευση λαδιού και υπάρχουν λιγότερα κόστη και προβλήματα με τη σοδειά», είπε.

Ο McGavin είπε ότι η λύση για αυτό είναι να προστεθεί αξία στα εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα μειώνοντας το κόστος και εκπαιδεύοντας τους καταναλωτές για οφέλη για την υγεία και οργανοληπτικές απολαύσεις της κατανάλωσης του υψηλότερου βαθμού.

"Αν κοιτάξετε Το παράδειγμα της Αυστραλίας, οι καταναλωτές όντως πληρώνουν για την ποιότητα όταν καταλαβαίνουν, αλλά απαιτεί απόλυτη δέσμευση να είναι μια έξτρα παρθένα αληθινή έξτρα παρθένα — και να είναι έξτρα παρθένα μέχρι την ημερομηνία λήξης της χρήσης», είπε.

Μεταξύ των τρόπων με τους οποίους η Boundary Bend έφτασε στο σημείο όπου θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους εισαγωγείς ήταν η μείωση του κόστους παραγωγής μέσω της αύξησης της αποτελεσματικότητας.

Για παράδειγμα, η εταιρεία εγκατέστησε αισθητήρες υπεδάφους στα άλση και χρησιμοποιεί δορυφορική τεχνολογία για να παρακολουθεί πότε τα δέντρα χρειάζονται συγκεκριμένες εισροές.

"Η τεχνολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο γιατί έχει να κάνει με το πόσο νερό, άζωτο φώσφορο, κάλιο και άνθρακα χρησιμοποιείτε, εκπέμπετε ή βυθίζετε ανά λίτρο ελαιολάδου που παράγεται τελικά — αυτός είναι ο υπολογισμός», είπε ο McGavin.

"Με όλη την προσεκτική παρακολούθηση που κάνουμε και τα χρόνια έρευνας, γνωρίζουμε καλύτερα από τους περισσότερους πότε τα δέντρα χρησιμοποιούν καθένα από αυτά τα θρεπτικά συστατικά και σε ποιους όγκους», πρόσθεσε. ​"Επομένως, δεν τους δίνουμε άζωτο όταν δεν το θέλουν ούτε το χρησιμοποιούν σε ολόκληρο τον εννιάμηνο κύκλο ανάπτυξης».

Τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Αυστραλία, η εταιρεία επικεντρώνεται επίσης φυτεύοντας περισσότερους ελαιώνες μέσης πυκνότητας, για το οποίο ο McGavin είπε ότι επιτυγχάνουν την καλύτερη ισορροπία μεταξύ της ποικιλίας των ποικιλιών, της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της οικονομικής αποδοτικότητας.

"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μέση πυκνότητα είναι συνολικά η πιο παραγωγική, η πιο βιώσιμη», είπε, αναφερόμενος στην τακτοποίηση των δέντρων σε απόσταση 5.5 έως 6 μέτρων το ένα από το άλλο. ​"Είναι το καλύτερο για τον καταναλωτή γιατί μπορεί να καλλιεργήσει οποιαδήποτε ποικιλία ελαιόδεντρων. Οι ελιές συσσωρεύουν περισσότερο λάδι, υπάρχει λιγότερο κλάδεμα, χρειάζεται λιγότερο κεφάλαιο και έχετε καλύτερες αποδόσεις.»

Σύμφωνα με τον Juan Vilar, στρατηγικό σύμβουλο, το παγκόσμιο ελαιόλαδο η παραγωγή είναι σε τάση προς μέτρια πυκνότητα (ονομάζεται επίσης υψηλή πυκνότητα) και εξαιρετικά υψηλής πυκνότητας φυτείες από παραδοσιακούς ελαιώνες.

Σε μια πρόσφατη ανάλυση, ο Vilar προέβλεψε ότι το 39 τοις εκατό των ελαιώνων στον κόσμο θα φυτευτούν παραδοσιακά μέχρι το 2041, από 92 τοις εκατό το 1991.

Ωστόσο, ο McGavin πιστεύει ότι η μέση πυκνότητα θα παίξει πιο σημαντικό ρόλο από την υπερ-υψηλή πυκνότητα λόγω των μικρότερων εισροών που απαιτούνται και της προσαρμοστικότητας σε άλλες ποικιλίες.

Η Arbequina και η Koroneiki είναι οι δύο κύριες ποικιλίες που φυτεύονται σε εξαιρετικά υψηλή πυκνότητα και ο McGavin πιστεύει ότι οι καταναλωτές αναζητούν ένα ευρύτερο γευστικό προφίλ από αυτό που παρέχουν αυτές οι ποικιλίες.

"Δεν λέω ότι η εξαιρετικά υψηλή πυκνότητα είναι κακή», είπε. ​"Απλώς λέω ότι το να έχεις όλη την Καλιφόρνια να αναπτύσσεται με εξαιρετικά υψηλή πυκνότητα είναι κακό, αλλά αν ήταν το 30 τοις εκατό της βιομηχανίας, είναι εντάξει».

Μαζί με τη μείωση του κόστους παραγωγής, ο McGavin τόνισε ότι η προστιθέμενη αξία είναι ο τρόπος του μέλλοντος. Είπε ότι η αυστραλιανή αγορά είναι απόδειξη ότι οι μορφωμένοι καταναλωτές ξοδεύουν περισσότερα χρήματα σε υψηλής ποιότητας εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, επειδή ξέρουν ότι είναι καλό για αυτούς και πιστεύει ότι η δημιουργία αυτού του παραδείγματος κατανάλωσης ενθαρρύνει περισσότερους παραγωγούς να επικεντρωθούν στην ποιότητα και να παραιτηθούν από το ανούσιο μάρκετινγκ όροι.

"Εάν σκέφτεστε πρώτα τον καταναλωτή, τα οφέλη για την υγεία βρίσκονται στο πολυφαινόλες, οπότε αυτό πρέπει να μεγιστοποιήσετε στο λάδι σας», είπε. ​"Γι' αυτό οι καταναλωτές θα ξοδέψουν τα χρήματα. Δεν έχουν πρόβλημα να αγοράσουν κάτι αν ξέρουν πόσο σημαντικό είναι για την υγεία της οικογένειάς τους».

Ο McGavin είπε ότι οι καταναλωτές πρέπει να το γνωρίζουν αυτό ​"ραφιναρισμένα ελαιόλαδα, που είναι όλα τα άλλα μαγειρικά λάδια συν ​»επιπλέον φως "και ​»αγνό, να έχετε τρανς λιπαρά, πολικές ενώσεις και πράγματα που ξέρουμε ότι είναι πολύ κακά για εσάς».

Για το σκοπό αυτό, η Boundary Bend συνεργάζεται με άλλους καλλιεργητές στην Αυστραλία και την Καλιφόρνια για να τους βοηθήσει να βελτιώσουν την ποιότητα μέσω της εκπαίδευσης των παραγωγών και της επένδυσης σε ορισμένες από τις αναδυόμενες τεχνολογίες.

Συνολικά, ο McGavin πιστεύει ότι η πίτα είναι αρκετά μεγάλη για όλους. Η συνεργασία θα βοηθήσει πολύ ώστε να πειστούν οι καταναλωτές να αγοράσουν εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο υψηλής ποιότητας και να πείσουν τους παραγωγούς ότι ο χρόνος και οι επενδύσεις τους θα πρέπει να δαπανηθούν αναλόγως.

"Εάν συνεργαστούμε, θα εκπαιδεύσουμε καλύτερα τους καταναλωτές», είπε. ​"Οι καταναλωτές θα έχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Οι καλλιεργητές θα είναι πιο κερδοφόροι. Θα φυτέψουν περισσότερα. Όλος ο κλάδος θα γίνει μεγαλύτερος. Είναι αυτοεκπληρούμενο».