Ο Rob McGavin του Cobram Estate

"Η καλλιέργεια μιας ελιάς είναι εύκολη, αλλά η καθιέρωσή της με συνέπεια είναι πολύ δύσκολη και αυτό είναι προς όφελός μας. "

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Rob McGavin, συνιδρυτής και εκτελεστικός πρόεδρος της αυστραλιανής εταιρείας ελαιολάδου Boundary Bend, και η διάσημη μάρκα εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου Cobram Estate, περιγράφουν πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσει μια ακμάζουσα επιχείρηση ελαιολάδου. Αλλά αυτό ακριβώς έκανε, μετατρέποντας την εταιρεία σε μεγαλύτερη κάθετα ολοκληρωμένη εταιρεία ελαιολάδου της Αυστραλίας σε μόλις πάνω από 10 χρόνια.

Ο κ. McGavin, που μεγάλωσε σε μια κτηνοτροφία προβάτων και βοοειδών στο δυτικό Κουίνσλαντ, πήρε το δικό του ​"οικονομική έναρξη »στην επιχείρηση οίνου. Ήταν σε μια περιοδεία ράγκμπι στην Ιρλανδία όταν παρατήρησε τη φήμη για το αυστραλιανό κρασί και άρχισε να σκέφτεται τι θα μπορούσε να κάνει που θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. ​"Εκείνη την εποχή η αγορά εξακολουθούσε να είναι καταθλιπτικά αρκετά, δεν είχε φουσκώσει, αλλά θα μπορούσατε να πείτε ότι ήταν στο δρόμο προς τα πάνω », είπε.

Και έτσι εγγράφηκε σε ένα μάθημα Διοίκησης Αγροτικών Επιχειρήσεων στο Markers Oldham College στο Geelong της Βικτώριας το 1992 σε ηλικία 23 ετών προτού αγοράσει έναν μικρό αμπελώνα 35 στρεμμάτων στη Νότια Αυστραλία. Κατά τα επόμενα επτά χρόνια έχτισε αυτό το μικρό κομμάτι γης σε έναν αμπελώνα άνω των 600 στρεμμάτων, πουλώντας το 80% της εταιρείας το 2003.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνεργάστηκε με έναν φίλο του κολλεγίου, τον Paul Riordan, ο οποίος ασχολήθηκε με τη βιομηχανία της ελιάς. Ο κ. McGavin λέει ότι εκείνη την εποχή η αυστραλιανή κυβέρνηση έκανε πολλή δουλειά στο ελαιόλαδο και, αφού είχε επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε αμπελώνες, έψαχνε να κάνει κάτι άλλο. Η απώλεια και των δύο γονέων από τον καρκίνο τον ενέπνευσε επίσης να κοιτάξει πέρα ​​από τη δημιουργία χρημάτων και να προωθήσει μια πιο υγιεινή διατροφή, όπως το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

"Είχα πολλή εμπειρία στην ανάπτυξη μιας κηπευτικής επιχείρησης και ο Paul δεν είχε αλλά είχε κάνει πολύ περισσότερη δουλειά στη βιομηχανία και ποιες ποικιλίες πρέπει να φυτέψουμε για να ξεκινήσουμε καλά », είπε. ​"Όσον αφορά το πού να φυτέψω και τοποθεσίες και πού να τα αναπτύξω, υποθέτω ότι αυτός ήταν ο τομέας εξειδίκευσής μου. "

Είπε από τότε ότι χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να γυρίσει το πρώτο χώμα. Ο κ. Riordan ταξίδεψε στο εξωτερικό και πέρασε μερικούς μήνες με τους κορυφαίους εμπειρογνώμονες ελαιολάδου στον κόσμο στο Ισραήλ, την Ιταλία, την Ελλάδα και την Ισπανία, και επέλεξε πέντε ποικιλίες που θα ήταν οι σημαντικότερες ποικιλίες παραγωγής τους. Αυτά εισήχθησαν στο νηπιαγωγείο τους στην Αυστραλία από τα μητρικά δέντρα στο Ισραήλ, επειδή ανησυχούσαν ότι αυτά που καλλιεργήθηκαν στην Αυστραλία μπορεί να μην είναι αληθινά στο είδος ή γενετικά σωστά.

"Αποφασίσαμε πολύ νωρίς ότι χρειαζόμαστε 1000 εκτάρια (2471 στρέμματα) ελιών αν θέλαμε να δώσουμε στον εαυτό μας μια καλή ευκαιρία επιτυχίας », είπε. ​"Αυτό ήταν λογικά φιλόδοξο τότε. Δεν υπήρχαν ελαιώνες στην Αυστραλία που να ήταν οπουδήποτε κοντά σε αυτό το μέγεθος. ​"Έτσι, ήρθε με πολλούς κινδύνους για τους οποίους πιθανώς δεν γνωρίζαμε τότε. Αλλά όταν είστε νέοι και φιλόδοξοι κοιτάζετε πάντα τα θετικά και νομίζετε ότι θα είστε σε θέση να διαχειριστείτε τα αρνητικά. Τι έχουμε, αλλά ήταν πολύ σκληρή δουλειά. "

Το ζευγάρι αποφάσισε τελικά να φυτέψει 200 ​​εκτάρια (περίπου 500 στρέμματα) τον πρώτο χρόνο, το οποίο θα έπαιρνε περίπου 7 εκατομμύρια δολάρια (6.78 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ), από τα οποία δεν είχαν πουθενά. Έτσι, σε καλό παλιό ύφος χωρών, ένωσαν την οικογένεια και τους φίλους τους για να επενδύσουν στον πρώτο ελαιώνα που φυτεύτηκε στα τέλη του 1999 στο Boundary Bend στη βόρεια Βικτώρια. Έκαναν το ίδιο πράγμα το 2000 και ξανά το 2001 έως ότου είχαν φυτευτεί 500 εκτάρια. ​"Δεν πετύχαμε το στόχο μας στα 1000 εκτάρια, αλλά έχουμε μια αρκετά καλή αρχή και στη συνέχεια σκεφτήκαμε ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο να βεβαιωθούμε ότι θα λειτουργήσει », είπε.

Η επιχείρηση ξεκίνησε όταν ο Αργεντινός εμπειρογνώμονας ελαιολάδου Leandro Ravetti προσχώρησε στην εταιρεία ως Εκτελεστικός και Τεχνικός Διευθυντής το 2001. Μέχρι το 2004, η εταιρεία παρήγαγε το 25% της παραγωγής της Αυστραλίας σε ελαιόλαδο, αλλά με μόλις το 2.5% της φυτείας της Αυστραλίας. ​"Έτσι, κάναμε καλά. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που φυτεύτηκαν ελαιώνες που δεν είχαν αποδώσει καθόλου », είπε ο κ. McGavin.

Η Timbercorp, μια μεγάλη αυστραλιανή εταιρεία ελιάς, αμυγδάλου και μπλε τσίχλας με 2770 εκτάρια ελαιώνων, ήταν μία από αυτές. Έτσι, στα τέλη του 2004 δεσμεύτηκε το Boundary Bend, το οποίο από το ίδιο δέντρο ηλικίας παράγει επτά φορές αυτό που δημιουργούσε ο Timbercorp, για να διαχειριστεί το άλσος του. Καθώς το Boundary Bend τα πήγε τόσο καλά με τους ελαιώνες του, η Timbercorp αποφάσισε να συνεχίσει να φυτεύει ελιές, και αύξησε τη συνολική έκταση της, συμπεριλαμβανομένων των δέντρων δανείων έως και 6500 εκτάρια (16,000 στρέμματα).

Στη συνέχεια, πέρυσι, η Timbercorp αναγκάστηκε να τεθεί υπό εκκαθάριση, μαζί με πολλές άλλες εταιρείες που μειώθηκαν κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. ​"Είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να μπορέσουμε να αγοράσουμε όλους τους ελαιώνες από τον εκκαθαριστή ", δήλωσε ο κ. McGavin. ​"Είχαμε το εργοστάσιο επεξεργασίας, τους θεριστές. Ήταν πολύ επικίνδυνο για οποιονδήποτε άλλο. " Είπε ότι αυτή ήταν μια θεμελιώδης αλλαγή στην επιχείρηση του Boundary Bend που την έβαλε σε πολύ καλή θέση στην αγορά.

"Αλλά είχαμε κάποιες δυσκολίες ", είπε. ​"Είναι απλά δύσκολο. Και θα έλεγα ότι το 95% των ανθρώπων που βγαίνουν έξω και φυτεύουν έναν ελαιώνα - ακόμα κι αν βρίσκονται στη βιομηχανία - αγωνίζονται πραγματικά, γιατί είναι πολύ, πολύ δύσκολο να τους κάνουμε να παράγουν με συνέπεια - για να κάνουν τη γονιμοποίηση σας σωστή, τη διατροφή νερό, επεξεργασία, εφοδιαστική σωστά - έτσι ώστε να έχετε μια εξαιρετική ποιότητα EVOO από την άλλη πλευρά σε ανταγωνιστική τιμή. " Αυτός είναι ένας συνεχής αγώνας για τη βιομηχανία, με την τιμή του EVOO μόνο ​"τρομερός".

"Θα έλεγα ότι είναι κάτω από την παραγωγή κόστους για σχεδόν όλους στον κόσμο ", είπε. ​"Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για μια αρκετά συναρπαστική βιομηχανία που προχωράει επειδή έχω πάει στη γεωργία για πολύ καιρό για να ξέρω ότι όταν η τιμή είναι αρκετά χαμηλή, κανείς δεν φυτεύει και κανείς δεν επενδύει σε φυτείες, κάτι που δεν συνέβη πραγματικά σε κανένα τρόπος για τα τελευταία 10 χρόνια, οπότε δεν υπάρχει νέα προσφορά, αλλά υπάρχει συνεχής παγκόσμια αύξηση της ζήτησης για EVOO. Έτσι, όταν γυρίζει, όταν δεν υπάρχει αρκετή έξτρα παρθένα περιοχή, όταν κάποιος σκέφτεται να φυτέψει είναι πέντε χρόνια έως ότου έχει οποιοδήποτε είδος παραγωγής, όταν η Κίνα επιβαρύνει το 60% ανά έτος, καθώς και την Ινδία και άλλα μέρη. "

Ένας άλλος από τους αγώνες που αντιμετώπισε η αυστραλιανή ελαιοβιομηχανία είναι η σοβαρή ξηρασία. ​"Θα έλεγα ότι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η Timbercorp άρχισε να εκκαθαρίζεται ήταν η ξηρασία ", δήλωσε ο κ. McGavin. ​"Τους κόστισε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για τη μίσθωση επιπλέον νερού. " Το νότιο τμήμα της Αυστραλίας διασχίζει τώρα τα δάχτυλά του και αποχαιρετά την ξηρασία, με το Murray-Darling Basin να αποθηκεύει πάνω από 66% και τα φράγματα Hume στο 77% γεμάτα και γεμάτα γρήγορα, επίπεδα που δεν έχει δει σε 10 χρόνια.

Όσον αφορά τη θέση της αυστραλιανής βιομηχανίας ελαιολάδου παγκοσμίως, ο κ. McGavin λέει ότι είναι ακόμα πολύ μικρή. Αλλά λέει ότι είναι σε εξαιρετική θέση να αναπτυχθεί, με ορισμένες αλλαγές να σηματοδοτηθούν. ​"Μέχρι που βρισκόμαστε, είμαστε ένας παραγωγός χαμηλού κόστους ελαιόλαδου πολύ υψηλής ποιότητας με μια πολύ καλή ευκαιρία για ανάπτυξη. Αλλά για κάποιον να πραγματοποιήσει την επένδυση, η τιμή πρέπει να αυξηθεί στο ελαιόλαδο γιατί απλά δεν μπορούσατε να δικαιολογήσετε τη φύτευση ενός μεγάλου μεγάλου ελαιώνα σε αυτές τις τρέχουσες τιμές.

"Θα περίμενα μια πολύ διαρκή αύξηση της τιμής για το EVOO παγκοσμίως, γιατί ξέρω ότι είναι το μόνο προϊόν πετρελαίου που είναι υγιές και μη αλλοιωμένο και φυσικό, και αυτό θέλουν οι καταναλωτές. Νομίζω ότι η Αυστραλία είναι αρκετά καλά τοποθετημένη, γιατί είμαστε η μόνη χώρα που έχει αναπτύξει ένα μοντέλο για τη σύγχρονη ελαιοκαλλιέργεια. Παίρνουμε 10 φορές την απόδοση του παγκόσμιου μέσου όρου, έτσι μπορούμε να συνεχίσουμε να επεκτείνουμε εδώ, αλλά μπορούμε επίσης να συνεχίσουμε να κυκλοφορεί το μοντέλο μας σε μέρη όπως η Αργεντινή. Η Αργεντινή είναι προφανώς ένας πολύ μεγαλύτερος παραγωγός από εμάς, αλλά η ποιότητά της είναι χαμηλότερου επιπέδου επειδή επιλέγουν τόσο πολύ ». (Η Boundary Bend κατέχει 1,500 εκτάρια (3,700 στρέμματα) ​"ιδιόκτητο έδαφος, εξαιρετικά κατάλληλο για ελιές, με σημαντικά αποθέματα νερού στην επαρχία San Juan, Αργεντινή "σύμφωνα με την ιστοσελίδα της.)

"Νομίζω ότι η Αυστραλία είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ελαιοκομικής βιομηχανίας. Θα υπάρξουν αρκετές σημαντικές εξελίξεις στο νότιο ημισφαίριο τα επόμενα 10 χρόνια όσον αφορά τη θέση μας στην παγκόσμια αγορά ", λέει ο McGavin.

Λέει ότι υπάρχει επίσης το παγκόσμιο ζήτημα των προτύπων ελαιολάδου και των νοθευμένων ελαίων, με μεγάλο μέρος του EVOO να καταναλώνεται παγκοσμίως που πωλείται ως EVOO, αλλά στην πραγματικότητα περιέχει λάδια σπόρου και εξευγενισμένο έλαιο. ​"Έτσι, καθώς χώρες όπως η Αυστραλία και οι ΗΠΑ επιβάλλουν τη σήμανση, θα υπάρξει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ της EVOO και των υπόλοιπων, επειδή οι καταναλωτές είναι εκεί για αυτό και η προσφορά δεν θα είναι εκεί », είπε.

Ο κ. McGavin λέει ότι οι Αυστραλοί καταναλωτές είναι οι ​"πιο τυχεροί και πιο χαλασμένοι καταναλωτές στον κόσμο »όσον αφορά την ποιότητα του λαδιού που μπορούν να αγοράσουν στο σούπερ μάρκετ έναντι της τιμής. Ένα παράδειγμα αυτού είναι το ​"καθημερινή μάρκα σούπερ μάρκετ "Cobram Estate Fresh and Fruity, η οποία τον περασμένο μήνα ανακοινώθηκε ως ο νικητής του χρυσού και του πρωταθλήματος EVOO στο περίφημο Σίδνεϊ Royal Fine Food Show. ​"Πόσα ελαιόλαδα χρυσού μετάλλου δεν είναι ακριβά που μπορείτε να αγοράσετε στο σούπερ μάρκετ; "λέει. ​"Οι καταναλωτές εδώ δεν το καταλαβαίνουν, αλλά ξέρω ότι βρισκόμαστε σε κάτι. "

Ο κ. McGavin λέει ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη μεθοδολογία παραγωγής του, στο γεγονός ότι ήταν σε θέση να τραβήξει μηχανικά και στον τρόπο με τον οποίο είναι κουρασμένος από τη βιομηχανία οίνου για καθαριότητα και επικαιρότητα. ​"Αυτό σημαίνει ότι το κόστος παραγωγής μας δεν είναι πολύ περισσότερο, αλλά η ποιότητά μας είναι απολύτως λαμπρή και μέχρι εκεί στο κορυφαίο 2% της ποιότητας οπουδήποτε στον κόσμο, αλλά δεν είναι μόνο λίγα λίτρα, είναι ολόκληρη η παραγωγή μας, " αυτος λεει. Αυτή η παραγωγή φέτος ανήλθε σε 36,400 τόνους ελιών και περίπου 6.5 εκατομμύρια λίτρα ελαιολάδου.

Το πάθος του κ. McGavin για τη βιομηχανία συνδυάζεται μόνο με το πνεύμα του. Στα 41 του, πέτυχε αυτό που πολλοί μπορούσαν να ονειρευτούν μόνο. Αυτό συμβάλλει στην αποφασιστικότητα, εργάζεται σκληρά και εργάζεται έξυπνα. ​"Και είναι ειλικρίνεια και ακεραιότητα και είναι κάτω στη γη ", είπε. ​"Εάν δεν το έχετε κερδίσει από την επιχείρησή σας και δεν το κάνετε αυτό, ίσως να είστε τυχερός και να πετύχετε, αλλά δεν θα διαρκέσει ».

Αλλά λέει ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η μακροπρόθεσμη άποψη. ​"Μην ανησυχείτε για αύριο, ανησυχείτε για 3 έως 5 έως 20 χρόνια », είπε. ​"Πάντα κάτι πάει στραβά. Η τιμή στρέφεται εναντίον σας, το νόμισμα στρέφεται εναντίον σας, αλλά αν έχετε μέσο όρο μακροπρόθεσμα, θα είναι εντάξει. Αν είστε αναγκασμένοι να πουλάτε σε δύσκολες στιγμές, αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει πρόβλημα. "

Ο κ. McGavin δήλωσε ότι η επιτυχία της Cobram Estate έγκειται στην προσεκτική προσέγγισή της σε κάθε πτυχή της επιχείρησης. ​"Το ρητό στην επιχείρησή μας είναι αυτό ​»δεν προσθέτετε σε άλλη επιχειρηματική μονάδα εκτός εάν πρόκειται να συνεχίσετε να εκτελείτε την υπάρχουσα επιχείρησή σας, επίσης ή καλύτερα από ό, τι στο παρελθόν », οπότε έχουμε μόνο τη μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων σε κάθε πτυχή της επιχείρησης. Και νομίζω ότι αν έχετε πραγματικά καλούς ανθρώπους και έχετε μια πολύ καλή κουλτούρα στην επιχείρησή σας, προχωρά πολύ.

Με περισσότερα χρυσά μετάλλια και επιχειρηματικά βραβεία κάτω από τη ζώνη τους από ό, τι θα μπορούσατε να κάνετε ένα ραβδί, οι μέθοδοι τους προφανώς λειτουργούν.