Μπορεί η Xylella να σταματήσει;

Το σκηνικό είναι μια ώριμη μέρα πτώσης στους αμπελώνες του Santoro Tenuta στη Valle d'Itria, μια γεωργική χώρα των θαυμάτων που αποτελεί τώρα το επίκεντρο των προσπαθειών να σταματήσει η εξάπλωση της Xylella fastidiosa, ένα θανατηφόρο βακτήριο φυτών που σκοτώνει χιλιάδες ελαιόδεντρα εδώ στην Απουλία, το τακούνι της Ιταλίας.

Ο Τζέναρο Σαντόρο, ένας 75χρονος αμπελουργός, έκοψε σταφύλια που έμειναν να κρέμονται μετά τη συγκομιδή. Ο αμπελώνας του περιβάλλεται από ελαιώνες και τείνει να ελιές γύρω από το οινοποιείο της tenuta.

Γνώρισα τον Gennaro από προηγούμενες επισκέψεις στην Valle d'Itria και σταμάτησα για να ακούσω τις σκέψεις του για την Xylella, μια δυσοίωνη φυτική ασθένεια που εξαπλώνεται στην Ευρώπη από τον Νέο Κόσμο, που είναι αντικείμενο ενός Olive Oil Times σειρά.

Οι επιστήμονες συγκρίνουν το τι συμβαίνει σήμερα μεταξύ των ελαιώνων σε ό, τι συνέβη στα τελευταία 1800 στην Ευρώπη με σταφύλια. Ένα έντομο που μοιάζει με αφίδες, το σταφύλι Phylloxera, εισήχθη στην Αγγλία από τον Νέο Κόσμο και προκάλεσε θάνατο στους αμπελώνες της Ευρώπης.

Ο ίδιος ο αμπελώνας του Gennaro Santoro χρονολογείται εκείνη την περίοδο, όταν η Φυλλοξέρα εισέβαλε στη Γαλλία και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για αρκετές δεκαετίες η Puglia ήταν άθικτη από τη Phylloxera και έγινε πλούσιος που προμηθεύει την Ευρώπη που δεν είχε κρασί.

"Ναι, θα μιλήσω γι 'αυτό, για την Xylella »είπε ο Gennaro φιλικά. ​"Αλλά επιτρέψτε μου να σας δείξω πρώτα τα αυτόχθονες αμπέλια που έχουμε φυτέψει! " Είναι ένας έμπειρος αγρότης ελβετικής-ιταλικής καταγωγής του οποίου η οικογένεια πηγαίνει γενιές σε αυτό contrada, μια ιταλική λέξη για μια μικρή αγροτική κοινότητα ή χωριό.

Με ιστορικό στη βιολογία και κάποιον πλούσιο στην τοπική ιστορία, η περιοδεία του διήρκεσε μια συναρπαστική ώρα.

Περπατούσε τις σειρές των αμπέλων, μάλλιζαν τους κλαδευτές του στον αέρα και όλο το διάστημα αναπαριστούσαν τα φεουδαρχικά κτήματα, το μασέρ που ιδρύθηκε από τους πρώην Ρωμαίους στρατιώτες και τις επακόλουθες εξεγέρσεις των αγροτών. και πώς τελικά το braccianti, οι αγρότες, κατέκτησαν την κοιλάδα.

Κοιτάζοντας τους πράσινους λόφους που τρέχουν με πέτρινους τοίχους, προσέφερε όλο και περισσότερο ιστορία.

"Εκεί οι Βυζαντινοί μοναχοί κάποτε σταμάτησαν να δώσουν νερό στα κοπάδια τους, κατά τη διάρκεια της μετακίνησης. Βλέπετε, α foggia είναι μια μεγάλη τάφρος που έσκαψαν για να μεταφέρουν τα νερά της βροχής στη Μουργία, όπου δεν υπάρχει ποτάμι και πηγάδια. Υπήρχε μια ομίχλη εδώ, και ονομαζόταν Sauro. "

Επιστρέψαμε στο όχημά μου στο μικρό πάρκινγκ πίσω από το οινοποιείο της οικογένειάς του, όπου αναπτύσσονται μερικές ελιές. Ο ήλιος δύει και πλησίασε η ώρα του δείπνου.

"Τι γίνεται όμως με την Xylella; " Τον ρώτησα ξανά.

Χτύπησε. ​"Είναι λάθος. Δεν μπορείτε να κόψετε όλα τα ελαιόδεντρα. Πρέπει να επιδιώξουμε να ζήσουμε με την ασθένεια, όπως πάντα έκαναν οι αγρότες ".

Ήταν, όμως, αισιόδοξος και σίγουρα δεν πίστευε ότι τα ελαιόδεντρα που σπρώχνουν το κομμάτι της υπαίθρου θα πέσουν θύματα της Xylella και θα πεθάνουν.

"Δεν ανησυχούμε για το γεγονός ότι τα δέντρα μας πεθαίνουν γιατί είμαστε βιολογικά », είπε με σιγουριά. ​"Κανείς δεν χρησιμοποιεί ζιζανιοκτόνα γύρω μας επειδή είναι εκτός νόμου. "Πριν από την αποχή, πρόσθεσε: ​"Δεν μπορείτε να δώσετε εντολή στη φύση. Αλλά μπορείτε να προσαρμόσετε. "

Τα συναισθήματά του για την Xylella πηγαίνουν στο επίκεντρο μιας οργισμένης επιστημονικής και αγρονομικής συζήτησης που συγκρατεί την Πούλια, την πιο παραγωγική περιοχή της ελιάς της Ιταλίας.

Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν περάσει με τίτλους της Xylella, διαμαρτυρίες, πολιτική ίντριγκα και μια στρατηγική για τη γη που έχει δει το ξεκάθαρο χιλιάδες ελαιόδεντρα στο Salento, μια επίπεδη περιοχή με πλούσια ελιά στη νότια Απουλία.

"Πρόκειται για μια εκπληκτική επιδημία και πρέπει να είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεπεραστεί η θλίψη για την απώλεια πολιτιστικών εικόνων που έχουν υποστεί εδώ και αιώνες », δήλωσε ο Rodrigo Almeida, ειδικός της Xylella στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.

Τώρα, πέντε χρόνια μετά την τραγωδία, είναι όλο και πιο δυσοίωνο ότι η μάχη για την εξάλειψη της Xylella μπορεί να έχει χαθεί και οι επιστήμονες φοβούνται ότι η εξάπλωσή της μπορεί τώρα να είναι ασταμάτητη και ενδεχομένως ακόμη και να εξαπλωθεί γρηγορότερα.

Ο Alexander Purcell, ένας άλλος ειδικός του Xylella στο UC-Berkeley, δήλωσε ότι η ασθένεια είναι ​"τόσο διαδεδομένη στα περισσότερα από τα Salento ότι η εκρίζωση του Xylella δεν θεωρείται πλέον δυνατή. "

Τον Δεκέμβριο, ο Εκτελεστικός Ευρωπαίος Επίτροπος Vytenis Andriukaitis, υπεύθυνος για την υγεία και την ασφάλεια των τροφίμων, προειδοποίησε ότι ο Xylella είχε γίνει ​"η μεγαλύτερη φυτοϋγειονομική κρίση που αντιμετωπίζει η ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια ».

Τι να κάνετε στη συνέχεια; Κόβετε ή δεν κόβετε άρρωστα ελαιόδεντρα και τους γείτονές τους; Είναι εδώ ότι οι επιστήμονες χωρίζονται.

Προς το παρόν, η στρατηγική παραμένει να μειώσει και να εξαλείψει άρρωστα δέντρα σε περιοχές όπου οι αρχές προσπαθούν να εξαλείψουν την εξάπλωση της νόσου, μια περιοχή όπου οι αμπελώνες και οι ελιές του Gennaro Santoro είναι.

Η ασθένεια εμφανίστηκε στην περιοχή πριν από περίπου πέντε χρόνια, όταν οι αγρότες και οι επιστήμονες άρχισαν να διερευνούν την ξαφνική άσβεσπα φύλλων ελιάς στα δέντρα κοντά στο λιμάνι της Gallipoli στο Salento.

Το εικονικό ελαιόδενδρο είναι αειθαλές - επομένως κάθε μαύρισμα προκαλεί συναγερμό.

Από τότε που η Xylella fastidiosa κηρύχθηκε ένοχος το 2013, η ΕΕ ζήτησε από την Ιταλία να αναλάβει ριζοσπαστική πρόγραμμα εξάλειψης για να σταματήσει η εξάπλωση.

Είτε πρόκειται για έλλειψη δράσης από την Ιταλία είτε για την καθαρή φύση του βακτηρίου, οι προσπάθειες εξάλειψης έχουν αποτύχει. Και η Xylella είναι στην πορεία.

Μέχρι στιγμής φέτος, εκατοντάδες νέα δέντρα έχουν κοπεί σε περιοχές που δεν απέχουν πολύ από τους αμπελώνες του Santoro.

Ο αριθμός των μολυσμένων δένδρων έχει τετραπλασιαστεί σε ένα χρόνο στην κρίσιμη ζώνη περιορισμού, σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA.

Μια άλλη δυσοίωνη εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο: Οι ελιές στην ηπειρωτική Ισπανία αρχίζουν να πεθαίνουν λόγω της Xylella, σύμφωνα με τις ισπανικές αρχές και ειδήσεις. Η Ισπανία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο olive oil proχάλια.

Μέχρι στιγμής, όμως, η Πούλια είναι εκεί όπου ο θάνατος ήταν πιο έντονος.

Δεκάδες χιλιάδες δέντρα έχουν μολυνθεί και χιλιάδες έχουν κοπεί είτε για να αποτρέψουν την εξάπλωση της ασθένειας είτε για το θάνατο λόγω προσβολής.

"Ο μόνος τρόπος για να πολεμήσουμε είναι η πλήρης εξάλειψη των μολυσμένων δέντρων και των περιχώρων τους, καθώς μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμία θεραπεία για τα βακτηρίδια ", δήλωσε ο Επίτροπος της ΕΕ κ. Andriukaitis Olive Oil Times.

Πρόσθεσε ότι η ασθένεια θα μπορούσε να επιδεινωθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής και της παγκοσμιοποίησης του εμπορίου.

"Δεδομένου ότι τα παράσιτα δεν σέβονται κανένα σύνορο, όλοι πρέπει να διαδραματίσουν το ρόλο τους για να διατηρήσουν υγιή τα φυτά σε ολόκληρη την ΕΕ και να αποφύγουν σοβαρές συνέπειες για τη γεωργία, την οικονομία μας και τις τοπικές κοινωνίες μας ».

Στις περιοχές της Puglia όπου το βακτήριο έχει ήδη προκαλέσει τον όλεθρο και όπου οι επιστήμονες λένε ότι δεν μπορεί πλέον να εξαλειφθεί, οι αγρότες παραμένουν αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν το βακτήριο.

"Η συνύπαρξη με αυτήν την ασθένεια είναι ένας στόχος που θέλει να επιτύχει ολόκληρος ο τομέας », δήλωσε ο Marco Scortichini, ένας βακτηριολόγος φυτών στο Συμβούλιο Γεωργικής Έρευνας και Ανάλυσης της Αγροτικής Οικονομίας, ένας ιταλικός ερευνητικός βραχίονας που ειδικεύεται στην ελαιοκαλλιέργεια.

"Η μείωση της συχνότητας των βακτηρίων δεν θα είναι αδύνατη », είπε σε τηλεφωνική συνέντευξη. ​"Η συνύπαρξη είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί. "

"Δεν αμφιβάλλω ότι είναι η Ξυέλα (σκοτώνοντας δέντρα) », δήλωσε ο Χρήστος Ξιλογιάννης, φυσιολόγος φυτών στο Πανεπιστήμιο Βασιλικάτα, σε τηλεφωνική συνέντευξη. ​"Είναι μια ερώτηση σχετικά με τον τρόπο παρέμβασης. "

Τα κεφάλαια έχουν χυθεί στην κατανόηση και την καταπολέμηση της ασθένειας και οι επιστημονικές μελέτες έχουν δημοσιευθεί εξετάζοντας τη Xylella από σχεδόν κάθε γωνία: Πώς εξαπλώνεται; Πώς σφίγγει τους ιστούς των φυτών; Ποιες ποικιλίες είναι ανθεκτικές; Πώς καλύτερα να ψεκάσετε εναντίον του βακτηριδίου; Πώς να εμβολιάσετε μολυσμένα δέντρα; Πώς να παρακολουθήσετε την προσβολή;

Η επιστήμη έχει απαντήσεις σε πολλές από αυτές τις πιεστικές ερωτήσεις και έχουν γίνει σημαντικές ανακαλύψεις. Ίσως η πιο σημαντική ανακάλυψη ήταν ότι ορισμένες ποικιλίες ελιών είναι φυσικά ανθεκτικές στη Xylella - γεγονός που δίνει ελπίδα σε πολλούς αγρότες που τώρα αναφυτεύονται με μια ανθεκτική ποικιλία Leccino.

Υπάρχουν όμως και άλλα έργα σε εξέλιξη. Για παράδειγμα, ορισμένοι γεωργοί επιδιώκουν να αναπληρώσουν τους οπωρώνες τους με την εμφύτευση αποθεμάτων ανθεκτικών στο Xylella σε παλιούς κορμούς.

Μέτρα για την καταπολέμηση του διανύσματος, ένα κοινό spittlebug, έχουν εφαρμοστεί επίσης. Οι ιδιοκτήτες γης αντιμετωπίζουν τώρα σοβαρά πρόστιμα για να μην φτιάξουν ή να κόψουν το γρασίδι στα χωράφια τους για να σκοτώσουν τα σπαθιά που αναπτύσσονται σε ζιζάνια.

Μεταξύ των πολλά υποσχόμενων επιτόπιων εργασιών είναι ένα που εργάζεται η Scortichini στο Salento. Η τελευταία του μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο στο επιστημονικό περιοδικό Phytopathologia Mediterranea, έδειξε ότι ένα σπρέι με βάση το χαλκό έδειχνε θετικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση του βακτηρίου. Άλλοι επιστήμονες αμφισβήτησαν τα ευρήματα της μελέτης από το να μην είναι πειστικά.

"Όταν πρόκειται για δέντρα, δάση, δεν μπορείτε να τα κόψετε όλα ", ανέφερε ο Σκορτχίνι.

Αυτή είναι μια κοινή δήλωση μεταξύ των γεωπόνων, των επιστημόνων και των αγροτών. Λένε ότι τα ελαιόδεντρα είναι σε αντίθεση με άλλες μολυσμένες καλλιέργειες - είτε ζώων είτε φυτών.

Γιατί; Επειδή είναι μοναδικά αειθαλή οπωροφόρα δέντρα που μπορούν να επιβιώσουν αιώνες. Υπό αυτήν την έννοια, αυτή η ασθένεια της ελιάς είναι σε διαφορετική κλίμακα από την ασθένεια Mad Cow στη Μεγάλη Βρετανία και ακόμη και το ξέσπασμα της Phylloxera. Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, η κοπή δέντρων δεν είναι η λύση και δεν είναι βιώσιμη.

"Η συμβουλή μας είναι να επιστρέψουμε στην ύπαιθρο και να περάσουμε να καλλιεργούμε χρόνο ", δήλωσε ο Ξυλογιάννης. ​"Ποτέ δεν καταφέραμε να εξαλείψουμε τις ασθένειες που εμφανίστηκαν τα τελευταία 30-40 χρόνια. "

Είπε ότι ήταν πολύ πιθανό η Xylella ξέσπασε στο Salento επειδή οι ελαιώνες είχαν εγκαταλειφθεί και κακή διαχείριση, καθιστώντας τους ευπαθή σε παθογόνους παράγοντες.

Εν μέρει, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπεύθυνη για αυτό, είπε, επειδή ενθάρρυνε τους αγρότες να καλλιεργούν με αυτό τον τρόπο.

Ο κ. Ξυλόγιαννης δήλωσε ότι συνεργάζεται με τους αγρότες για να βελτιώσει τις πρακτικές της γης για την αποφυγή της νόσου - μια ένδειξη για το τι είπε ο Gennaro Santoro, ο vintner, για την εμπιστοσύνη του στα δέντρα του. Από τον Απρίλιο, τα δέντρα στον αμπελώνα του Santoro δεν είχαν μολυνθεί, δήλωσε ο γιος του, ο Μάρκο Εμίλιο Σαντόρο. Olive Oil Times.

Ο Ξιλογιάννης είπε ότι η κοπή και η αναφύτευση νέων ελιών απλώς δεν είναι εφικτή σε πολλές περιοχές της Απουλίας και δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η κοπή παλαιών δέντρων και η αντικατάστασή τους με μια ανθεκτική ποικιλία θα λειτουργήσει σε σκληρά εδάφη.

Ακόμα, η φύτευση του Leccino και πιθανώς και άλλων βακτηρίων ανθεκτικών ποικιλιών, προς το παρόν, φαίνεται να είναι ο μόνος τρόπος για την καταπολέμηση της Xylella, λένε ορισμένοι επιστήμονες.

"Προς το παρόν, το μόνο δυνατό πράγμα που φαίνεται να λειτουργεί, αν και τα δεδομένα είναι ακόμη προκαταρκτικά, φαίνεται να είναι φύτευση ανθεκτικών ποικιλιών ελιάς », δήλωσε ο Enrico Bucci, ερευνητής της βιολογίας συστημάτων στο Temple University.

Αυτό είναι το επίκεντρο του Donato Boscia, ενός κορυφαίου ερευνητή στο ξέσπασμα Xylella στο Ινστιτούτο Αειφόρου Φυτοπροστασίας στο Μπάρι.

"Δεν υπάρχει θεραπεία για την Xylella σε αυτό το σημείο », είπε σε τηλεφωνική συνέντευξη.

Προς το παρόν, εργάζεται στο Salento για να βρει ελαιοπυρήνες ανθεκτικές στο βακτήριο. Είπε ότι οι έρευνες έδειξαν ότι οι ποικιλίες Leccino και Favolosa είναι ανθεκτικές και ότι είναι αισιόδοξες και πολλές άλλες.

Η προοπτική αυτής της θεραπείας ακούγεται έντονα πίσω στη Φυλλοξέρα.

Και τα δύο παράσιτα είναι εγγενή στην Αμερική. Και οι δύο προκαλούν φύλλα καφέ και να πεθάνουν, στραγγαλίζοντας και σκοτώνοντας το φυτό του ξενιστή και κινούνται για να βρουν το επόμενο θύμα.

Τελικά, η Ευρώπη έμαθε να ζει με τη Φυλλοξέρα, αλλά μόνο μετά από σχεδόν κάθε αμπελώνα αναφυτεύθηκε με άγρια ​​αμερικανικά υποκείμενα που είναι ανθεκτικά στις ρίζες που καταστρέφουν τα σφάλματα.