Συνέδριο στην Ιταλία βρίσκει σύγχρονα μαθήματα στην αρχαία γεωργία

Στο Accademia dei Georgofili στη Φλωρεντία, στις 11 Μαρτίου^th Το συνέδριο συγκέντρωσε εκατοντάδες διανοούμενους, πολιτικά βανίλια και λάτρεις της γεωργίας από όλη την Ιταλία για να συζητήσουν κάποια πολύ παλιά ιστορία της γεωργίας. Το σχολείο, το οποίο είναι το κέντρο γεωργικών σπουδών στην Ιταλία, γιόρταζε την πεντηκοστή επέτειο του Rivista di storia dell'agricoltura (Εφημερίδα της Ιστορίας της Γεωργίας) με μια ημέρα αφιερωμένη στις αλλαγές και τις συνέπειες μεταξύ των αρχαίων Ρωμαϊκών χρόνων και του Μεσαίωνα. Με τίτλο ​"Γεωργίας και Περιβάλλοντος μέσω του Ρωμαίου και του Μεσαίωνα », το συνέδριο επικεντρώθηκε στην ιστορική πραγματικότητα αυτής της χιλιετούς περιόδου και στη σημασία της για την ιδιαίτερα επακολουθούσα ισορροπία της γεωργίας και του περιβάλλοντος στην Ιταλία.

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα για όλους ήταν το θέμα της συνέχειας - η παρουσία καλλιεργειών και ακόμη και μεθόδων που ξεκίνησαν με τους Ρωμαίους και συνεχίστηκαν μέχρι τον Μεσαίωνα, και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και μέχρι σήμερα. Οι Ρωμαίοι της αρχαιότητας, εστίασαν πάρα πολύ στην καλλιέργεια και την επέκταση των καλλιεργειών, εισήγαγαν φυτά από τις άκρες της αυτοκρατορίας της και τα έκαναν άφθονα σε όλη την περιοχή της Μεσογείου και την ευρύτερη Ευρώπη.

Με ελαιόδεντρα από την Ελλάδα και αμπέλια από το Μπορντό και την περιοχή Bourgogne της Γαλλίας, οι Ρωμαίοι διέδωσαν την παραγωγή ελαιολάδου και κρασιού σε όλη την ήπειρο, διαμορφώνοντας πολιτισμούς και κουζίνες για χιλιετίες. Στην Ιταλία, ειδικά σε νότιες περιοχές όπως η Απουλία, πολλά από τα δέντρα που παρήγαγαν τα σημερινά ελαιόλαδα χρονολογούνται από μερικές χιλιάδες χρόνια και φυτεύτηκαν από τους Ρωμαίους. Το συνέδριο υπογράμμισε τους τρόπους με τους οποίους η τρέχουσα κουλτούρα της γεωργίας προέρχεται τόσο πολύ από τον Ρωμαϊκό και τον Μεσαίωνα όσο και η καλλιτεχνική και κοινωνική κουλτούρα της Ιταλίας σήμερα.

Ωστόσο, το άλλο θέμα του συνεδρίου ήταν η αλλαγή - αλλαγή που δημιουργήθηκε από το περιβάλλον και η περιβαλλοντική αλλαγή που επιταχύνθηκε από τις γεωργικές πρακτικές. Οι απότομες διακυμάνσεις στην παραγωγή τροφίμων, όπως το ελαιόλαδο, είχαν σοβαρές συνέπειες στο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όπως ο Paolo Nanni, Καθηγητής Γεωργίας στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, εξήγησε στο συνέδριο, ​"Αρκεί να πούμε ότι η Ρώμη, η οποία ήταν η μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο, πήγε από οχτακόσιες χιλιάδες κατοίκους σε εξήντα χιλιάδες μέσα σε διακόσια χρόνια, από τον τέταρτο έως τον έκτο αιώνα ».

Η Ιταλία παραμένει μια πολύ ποιμαντική χώρα με πλούσια γεωργική δραστηριότητα και το συνέδριο, ενώ επικεντρώθηκε σε μια πολύ μακρινή εποχή, αντιμετώπιζε πάρα πολύ την τρέχουσα εποχή της γεωργίας και τις απειλές για το περιβάλλον. Σε παλαιότερες εποχές, πρώτα η Ρώμη και έπειτα οι μικρότερες κεντρικές πόλεις του Μεσαίωνα οργάνωσαν τη γεωργία γύρω τους κατά μήκος των οδών μεταφοράς και επικοινωνίας, αφήνοντας έτσι άθικτο δάσος και φυσική γη.

Με τη σημερινή ευκολία μεταφοράς, οι πόλεις δεν είναι πλέον ο κόμβος του τοπικού εμπορίου και δεν υπάρχουν όρια στη χρήση γης. Είναι, όπως κατέληξε ο Paolo Nanni, ​"είναι διπλά σημαντικό ότι η γεωργία γίνεται με βιώσιμο τρόπο, τόσο οικονομικά όσο και περιβαλλοντικά… και ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει τη σημασία της οικολογικής στρατηγικής. Γι 'αυτό πραγματοποιήσαμε αυτό το συνέδριο. " Όπως συμβαίνει με τόσα πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα της ανθρωπότητας, αναζητούμε απαντήσεις στην αρχαιότητα.