Οι ελαιοκαλλιεργητές στο νησί της Κροατίας μήνυσαν την τοπική πόλη για την ιδιοκτησία γης

Το λάδι από την τελευταία συγκομιδή του άγριες ελιές Lun δεν θα είναι αίσθηση.

"Δεν υπήρξε καθόλου πραγματική συγκομιδή και τα λίγα φρούτα που μαζεύτηκαν δεν είναι για κορυφαία αποτελέσματα», είπε ο Ζελιμίρ Μπαντουρίνα, πρόεδρος του Συνεταιρισμού Lun Olive στο νησί Pag, με απτή θλίψη στη φωνή του.

Την άνοιξη του τρέχοντος έτους, ο Badurina δέχθηκε με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία του προέδρου της Ένωσης Ελαιουργών της κομητείας Zadar, Ivica Vlatković, να παράγει λάδι από άγριες ελιές Lun και, μαζί με έλαια από Δαλματία, στείλτε το στο NYIOOC World Olive Oil Competition.

Οι ελαιώνες του Λουν καλύπτουν 400 εκτάρια με 80,000 αγριελιές, έναν από τους μεγαλύτερους ελαιώνες στον κόσμο.

Η έντονη ζέστη πρακτικά έκαψε τα λουλούδια, η γονιμοποίηση πήγε στραβά, έτσι μερικά από τα φρούτα που επέζησαν από τη θερμοπληξία άρχισαν να αρρωσταίνουν με τον καιρό. ο ​"Τα φυλλώδη» φρούτα έγιναν μαύρα και έπεσαν επίσης.

Καθώς ένα πρόβλημα δεν έρχεται μόνο του, ήταν και οι παλιοί ελαιώνες του Λουν επισκέπτονται παράσιτα, συμπεριλαμβανομένου μύγες καρπών ελιάς, τρυπητές και σκώροι.

"Δεν υπήρχε υγιεινό φρούτο που να μπορείς να φτιάξεις ένα δυνατό, κορυφαίας ποιότητας λάδι», είπε ο Badurina.

Ωστόσο, η έλλειψη ελαιολάδου υψηλής ποιότητας για αποστολή στη Νέα Υόρκη δεν ήταν το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί στο Pag. Ο Badurina είπε ότι το υποκείμενο ζήτημα του ποιος κατέχει τη γη στην οποία αναπτύσσονται οι ελιές έχει έρθει στο προσκήνιο.

Σε αυτό το μέρος του νησιού, οι καλλιεργητές είναι ιδιοκτήτες των ελαιόδεντρων, αλλά όχι της γης στην οποία φύονται.

Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι πιστεύουν ότι το λάδι δεν είναι 100 τοις εκατό δικό τους, ενδεχομένως ακόμη και παράνομα. Ο Badurina αναφέρεται σε αυτό ως το παράδοξο του Lun, ένα λείψανο του παρελθόντος που χρονολογείται από το 1848, όταν καταργήθηκε η δουλοπαροικία.

Ο Λουν ήταν τότε υπό την τοπική διοίκηση του Ραμπ, ενός γειτονικού νησιού, και του δόθηκε η περιοχή των ελαιώνες.

Τα εύφορα ελαιόδεντρα μπήκαν στα βιβλία της γης. Κάθε ελιά έχει έναν ιδιοκτήτη και ο Λουν κατείχε από κοινού τη γη και το βοσκότοπο ως κοινότητα γης. Αυτή η ρύθμιση διήρκεσε μέχρι την ανεξαρτησία της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990.

Ο Μπαντουρίνα είπε ότι με την ανεξαρτησία της Κροατίας ήρθε η σιωπηλή εθνικοποίηση. Η πόλη Novalja και η κροατική κυβέρνηση κατοχύρωσαν τη γη.

Αυτό έγινε σαφές στους ντόπιους αγρότες κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Ίβο Σαναντέρ, πρωθυπουργού της Κροατίας από το 2003 έως το 2009, και την επακόλουθη ψήφιση του νόμου του 2013 για τη γεωργική γη.

Ο νόμος όριζε ρητά ότι το κράτος της Κροατίας θα έθετε σε λειτουργία τη γη του μέσω δημόσιου διαγωνισμού στον πλειοδότη.

Μόνο τότε έγινε σαφές στους ντόπιους παραγωγούς ​"τι είναι το παιχνίδι." Η περιοχή με τους ελαιώνες και το πιο ελκυστικό μέρος, 70 έως 80 εκτάρια, γνωστό ως Lunja Olive Gardens, θα μπορούσε να πουληθεί σε οποιονδήποτε.

Την ίδια στιγμή, οι ολοένα και πιο διάσημες ελιές Lun έπιαναν ολοένα και υψηλότερες τιμές λόγω της ελκυστικής τοποθεσίας τους. Ως αποτέλεσμα, ο Badurina είπε ότι οι καλλιεργητές ένιωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν τη γη στη δημοπρασία.

Για να μην ξεπουληθεί η γη κάτω από τα πόδια τους, οι αγρότες κατέθεσαν μήνυση. Στο μεταξύ, συγκεντρώθηκαν στο Lun Olive Cooperative, του οποίου ο Badurina είναι ο ιδρυτής και ήταν ο πρώτος διευθυντής. Υπηρέτησε παρόμοιους ρόλους στην Ένωση Ελαιουργών Λουν.

"Αποφασίσαμε να υποβάλουμε μήνυση κατά του κράτους και της πόλης για να αποκτήσουμε την κυριότητα της γης», είπε. ​"Συγκεντρώσαμε 85 οικογένειες που κατέθεσαν μήνυση. Είναι οι διάδοχοι εκείνων που έχουν απομακρυνθεί και έχουν στην κατοχή τους μια ελιά».

"Δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες της γης και έχουμε καταχωρίσει την ιδιοκτησία οπωροφόρων δέντρων και το δικαίωμα εμβολιασμού ελιών», πρόσθεσε ο Μπαντουρίνα. ​"Το καταλάβαμε πριν πάρουμε τη γη το 1848, όταν η δουλοπαροικία στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία καταργήθηκε και η γη δόθηκε στους κατοίκους του Λουν.

Ο Badurina είπε ότι τα πρώτα μηνύματα από την πόλη Novalja ήταν ότι ο δήμος θα αναγνώριζε τις αξιώσεις των καλλιεργητών για τη γη. Πρόσθεσε ότι μια συμφωνία με τους εισαγγελείς θα πρέπει να δει τη γη των Ελαιόκηπων Lunja να επιστραφεί στους καλλιεργητές.

Ωστόσο, εκκρεμούν ακόμη συλλογικές και ατομικές αγωγές και μέχρι τότε, οι καλλιεργητές στο Lun θα έχουν πρόβλημα πρόσβασης σε επιχορηγήσεις από το κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο Badurina προειδοποίησε ότι η μη συγκομιδή, παρόμοια με αυτή που υποβλήθηκε φέτος, θα γίνει πιο συνηθισμένη, καθώς ορισμένα από τα κεφάλαια στα οποία είχαν πρόσβαση οι καλλιεργητές στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν για την παρακολούθηση και την πρόληψη της εξάπλωσης των παρασίτων.

"Νομίζουμε ότι κληρονομούμε τις ελιές και όποια προστιθέμενη αξία προέρχεται από αυτές χιλιετή δέντρα, και η πόλη και το κράτος θα πρέπει να υποστηρίξουν όλα αυτά», είπε ο Baturina. ​"Είμαστε επίσης έτοιμοι να συμβιβαστούμε: το κράτος θα μπορούσε να μας δώσει γη με μακροχρόνια μίσθωση».