Μελέτη δείχνει ότι ο βρώμα προκάλεσε μυστηριώδη πτώση φρούτων στην Ιταλία

Τα τελευταία χρόνια, αναφορές για πρόωρη πτώση φρούτων και οι επακόλουθες απώλειες παραγωγής στους ελαιώνες της βόρειας Ιταλίας αυξάνονται σταθερά.

Έχουν τεθεί πολυάριθμες αιτίες, από ακραία καιρικά φαινόμενα και κλιματική αλλαγή σε μη αναγνωρισμένες μυκητιασικές προσβολές, διεισδυτικά παράσιτα ή συνδυασμούς όλων των παραπάνω.

Ωστόσο, μελέτες του περασμένου έτους υποδηλώνουν έντονα ότι η καφέ μαρμάρινη βρωμιά (Χαλιόμορφα χαλάρια) είναι το κύριο πρόγραμμα οδήγησης.

H. halys, που προέρχεται από την Κίνα, την Ιαπωνία, την κορεατική χερσόνησο και άλλες ασιατικές περιοχές, πιστεύεται ότι εισήχθη κατά λάθος στη Βόρεια Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Από τότε, έχει γίνει ένα σημαντικό γεωργικό παράσιτο. Ιδιαίτερα πολυφάγο, το ζωύφιο εξαπλώνεται εύκολα σε νέες πηγές τροφίμων και, μέχρι το 2010, προκαλούσε ετήσιες απώλειες τουλάχιστον 37 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο σε καλλιέργειες μήλων.

Η εξάπλωση του εντόμου προς και μέσω της Ευρώπης ακολούθησε παρόμοιο μοτίβο. Πιστεύεται ότι εισήχθη στην ήπειρο μέσω της Ελβετίας και έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 2021.

Έφτασε και στην Τουρκία, όπου έχει δηλωθεί ότι το ζωύφιο έχει ήδη προκαλέσει πτώση 20% στην απόδοση φουντουκιού στην επαρχία Artvin, ζημιές που αναμένεται να ανέλθουν στο 50% ή 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε ζημιές.

Μια 2023 μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Insects είχε ως στόχο να χαρακτηρίσει τη ζημιά που προκλήθηκε από H. halys για τους καρπούς της ελιάς και την επίδρασή τους στην πρόωρη πτώση των καρπών και στην ποιότητα των καρπών.

Η μελέτη διεξήχθη σε ελαιώνες της Βόρειας και Κεντρικής Ιταλίας, χρησιμοποιώντας φυσικές παρατηρήσεις και ελεγχόμενα πειράματα αγρού.

Τα πειράματα πεδίου ανέλυσαν τις επιπτώσεις του H. halys σε δύο από τα αναπτυξιακά στάδια του καρπού: προ-σκλήρυνση και μετά-σκλήρυνση.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι υψηλές πυκνότητες των H. halys προκάλεσε σημαντική αύξηση στην πρόωρη πτώση των καρπών κατά το στάδιο της προ-σκλήρυνσης, η οποία ήταν λιγότερο έντονη κατά το στάδιο μετά τη σκλήρυνση.

Η χημική ανάλυση αποκάλυψε σημαντικές αλλαγές στη φαινολική σύνθεση των προσβεβλημένων ελιών, με κατεστραμμένους καρπούς να έχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις φαινολικών ενώσεων όπως π.χ. oleuropein.

Αυτές οι φαινολικές ενώσεις παίζουν ρόλο στους αμυντικούς μηχανισμούς του φυτού, γεγονός που υποδηλώνει ότι H. halys Η τροφοδοσία ενεργοποιεί αυτούς τους μηχανισμούς προκαλώντας στρες στο δέντρο.

Αυτά τα αυξημένα επίπεδα φαινολών μπορεί να επηρεάσουν την απόδοση και την ποιότητα του ελαιολάδου, καθώς οι φαινολικές ενώσεις είναι κεντρικές για τη γεύση και τη γεύση του ελαιολάδου οφέλη για την υγεία.

Ένα περαιτέρω μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Economic Entomology τον Ιούνιο του 2024, προσπάθησε να προσδιορίσει την αιτία της πρόωρης πτώσης καρπών σε πολλούς ελαιώνες στη βόρεια Ιταλία. Οι ερευνητές από τα Πανεπιστήμια της Βερόνα και της Πάντοβα ξεκίνησαν εξετάζοντας πεσμένες ελιές για ενδείξεις μυκητιασικών λοιμώξεων ή δραστηριοτήτων διατροφής με έντομα.

Μυκητιακά είδη απομονώθηκαν τόσο από υγιείς όσο και από εκτοπισμένες ελιές. Ωστόσο, η μελέτη δεν βρήκε σημαντικές διαφορές στην παρουσία μυκήτων σε υγιείς και εκτοπισμένες ελιές.

Επιπλέον, τα περισσότερα από τα είδη που εντοπίστηκαν ήταν κοινά ενδόφυτα με τα οποία η ελιά έχει μια γενικά αμοιβαία σχέση, υποδεικνύοντας ότι οι μυκητιάσεις δεν ευθύνονται για την παρατηρούμενη σταγόνα ελιάς.

Αντίθετα, οι δοκιμές έδειξαν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του αριθμού των παρόντων βρωμιών και της έκτασης της πρόωρης πτώσης των καρπών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του 2023, η πιο σημαντική ζημιά προκλήθηκε κατά τα πρώιμα στάδια της ανάπτυξης των καρπών πριν από την πλήρη σκλήρυνση των κουκουτσιών της ελιάς.

Η τροφοδοσία των βρωμιών βρέθηκε ότι προκάλεσε νέκρωση των σπόρων, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στο να ρίξει πρόωρα τους καρπούς του δέντρου. Η ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα από αυτά τα αποτελέσματα ότι H. halys ήταν ο κύριος οδηγός αυτής της πρώιμης σταγόνας ελιάς, με τις υψηλότερες προσβολές που είχαν ως αποτέλεσμα τη σημαντικότερη απώλεια καρπού.

Οι ερευνητές συνέστησαν στους πληγέντες αγρότες να υιοθετήσουν ολοκληρωμένες στρατηγικές διαχείρισης παρασίτων, ενσωματώνοντας τον φυσικό αποκλεισμό και τη στοχευμένη χρήση εντομοκτόνων.

Δεδομένης της διαρκώς αυξανόμενης εξάπλωσης αυτού και άλλων χωροκατακτητικών ειδών παρασίτων, τόνισαν επίσης την ανάγκη για μελλοντική έρευνα σε πιο βιώσιμες και επεκτάσιμες μεθόδους ελέγχου.

• Περιοδικό Ολοκληρωμένης Διαχείρισης Παρασίτων