Κεραμικά θραύσματα στην Κροατία αποκαλύπτουν ρωμαϊκό ελαιόλαδο και στρατιωτική ιστορία

Το 2008 οι αρχαιολόγοι στο Όσιγιεκ της ανατολικής Κροατίας, ανασκάφησαν τη Μούρα, έναν πρώιμο ρωμαϊκό οικισμό. Πάνω από μια δεκαετία αργότερα, οι μελετητές συνεχίζουν να συλλέγουν πληροφορίες από τα αντικείμενα που αποκάλυψαν.

Πρόσφατες εργασίες που εξετάζουν θραύσματα εισαγόμενων αμφορέων ελαιολάδου, μεγάλα κεραμικά δοχεία, παρέχουν νέες πληροφορίες για τη σημασία του ελαιολάδου για τη Ρώμη - και τη σημασία της Ρώμης για τη βιομηχανία ελαιολάδου της Κροατίας.

Όταν περιγράφει την κατάκτηση της Παννόνιας του 31 π.Χ. από τον Οκταβιανό (σημερινή Κροατία), ο Ρωμαίος πολιτικός και ιστορικός Κάσσιος Δίο είπε ότι οι άνθρωποι δεν καλλιεργούσαν ελιές και δεν παρήγαγαν κρασί ​"εκτός από πολύ μικρό βαθμό και άθλια ποιότητα σε αυτό. " Σήμερα, Η Κροατία υπερέχει και στα δύο, χάρη κυρίως στη ρωμαϊκή κατοχή.

Η Μεγάλη Ιλλυριακή Επανάσταση (6 έως 9 μ.Χ.) αμφισβήτησε σύντομα την κατάκτηση της Παννονίας από τον Οκταβιανό. Σε ένα σημείο, οι επαναστάτες έφτασαν εντός 10 ημερών πορεία από τη Ρώμη. Ανησυχημένοι από την επιτυχία τους, οι Ρωμαίοι τοποθέτησαν έναν από τους μεγαλύτερους επαρχιακούς στρατούς τους στην Πανωνία, αφού ηρεμήσουν την περιοχή.

Ο στρατός κατοχής της Ρώμης βοήθησε στη διατήρηση της Πανόνιας σε τάξη. Υπερασπίστηκε επίσης τον Δούναβη, ο οποίος σηματοδότησε τα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας ενάντια στις συνεχώς ανήσυχες γερμανικές φυλές. Αλλά οι στρατοί χρειάζονται προμήθειες. Και για τους ρωμαϊκούς αξιωματικούς προμήθειας, λίγα είδη ήταν πιο σημαντικά από το ελαιόλαδο.

Τις ημέρες πριν από το σαπούνι, οι στρατιώτες καθαρίζονταν καλύμνοντας το σώμα τους με λάδι και μετά το ξύστηκαν μαζί με το λιποδιαλυτό βρώμικο. Ενώ πολλοί βοηθοί στρατιώτες προέρχονταν από πολιτισμούς που χρησιμοποιούσαν ζωικά λίπη, οι ρωμαϊκές μονάδες παραδοσιακά απαιτούσαν ελαιόλαδο για μαγείρεμα. Όμως οι κεραμικές θραύσματα δείχνουν ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες του πρώτου αιώνα εισήγαγαν το ελαιόλαδο τους.

Ο Ρωμαϊκός Στρατός χρησιμοποίησε επιχειρησιακές βάσεις με αξιόπιστη πρόσβαση σε πλωτές οδούς για να μαζέψει και να στείλει προμήθειες σε στρατιώτες στο πεδίο. Οι βάσεις ήταν εξοπλισμένες με λιμάνια, αποβάθρες και αποθήκες. Βρίσκεται στον ποταμό Drava, η Mursa ήταν κατάλληλη για να δέχεται αποστολές.

Η Mursa έλαβε αποξηραμένες ημερομηνίες και σύκα από την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική. Έλαβαν αμφορείς γεμάτους σάλτσα ψαριού και ζύμωσης. Αλλά ο μεγάλος αριθμός αμφορέων σε σχήμα που οι αρχαιολόγοι αποκαλούν το στυλ Dressel 6B δείχνει ότι το ελαιόλαδο τους προήλθε από ρωμαϊκά κτήματα η χερσόνησος του Ίστρια.

Σήμερα η Ίστρια χωρίζεται μεταξύ Κροατίας, Σλοβενίας και Ιταλίας, αλλά ήταν μια περιοχή της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιταλίας τον πρώτο αιώνα. Η Ρώμη είχε καταλάβει τη χερσόνησο για αιώνες και είχε φυτέψει πολλούς ελαιώνες που ήταν πλέον καθιερωμένες.

Οι ευγενείς με στενούς δεσμούς με την αυτοκρατορική οικογένεια κατείχαν πολλούς από αυτούς τους ελαιώνες, και επομένως δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ίστρια στράφηκε στην αγορά ελαιολάδου κατά την περίοδο. Αλλά ενώ αυτοί οι ευγενείς ευθυγραμμίζονταν στις τσέπες τους κατά την πρώιμη κατοχή, έμειναν έξω από το κρύο όταν ανατράπηκε ο Νέρο και ο Βεσπασιανός ανέλαβε τα ελαιόδεντρα τους στο όνομα της αυτοκρατορικής ασφάλειας.

Τα πρώτα θραύσματα Dressel 6B βρίσκονται μόνο νότια του Ντράβα, καθώς εκείνη την εποχή η Μούρσα σηματοδότησε τα Pannonian σύνορα. Θραύσματα από τα μέσα του πρώτου αιώνα εμφανίζονται σε ρωμαϊκές τοποθεσίες μέχρι τον Δούναβη, δείχνοντας τη Ρωμαϊκή ενοποίηση της εξουσίας στην περιοχή.

Η Ίστρια δεν ήταν πάντα σε θέση να ανταποκριθεί στις λεγεώνες. Από τον δεύτερο αιώνα και μετά, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει πολλά θραύσματα αμφορέων που δεν προέρχονταν από την Ίστρια, αλλά από τη νότια ισπανική επαρχία Baetia. Για να καλύψουν αυτό το αίτημα, οι ρωμαϊκοί αξιωματούχοι εφοδιασμού φυτεύτηκαν ελαιώνες στην περιοχή της Πανωνίας που ονόμασαν Δαλματία.

Δεν εισήγαγαν ελιές - οι κροατικές ανασκαφές στην ύστερη εποχή του χαλκού αποκάλυψαν λάκκους ελιάς σε διάφορες τοποθεσίες, και μια ελιάς 2,500 ετών στο νησί Χβάρ προηγείται της ρωμαϊκής κατοχής από αρκετούς αιώνες. Αλλά εισήγαγαν ευρεία παραγωγή ελιάς και σήμερα Η Δαλματία ανταγωνίζεται την Ίστρια στην παραγωγή μερικών από το ελαιόλαδα υψηλότερης ποιότητας στον κόσμο.

• Ανοιχτή αρχαιολογία
• Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ρουμανικής Ακαδημίας: Cluj-Napoca
• Ινστιτούτο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ρουμανικής Ακαδημίας: Cluj-Napoca