Νέες πληροφορίες για το παλαιότερο μπουκάλι ελαιόλαδου στον κόσμο

Νέα έρευνα επιβεβαίωσε ότι α 2,000 ετών μπουκάλι που βρέθηκε στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Herculaneum, κοντά στη σύγχρονη Νάπολη, είναι ελαιόλαδο και ρίχνει φως στη μοριακή μετατροπή του λαδιού τις τελευταίες δύο χιλιετίες.

"Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τις γνώσεις που αποκτήθηκαν [από τις μελέτες] », δήλωσε η Raffaele Sacchi, πρόεδρος της μονάδας επιστήμης και τεχνολογίας τροφίμων του Πανεπιστημίου της Νάπολης Federico II του τμήματος αγροτικών επιστημών (DIA).

Σε συνεργασία με συναδέλφους στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας και στο Πανεπιστήμιο της Καμπανίας Luigi Vanvitelli, ο Sacchi κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα αφού πραγματοποίησε δοκιμές μαγνητικού συντονισμού και φασματοφωτομετρίας μάζας στη φιάλη, καθώς και ραδιοανθρακικό που χρονολογεί το οργανικό υπόλειμμα.

"Καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε κατηγορηματικά ότι αυτό που έχουμε στα χέρια μας είναι το πιο αρχαίο κατάλοιπο ελαιολάδου που έχει ανακτηθεί, και σήμερα εκτίθεται, σε σημαντική ποσότητα, που χρονολογείται από το 79 μ.Χ. », δήλωσε ο Sacchi. ​"Επιπλέον, η μελέτη μας υπογραμμίζει εντυπωσιακά τη μοριακή εξέλιξη του ελαιολάδου σε μια περίοδο αποθήκευσης σχεδόν 2,000 ετών. "

Λόγω και των δύο υψηλών θερμοκρασιών που προκαλούνται από το έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. και μια περίοδο αποθήκευσης σχεδόν δύο χιλιετιών σε ανεξέλεγκτες συνθήκες, τα υπολείμματα του λαδιού εξακολουθούν να φέρουν τα ίχνη των τυπικών χημικών τροποποιήσεων των αλλαγμένων διαιτητικών λιπών.

"Στην πραγματικότητα, πολύ λίγα από τα μόρια που βρίσκονται συνήθως στο ελαιόλαδο επέζησαν », είπε ο Sacchi. ​"Τα τριγλυκερίδια, που αντιπροσωπεύουν το 98 τοις εκατό του ελαίου, διασπάται στα συστατικά λιπαρά οξέα. τα ακόρεστα λιπαρά οξέα οξειδώνονται πλήρως, δημιουργώντας υδροξυοξέα, τα οποία, με τη σειρά τους, με αργή κινητική, αντέδρασαν το ένα με το άλλο σχηματίζοντας προϊόντα συμπύκνωσης, οιστόλίδια, τα οποία δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ πριν σε συμβατικές διαδικασίες φυσικής αλλοίωσης του ελαιολάδου. "

Περαιτέρω, το υπόλειμμα ελαιολάδου παρήγαγε έναν αριθμό διαφορετικών πτητικών ουσιών, οι οποίες είναι ίδιες με αυτές που βρέθηκαν σε πολύ τραγανό έλαιο και σχηματίστηκαν ως αποτέλεσμα της αποσύνθεσης των ελαϊκών και λινελαϊκών οξέων.

Τα προφίλ κορεσμένων λιπαρών οξέων και φυτοστερολών επέτρεψαν επίσης να διαπιστωθεί με βεβαιότητα ότι το υπόλειμμα που βρίσκεται στη φιάλη δεν περιέχει ζωικό λίπος, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τον πληθυσμό της εποχής και ότι είναι σαφώς ελαιόλαδο.

"Ο σχετικός εμπλουτισμός των κορεσμένων λιπαρών οξέων και ο σχηματισμός των οισολιδίων συνέβαλαν στη σταθεροποίηση του ελαιόλαδου in situ », είπε ο Sacchi, διευκρινίζοντας ότι το λάδι κλίνει προς τη μία πλευρά, επειδή το μπουκάλι τοποθετείται σε κεκλιμένη θέση από την έκρηξη μέχρι την εκσκαφή του. .

"Ο προσδιορισμός της φύσης αυτού του αρχαιολογικού μπουκαλιού ελαιόλαδου μας δίνει αδιάψευστη απόδειξη της σημασίας που είχε αυτό το προϊόν στην καθημερινή διατροφή των πληθυσμών της λεκάνης της Μεσογείου, ιδίως στους αρχαίους Ρωμαίους στην Καμπανία Φελίξ », είπε.

"Επίσης, αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο Πολιτισμός και στην εικόνα του ιταλικού ελαιολάδου, αφού αποκτήσαμε ένα ​»πιστοποιημένο «γυάλινο μπουκάλι ελαιόλαδο αποθηκευμένο για 2,000 χρόνια», πρόσθεσε ο Sacchi, διευκρινίζοντας ότι το λάδι πιθανότατα είχε στερεοποιηθεί επειδή το μπουκάλι τοποθετήθηκε σε κεκλιμένη θέση.

• Φύση