Η Ελληνική Ομάδα Εμπορίου προτείνει Εθνική Στρατηγική για το Ελαιόλαδο

Οι μεγάλες οργανώσεις παραγωγών, εξαγωγέων και άλλων επαγγελματιών ελαιολάδου στην Ελλάδα, ενωμένοι κάτω από την κοινή στέγη της Εθνικής Διακλαδικής Ένωσης Ελαιόλαδου, έχουν επινοήσει μια εθνική στρατηγική για τη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος για τη βιομηχανία ελαιολάδου και, μακροπρόθεσμα. , αυξάνουν τις ετήσιες εξαγωγές ελληνικού τυποποιημένου ελαιολάδου σε 100,000 τόνους από περίπου 40,000 τόνους που αποστέλλονται σήμερα στο εξωτερικό.

Το ελαιόλαδο είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό προϊόν του ελληνικού γεωργικού τομέα, που αποτελεί την κύρια πηγή εισοδήματος για περισσότερες από 500,000 οικογένειες στη χώρα και προσθέτει περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο ευρώ στο ετήσιο ΑΕΠ.

Η στρατηγική περιλαμβάνει ορισμένα μέτρα και διατάξεις που στοχεύουν στην αλυσίδα παραγωγής.

Ένα ουσιαστικό βήμα, σύμφωνα με την ομάδα, είναι η εφαρμογή οικονομιών κλίμακας για τη μείωση του κόστους κατά τη συγκομιδή, τα οποία είναι σχετικά υψηλά στην Ελλάδα σε σύγκριση με άλλες χώρες λόγω του κατακερματισμού των ελαιώνων και της παραγωγικής διαδικασίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση οικονομικών κινήτρων όπως οι φορολογικές μειώσεις για τους παραγωγούς για τη σύσταση ενώσεων ή με τη χρησιμοποίηση του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) της ΕΕ για τη χρηματοδότηση των συγχωνεύσεων και τη δημιουργία ομάδων παραγωγών και εξαγωγέων.

Το κόστος ενισχύεται επίσης στους μύλους, όπου οι παραγωγοί συνήθως ζητούν την ξεχωριστή επεξεργασία των καλλιεργειών τους. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται περισσότερος χρόνος και ενέργεια για την επεξεργασία των ελιών και απαιτείται αλλαγή στη νοοτροπία των παραγωγών για την επιτάχυνση της διαδικασίας.

Προτείνεται περαιτέρω, με τη συνεργασία με το κράτος, να δημιουργηθεί ένα απλοποιημένο και εκσυγχρονισμένο νομοθετικό πλαίσιο για την κατασκευή και λειτουργία ελαιοτριβείων, εγκαταστάσεων εμφιάλωσης και εγκαταστάσεων διύλισης. Επιπλέον, ένας αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης των αποβλήτων που παράγονται στους μύλους είναι ζωτικής σημασίας, μαζί με διατάξεις για την επιτυχή χρήση των υδάτινων πόρων με την κατασκευή φραγμάτων και αρδευτικών συστημάτων όπου χρειάζεται.

Όσον αφορά την προώθηση και την πώληση ελαιολάδου, μια επανεκτίμηση όλων των Προστατευμένος προορισμός προέλευσης (ΠΟΠ) για τον εντοπισμό πιθανών αδυναμιών και την περαιτέρω ενίσχυση του προϊόντος. Η στρατηγική διαπιστώνει επίσης ότι η εσωτερική αγορά ελαιολάδου είναι καλά οργανωμένη και οι νέες αγορές στο εξωτερικό πρέπει να αναπτυχθούν επιθετικά.

Είναι αξιοσημείωτο όμως ότι κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών ύφεσης ο τομέας κατάφερε να αυξήσει τις εξαγωγές ελαιολάδου σε φιάλες ετησίως από 40,000 τόνους πριν από την εμφάνιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης.

Ένα σημαντικό σημείο της στρατηγικής είναι ο φόρος υπέρ των φόρων, που προτείνεται να επιβληθεί σε όλους τους επαγγελματίες του τομέα του ελαιολάδου για να εξασφαλιστεί ότι υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση για τη στήριξη του τομέα και την προώθηση του ελληνικού ελαιολάδου.

Αυτό το σύστημα έχει ήδη εφαρμοστεί στην Ισπανία και πρόσφατα στην Τυνησία, όπου η περίπτωση της Ισπανίας ανέρχεται σε 6 ευρώ ανά τόνο ελαιολάδου, επιστρέφοντας συνολικά περισσότερα από 6 εκατομμύρια ευρώ ετησίως στους οργανισμούς και τα σωματεία του ελαιολάδου για χρηματοδότηση τις ενέργειές τους.

Σύμφωνα με ειδικούς του κλάδου, ο φόρος θα μπορούσε να είναι έως 1 € ή 2 ευρώ ανά τόνο για όλους όσοι συμμετέχουν στον κύκλο ελαιολάδου, όπως καλλιεργητές, παραγωγοί, ιδιοκτήτες ελαιοτριβείων, έμποροι και εξαγωγείς. Αυτό θα σήμαινε ότι ένα σύνολο από 200,000 έως 400,000 ευρώ θα επέστρεφε στην Interbranch Association κάθε χρόνο ως χρηματοοικονομικός πόρος.

Εκτός από την προτεινόμενη εθνική στρατηγική, ο Σύνδεσμος θέλει ουσιαστικά να επανεκκινήσει τον τομέα του ελαιολάδου ως επικεφαλής του, ανέφερε ο Μανόλης Γιαννούλης στον Τύπο. Καθορίστηκε ότι η πρώτη τους προτεραιότητα είναι η παρακολούθηση και καταγραφή του μεγέθους και των σχετικών ποσοτήτων όλων των κλάδων του τομέα του ελαιολάδου.

"Υπάρχει παντελής έλλειψη στοιχείων στην Ελλάδα για την παραγωγή ελαιολάδου, τις πωλήσεις, τις εξαγωγές, τα αποθέματα και πολλά άλλα», είπε στη συνέντευξή του. ​"Οι Ισπανοί διαθέτουν διαθέσιμα δεδομένα και τα ενημερώνουν κάθε μήνα. Γνωρίζοντας το επόμενο μέγεθος καλλιέργειας, κατάφεραν να δημιουργήσουν χρηματιστήριο για το ελαιόλαδο και να υπογράψουν συμβόλαια. Μπορούμε να το κάνουμε και εδώ. "

Το ελαιόλαδο που πωλείται χύμα στη χώρα, συνήθως σε κουτιά 17-λίτρο (που ονομάζεται tenekes στην Ελλάδα), είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα σύμφωνα με τον Γιαννούλη.

"Ο καθένας μιλάει για το ελαιόλαδο που αποστέλλεται στην Ιταλία χύμα, αλλά κανείς δεν λέει τίποτα για το πετρέλαιο χύμα σε κονσέρβες που πωλούνται στο εσωτερικό της χώρας », είπε.

"Υπάρχει επίσης η νέα εντολή που απαιτεί μόνο το εμφιαλωμένο ελαιόλαδο να σερβίρεται σε εστιατόρια που δεν εφαρμόζονται επαρκώς. Πριν από πέντε χρόνια, μια έρευνα έδειξε ότι το 40 τοις εκατό του λαδιού που πωλήθηκε σε κασσίτερες νοθεύτηκε και το 30 τοις εκατό δεν ήταν έξτρα παρθένο ακόμη κι αν πωλήθηκε ως έξτρα παρθένο.

Οι εκτιμήσεις από τις περισσότερες περιοχές δείχνουν ότι η συγκομιδή της επόμενης περιόδου θα είναι ισχυρή στην Ελλάδα και, παρά τις εγγενείς αδυναμίες και ατέλειες του τομέα, η συνεργασία όλων των ενδιαφερομένων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση του ελληνικού ελαιολάδου.