Τα ελαιοπωλεία 200,000 στην Ισπανία θα μπορούσαν να εξαφανιστούν την επόμενη δεκαετία, αναφέρει η έκθεση

Μια μελέτη που κυκλοφόρησε από πολυεθνική εταιρεία Deoleo προειδοποίησε ότι τα μικρά αγροκτήματα ελαιολάδου 240,000 Ισπανία θα μπορούσε να εξαφανιστεί τα επόμενα 10 χρόνια.

Ο διεθνής ανταγωνισμός στον τομέα του ελαιολάδου, ο οποίος αναπόφευκτα οδηγεί σε περισσότερη παραγωγή ελαιολάδου παγκοσμίως, σε συνδυασμό με τη σχετική πτώση της κατανάλωσης και της στασιμότητα των τιμών στη χώρα, καθιστά δύσκολο για τους μικρούς ισπανούς παραγωγούς να διατηρήσουν τη θέση τους στην αγορά.

Η μελέτη, με τίτλο ​"Salvemos el Buen aceite" ή ​"Σώστε το καλό λάδι», επικεντρώθηκε στις κύριες περιοχές παραγωγής ελαιολάδου της Ισπανίας – Ανδαλουσία;, Καστίγια - Λα Μάντσα, Βαλεντία, Αραγονία και Καταλονία - και διαπίστωσε ότι έχουν εγκαταλειφθεί πάνω από 320,000 στρέμματα παραδοσιακής ελαιοκαλλιέργειας σε αυτές τις περιοχές.

Η εξήγηση για τη μείωση βρίσκεται στους αριθμούς, με 64 χώρες παραγωγής ελαιολάδου στον κόσμο σήμερα, σε σύγκριση με 46 χώρες πριν από δεκαπέντε χρόνια. Συνολικά 28.7 εκατομμύρια στρέμματα γης καλύπτονται με ελαιόδεντρα και κάθε δευτερόλεπτο φυτεύονται κατά μέσο όρο 10 ελαιόδεντρα κάπου στον πλανήτη.

Επιπλέον, σχεδόν το ποσοστό 40 της συνολικής ποσότητας ελαιολάδου προέρχεται από την εντατική καλλιέργεια, η οποία αποδίδει σχεδόν το 50 περισσότερο από την παραδοσιακή καλλιέργεια στο μισό κόστος.

Αυτή η επέκταση του καλλιεργούμενη γη και η παραγωγή ελαιολάδου δημιουργεί μια ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε παγκόσμιο επίπεδο, με περισσότερο ελαιόλαδο παράγεται από ό, τι καταναλώνεται.

Ενώ συνολικά παγκόσμια κατανάλωση έχει αυξηθεί κατά 6.4% τα τελευταία εννέα χρόνια, σύμφωνα με τη μελέτη, σημειώθηκε μείωση σε ώριμες αγορές όπως η Ισπανία, η Ιταλία και η Ελλάδα, όπου οι καταναλωτές έχουν μειώσει την πρόσληψη τους του ελαιολάδου κατά 16 τοις εκατό κατά μέσο όρο μεταφράζοντας σε 286,000 τόνους συλλογικά.

Εν τω μεταξύ, οι αυξήσεις κατανάλωσης σε άλλες αγορές, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιβραδύνθηκαν κατά την ίδια χρονική περίοδο.

Υπό την έννοια αυτή, εκτιμάται ότι το πλεόνασμα στο παραγωγή ελαιολάδου από ένα έως δύο εκατομμύρια τόνους ετησίως θα οδηγήσει χαμηλότερες τιμές στις περισσότερες αγορές, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, όπου οι τιμές σήμερα είναι κάτω από όλες τις άλλες χώρες παραγωγής παγκοσμίως.

Οι τιμές του ελαιολάδου καταδεικνύουν αρνητικές προοπτικές τις τελευταίες εβδομάδες στην Ισπανία που διαμορφώνονται στα 2.20 ευρώ (2.49 $) ανά κιλό έξτρα παρθένου, με τον γεωργικό οργανισμό COAG να προειδοποιεί ότι αυτές οι τιμές είναι ήδη κάτω από το όριο κερδοφορίας.

Με την τρέχουσα τάση απώλειας κατανάλωσης, το μικρό περιθώριο κέρδους και την επέκταση της καλλιέργειας ελιάς παγκοσμίως, οι παραδοσιακοί ισπανικοί ελαιώνες θα μπορούσαν να καταστούν μη βιώσιμοι και να χάσουν άλλα 1.2 εκατομμύρια στρέμματα μέσα σε μια δεκαετία, κατέληξε η μελέτη, αντιπροσωπεύοντας το 20 τοις εκατό όλων των ισπανικών ελαιώνες.

Η απώλεια θα επηρεάσει 240,000 μικρούς αγρότες με 2.5 έως 7.5 στρέμματα γης, οδηγώντας τους εκτός της ύπαρξης τους, προειδοποίησε η μελέτη. Σχεδόν 300,000 τοπικές οικογένειες, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με τον τομέα του ελαιολάδου, θα επηρεαστούν.

Η ανάγκη για παραγωγούς να παράγουν περισσότερο ελαιόλαδο για να παραμείνει ανταγωνιστικός αποτελεί άλλη απειλή για τον παραδοσιακό ισπανικό ελαιόλαδο. Υπάρχει μεγάλη πίεση για αυτούς τους μικρότερους παραγωγούς να στραφούν σε πλήρως μηχανοποιημένες, εντατικές μεθόδους καλλιέργειας υψηλής απόδοσης αλλά χαμηλής ποιότητας, οι οποίες δεν είναι κατάλληλες για μικρές παραδοσιακές εκμεταλλεύσεις με μεγάλα, ακανόνιστα φυτευμένα ελαιόδεντρα.

Η κατάσταση επηρεάζει κυρίως τις εγχώριες ποικιλίες ελιάς της Ισπανίας, ιδίως την ποικιλία Picual, η οποία πέφτει θύμα εντατικής ελαιοκαλλιέργειας. Οι εντατικές εκμεταλλεύσεις τείνουν να καλλιεργούν άλλες ποικιλίες, οι οποίες επιλέγονται για την υψηλότερη παραγωγή τους και όχι για τις αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες και τα πλούσια οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους, όπως το Picual.

Ακόμη χειρότερα, το περιβαλλοντικά οφέλη όπως η διατήρηση της εδαφικής ερημοποίησης και η απορρόφηση μεγάλων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα, εξαιτίας της ηλικίας και του μεγέθους των δένδρων, δεδομένου ότι η εντατική καλλιέργεια χρησιμοποιεί κυρίως νεαρά και μικρότερα δέντρα με λιγότερα φύλλα και μικρότερες ρίζες.

Ο κ. Juan Vilar, ο συντάκτης της μελέτης και ένας ειδικός στον τομέα του ελαιολάδου της Ισπανίας, ζήτησε τη συλλογική δράση για την πρόληψη περαιτέρω ζημιών.

"Είναι δυνατόν και απαραίτητο να αντιστραφεί η κατάσταση, απαιτείται η δέσμευση των παραγόντων του κλάδου να διατηρήσουν έναν τύπο ελαιώνα που έχει σημαντικό κοινωνικό, οικονομικό και περιβαλλοντικό ρόλο, ο οποίος είναι συνήθως ισπανικός και ο οποίος, λόγω της μοναδικότητάς του, παρέχει τεράστιο πλούτο και ποικιλία στην προσφορά ελαιολάδου », είπε.

Τελικά, μειώνονται οι τιμές του ελαιολάδου που αυξάνονται στη χώρα για να αποφευχθεί η εγκατάλειψη των παραδοσιακών ελαιοτριβείων τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με τη μελέτη.

Μακροπρόθεσμα, η μετατροπή του ισπανικού ελαιώνα από παραδοσιακή σε σύγχρονη για καλύτερη απόδοση από πλευράς ποσότητας θα μπορούσε να προκαλέσει ανατροπή και εκτός από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα μπορούσε να οδηγήσει στην εξαφάνιση των ισπανικών εγχώριων ποικιλιών ελιάς.

• Europa Press


• Ελ Περιοδικό